• guzel bir missing the point ornegidir. (gerci yayin yonetmeni fatih altayli gibi erkekegemen dili futursuzca kullanan bir adam olunca, pek de kacirilacak nokta oldugunu dusunmuyorum ya, olsun, niyet okumayiz biz)

    1. sok degeri tasiyan fotograflar, aydinlatici/silkindirici degere sahip olabilirler. fakat bu, hakkinda yeterince bilgi sahibi olunmayan bir yer/olgu soz konusu oldugunda gecerlidir. cinayet bunlardan biri degildir, zira psikopatca islenen cinayetler konusunda toplumsal hafiza yeterince imaj sahibidir.

    2a. haberin sunumu, allegedly "yapilmak istenen" ile paralellik gostermemektedir. bu fotografi gorenler, siddete yonelik ekstra bir hassasiyet kazanmayacaklar, bu konuya karsi birden dernekler olusturup cozum aramayacaklar. turkiye toplumu, cinayetin kotu bir sey oldugunu biliyor zaten., sorun onu hakli gosterecek kosullar yaratmasi.

    2b. eger vurgulanmak istenen "namus cinayeti" ise, sebepsiz yere oldurulen kadinlar ise bu vurgu yapilmali. "kadina siddette son nokta" basligi, bunu gostermiyor. kadina siddette son nokta olum degil zira, kadina siddet olgusu "arkadan saplanmis bicak" ile anlatilamaz sadece. siddet cogu kadinin cesitli derecede surekli maruz kaldigi bir olgu, ve de haberturk'un bu manseti, kadina siddetin varolus sebeplerini degistirmek icin hicbir rol oynamiyor. mesela bu fotografi goren bir koca "yok artik, ben bu kadarini yapmam, arada bir fiske vuruyorsak sevdigimizden" deyip, islik otturerek yoluna devam edecektir.

    3. cinayet isleyen ya psikopattir, ya da impulsif davranmistir. bu resmin bu sekilde sunulmasi, cinayet islemek uzere olan birisine "aa, bak bunu gormustum, ne kadar vahsi bir durum, dur oldurmeyeyim bari" dedirtmez. ote yandan, bu resmi yolda yururken rahatlikla gorecek bir cocukta travmatik etki yaratabilir.

    4. haberturk bu resmi basmakla, dikkatleri kadina siddete degil, kendine cekmistir. bugun tartisilan kadina siddetin geldigi boyut degil de haberturk ise, burada bir yanlislik vardir.

    5. bu resmi haberturk dogru duzgun bir metinle, dogru duzgun bir sayfada bassa idi, en azindan kadinin yuzunu sansurlese idi mesela (bu kadin herhangi birimiz olabilirdi vurgusu), ve gercekten amac kadina siddete dikkat cekmek olsaydi kabul idi bu fotograf. yalniz bu haliyle, fazlasiyla insani/mantiki kural cigniyorlar.

    o yuzden "bak iyi oldu kadina siddet konusuyoruz" da, "iyy ne kadar igrenc, ahlaksizca" da bu konuya dair gecerli/yeterli pozisyonlar degil. haberturk'un bugun yaptigi ise tamamiyle manasiz ve savunulamaz bir hareket.
  • neresinden savunulursa savunulsun elde kalan yüz karası manşet.

    bir kere bu fotoğrafı milyonlarca insanın huzuruna göstermek için o kadının anısına saygınız yok mudur?

    o kadının varsa çocuklarının, dostlarının, anne babasının, kardeşlerinin vs. onuru düşünülmüş müdür?

    yarın bir gün aynı vahşeti siz yaşasanız nasıl olurdu? yarı çıplaksınız, gözleriniz sönük, kanınız donuk, sırtınızda bıçak, bütün onurunuzun bütün varlığınız hiçbir şekilde hiçbir kimseden izin alınmadan sergilenmiş. razı olur muydunuz?

    iğrençsiniz, en az bunu yayınlayanlar kadar.
  • midemizi bulandırması, içimizi kaldırması bizim sorunumuzdur. hep dediğimiz gibi; gazeteyi almayız, fotoğrafa bakmayız, mide konforumuz bozulmaz, olur biter.
    fakat...

    böyle büyük bir drama kurban giden bir kadın, yarım sayfa manşetle böyle bir fotoğrafının yayınlanmasına razı olur muydu?

    onun -varsa- çoluk çocuğu, annesi, babası, sevdikleri bu manşeti nasıl karşılamışlardır?
    belki canları kadar sevdikleri birinin bu haldeki fotoğrafının milyonlarca insanın önüne serilmesi onlara ne hissetirmiştir?
    bu o kadıncağıza yapılan başka bir zulüm değil midir?

    bunu düşünün, öyle konuşun.
  • şiddet pornografisi içeriyor. manşetin basın meslek ilkelerine aykırı olduğunu düşünen, boykot etmek isteyen ancak nasıl yapacağını bilemeyenler için şöyle bir şey var: http://www.basinkonseyi.org.tr/
  • haberi hazırlayan kişilerin sapkınlıklarının dışa vurumudur...

    kaldı ki, sağlıklı bir insan evladı böyle bir haberde böyle bir fotoğraf kullanmaz...
  • can dündar bir yazısında bahsetmişti. hani şu ali kaptan mı ne, eski karısına tecavüz ettiği için bütün ülke ayaklandı gibi bir şeyler söylemişti. tabi aynı dönemde gerçek hayatta tecavüze uğrayan kadınlar için ülkemin insanından çıt çıkmadığından da bahsetmişti. teşekkürler can dündar.

    şimdi ise kadının sırtına bıçak saplanmış, vahşice öldürülmüş. biz ise bunu bize gösterene tepki gösteriyoruz. hatta tepkiler öyle bir boyuta geldi ki, bu vahşeti bizlere gösterenler, vahşeti yapanlardan daha çok tepki gördü. habertürk'ü savunmam söz konusu değil, yalnız toplum olarak neye ve nasıl tepki vereceğimizi bilmediğimizi buradan açık açık söylüyorum. sanki birçoğumuz ilk defa bir kadın cinayetine tanık olmuş gibiyiz. çocuklarımızın psikolojisi bozulacağından korkanlar bile var. hangi çocuklarımızın psikolojisi bozulacak? on yaşındayken ellerindeki selpağı satmayınca babalarından dayak yiyecek olan çocukların mı? kadınların mı psikolojisi bozulacak? her gün kocasından dayak yiyen binlerce kadının psikolojisi ne kadar daha bozulabilir ki?

    orhan pamuk bir röportajında şuna benzer bir şey der: ''ingiltere'den sekiz gol yediğimizi söyleyince bütün eleştiri okları bana çevrildi. iyi de, sekiz tane yemişiz zaten, bunu dile getireni neden suçluyoruz ki?''
  • bir habere dikkat çekmek için yapıldığını düşünmediğim manşettir. gazetecilik, insanlar üzerinden prim yapmak değildir. unutmamak gerekir ki insan bir et parçası değildir. umuyorum ki adaletsizliği en acı şekilde yaşamış olan bu kadın, daha fazla adaletsizliğe uğramaz ve çaresizliğini anlatan bu resmi bir şekilde arşivlerden temizlenir.

    bir habere dikkat çekmenin binlerce yolu vardır. kadın şiddetine karşı duyarlı olduğunu göstermek için bu haberi manşet yaptığını ileri süren habertürk, bu tür iğrenç davranışlara maruz kalan kadınlara destek olarak duyarlılığını gösterirse daha anlamlı bir davranış sergilemiş olur.
  • hakikaten milletin kafasının nasıl çalıştığına şaşırtan manşettir. arkadaşım yayınlanan fotoğraf pornografik ve hatta snuff porn tabir edilen en adi tarz bir görseldir ve gazeteciliğin etik anlayışında bu tip şok görseller mal gibi kullanılmaz. biraz bilgi sahibi olup da ötün de cahilliğinizle sinirlerimizi kaldırmayın. mal sürüsü gibi "ay ne var yani" şeklinde yaklaşılmaz öyle her olaya. burada görselin porselenli verilebilecekken verilmemesinin sansürle alakası yok. sorumsuzlukla ve kandan para kazanmakla alakası var. gazeteciliğin g'sinden haberi olmayan bunun yanısıra ahlakın da kenarından geçen bok bok yazılarınızla bulandırmayın ortamın suyunu. alın odanıza kapak yapın madem çok beğendiniz. leş kargası sürüsü...
  • 9 ekim'de habertürk'ün önünde bir eylem yapan kadın cinayetlerine isyandayız platformunun ardından şimdi de ayşe sargın, altaylı'nın yanıtı, bakan şahin'in açıklamaları, elinde çiçekle sığınma evine kadar gidebilen bir dayakçı kocanın rahatlığı ile ilgili sorulması gereken pek çok soruyu soran bir metin hazırlamış:

    7 ekim 2011 tarihli habertürk gazetesinin manşetinde, manisa'da kocası tarafından bıçaklanan ş.e.'nin çıplak sırtına saplanmış bir ekmek bıçağıyla sedyede yüzükoyun, bilincini kaybetmiş ve kanlar içinde yatarken çekilmiş bir fotoğrafı yayınlandı.

    büyük boy basılan fotoğrafta kadının yüzünün ya da bedeninden akan kanların gizlenmesine gerek duyulmamıştı.
    fotoğrafa tepki duyan onlarca kadın ve erkek, saatler içinde internet üzerinden örgütlenerek gönderdikleri tepki mesajlarıyla önce habertürk'ün internet sitesinden fotoğrafı kaldırmasını, sonra da basın konseyi'nin bu konuyu görüşmek üzere acil toplanma kararı almasını sağladılar.
    kadın örgütleri, yayınladıkları açıklamalar ve habertürk'ün önünde düzenledikleri gösterilerde, yapılanın "şiddet pornografisi" olduğunu anlattılar.

    "o fotoğraf ve fatih altaylı"

    habertürk gazetesi genel yayın yönetmeni fatih altaylı ise, 8 ekim 2011 tarihli yazısında tahmin edileceği üzere, fotoğrafı kadına yönelik şiddete dikkat çekmek, kendi tabiriyle "rahatsız etmek" için bastığını savunuyor.

    insan hakları savunucusu eren keskin için "gördüğüm yerde cinsel tacizde bulunmazsam namerdim" diyen ve bu sözleri nedeniyle tazminata mahkum edilen fatih altaylı'nın kadına yönelik cinsel şiddete bakış açısı düşünüldüğünde samimiyetine inanmak mümkün değil.

    ölü ya da diri, kadın bedenini tiraj malzemesi görme geleneğinin yazılı basında yaygın olduğunu biliyoruz.
    habertürk de dahil birçok gazetenin manşetlerinde ve arka sayfalarında ünlü kadınların "seksi" fotoğraflarının yer aldığı magazin haberlerine yer veriliyor; üçüncü sayfa haberlerinde kadınların fotoğrafları erkeklerin fotoğraflarına göre daha çok sayıda ve daha büyük boyutta kullanılıyor; bu gazetelerin internet sayfalarındaki foto galerilerde çıplak kadın bedenleri sıra sıra internet kullanıcısı erkeklerin beğenisine sunuluyor.

    gazeteler ticari kurumlar. genel yayın yönetmenleri, gazetelerin manşetlerini ve içeriğini belirlerken tiraj tahminlerini göz önünde bulunduruyorlar.
    deneyimli gazeteci fatih altaylı, manşetten büyük boy verilen bu fotoğrafın gazetesine tirajda ve tıklanma sayısında artış olarak geri döneceğinin farkındaydı.
    altaylı'nın bilincini yitirmiş, savunmasız bir insanın bedenini, onun mahremiyet haklarını çiğneyerek binlerce insana servis edişini savunmak için sofistike argümanlar, güya vicdanlara seslenen süslü sözler üretmesine gerek yok: ş.e.'nin ölmek üzereyken görüntülenen yarı çıplak fotoğrafının, türkiye medyasının çıplak kadın bedeninden nemalanma geleneğinin bir uzantısı olduğunu biz kadınlar çok iyi biliyoruz ve teşhir ediyoruz.

    "fotoğrafın ardındakiler"

    habertürk'ün ticari kaygılı, ucuz gazeteciliğine yönelik tepkiler arasında gözden kaçırılmaması gereken başka bir konu daha var: o da, ş.e.'nin sığınmaevinden kocası tarafından çıkarılmış olması.

    nitekim, fotoğrafa tepki göstermekte gecikmeyen aile ve sosyal politikalar bakanı fatma şahin de yazılı açıklamasında buna değiniyor: "...yaşamını yitiren vatandaşımızın sığınma evinde, koruma altında olduğu, ancak kendi rızasıyla burayı terk ettiği anlaşılmaktadır."
    gazetelerde yer alan haberlere göre, ş.e.'nin dayakçı kocası ibrahim e. bir buket çiçek alıp elini kolunu sallayarak sığınmaevine gidiyor, karısıyla yine hiçbir engelle karşılaşmadan görüşüyor ve onu ikna ederek eve dönmesini sağlıyor.

    cinayeti de eşi eve döndükten bir saat sonra işliyor. bakan şahin'in medyaya ayar çekmeye pek meraklı bir hükümetin mensubu olduğu düşünüldüğünde habertürk'e bu kadar seri tepki vermesi hiç şaşırtıcı değil. (nitekim, bakan şahin açıklamasının devamında, kadına yönelik şiddetle mücadeleye yönelik olarak hazırlanan yeni kanun tasarısında "medyanın kadına yönelik şiddet haberlerini veriş biçimi ile ilgili konuları da kapsayacaklarını" bildiriyor.)
    şaşırtıcı olan, bakanın, ibrahim e.'nin adresi gizli olan sığınmaevinde koruma altına alınmış ş.e.'ye nasıl bu kadar kolayca ulaşabildiği konusunda bir açıklama yapma ihtiyacı duymamış olması.

    "sığınmaevi ne işe yarar? "

    sığınmaevleri, sosyal hizmetler il müdürlüğü, belediye ya da kadına yönelik şiddet alanında çalışan kadın örgütlerinin bünyesinde kurulan, aileiçi şiddet ya da yakın partner şiddeti nedeniyle can güvenliği tehlikesi olan kadınların geçici süreyle kaldıkları, adresleri gizli yerler.

    sığınmaevi, misafirhane, otel ya da düşkünler evi değildir. sığınmaevinde kalan kadınlara sadece güvenli barınma hizmeti sunulmaz; esas olan, kadına, yaşadığı şiddeti geride bırakarak şiddetsiz bir hayata adım atma gücünü toparlaması için psikolojik, yasal ve sosyal destek sağlanmasıdır.

    oysa sığınmaevlerinde kalan kadınlar, sığınmaevlerinin fiziksel koşullarının (ısınma, yatak, yemek vb.) tatmin edici olmadığını, düzenli psikolojik desteğin ve sığınmaevi sonrası hayatları için yasal ve sosyal rehberliğin yetersiz olduğunu anlatıyorlar.

    kadına yönelik şiddet konusunda politika üreten kuruluşlar olması gereken sosyal hizmetler il müdürlükleri ise, engellilere yönelik evde bakım hizmetleri ödeme ve izleme işlemlerinin ağırlığı altında eziliyor (evde bakım hizmetini kim ifa ediyor? kadınlar!).

    her şiddet başvurusu, sınırlı sayıdaki sosyal hizmet uzmanları için ek bir iş yükü demek.
    öte yandan, sosyal hizmetler genel müdürlüğünün websayfasında kadın sığınmaevlerinin (devletin pek manidar terminolojisi ile "kadın konukevleri"nin) hizmetler/kadın, aile ve toplum başlığı altında yer alması bile, devletin kadına yönelik şiddetle mücadeleye bakışını özetliyor: kadını mümkün olduğunca ailenin içinde tut!
    sığınmaevlerinde koruma altına alınmış karılarıyla "barışmak" için sosyal hizmetler il müdürlüklerine başvuran ibrahim e. gibi dayakçı kocalar, "aile bütünlüğü" lafını dillerinden düşürmeyen yöneticiler aracılığıyla ve rahatlıkla güya koruma altındaki kadınlara ulaşıyorlar.
    bu barıştırma girişimlerinden biri, geçtiğimiz aylarda kırşehir'de neredeyse başka bir kadının canına mal oluyordu.

    ne ilginç ki, dayakçı kocalar sığınmaevlerinde kalan karılarına bu kadar rahatlıkla ulaşabilirken, kadına yönelik şiddet alanında çalışan kadın örgütleri sığınmaevlerinin kapısından sokulmuyor.

    oysa kadına yönelik şiddetin devletin gündemine girmesini sağlamış ve şiddetle mücadelede büyük bir deneyim biriktirmiş olan kadın örgütleri, sığınmaevlerinde hem gözlemci olarak uygulamaları izleyip raporlayabilir, hem de burada kalan kadınlarla onları destekleyici ve güçlendirici çeşitli çalışmalar yapabilir.

    "kadınlar ölüme mi rıza gösteriyor?"

    sosyal hizmetler genel müdürlüğü istatistiklerine göre, sığınmaevlerinde kalan kadınların yarısı en fazla beş gün sonra sığınmaevinden ayrılıyor.
    sığınmaevinden ayrılan kadınlar, tekrar şiddet gördükleri ilişkiye mi dönüyorlar, şiddet devam ediyor mu?
    bunu bilmiyoruz.

    çünkü sosyal hizmetler il müdürlükleri, kadınların sığınmaevinden çıkış sonrası takiplerini yapmıyor. ş.e.'nin durumundaki birçok kadının sığınmaevinden bakan şahin'in deyimiyle "kendi rızasıyla" ayrılarak şiddet gördüğü ilişkiye yeniden döndüğünü biliyoruz.

    "peki bu rıza hangi koşullarda oluşuyor?"

    kadınlar sığınmaevine can korkusuyla, süregiden düzenlerini, alıştıkları herşeyi ve bazen çocuklarını geride bırakarak geliyor. burada kendileri gibi şiddetin yarattığı travmayı yaşayan bir dolu kadınla beraber yeni bir düzen oluşturmak zorundalar.
    bazen kalabalık, bazen binanın fiziksel eksiklikleri, psikolojik desteğin ve sosyal aktivitelerin az ya da hiç olmaması, çocuklarına duyduğu özlem kadının yaşadığı sıkıntıyı artıran faktörler.

    sığınmaevleri, kadınların evdeki terörden kurtulup nefes aldıkları, kendilerini ruhen ve bedenen toparlayıp güçlenerek, sığınmaevinde alacakları psikolojik ve sosyal desteğin yardımıyla bundan sonraki hayatlarına dair güven içinde ve sakince kararlar verebilecekleri yerler.
    oysa kadının sığınmaevine girdiği ilk andan itibaren dayakçı kocanın ısrarlı barışma girişimleri, sosyal hizmetler il müdürlüğü'nün bu girişimlerden kadını sürekli haberdar etmesi, dayakçı kocanın her başvurusunda kadına kocasıyla görüşmek isteyip istemediğinin tekrar tekrar sorulması, bazen o kutsal "aile bütünlüğü"nün sağlanması için kadına "pişman olmuş" kocasıyla görüşmesi yönünde telkinlerde bulunulması, tüm bunlar, kadının ihtiyacı olan nefesi almasına ve kendiyle baş başa kalıp kendisini koruyacak kararları alması için gerekli olan zamanı kullanmasına engel oluyor.

    şiddet uygulayan erkeklerin, başkalarının yanında çok yumuşak, sevecen görünebildiklerini, pişmanlıklarını ikna edici biçimlerde dile getirerek (bazen salya sümük ağlayarak) kadından ikinci bir şans istediklerini, kadının erkeğe geri dönmeyi kabul ettiği andan itibaren ise şiddetin yeniden - bu sefer daha ağır olarak - başladığını biliyoruz.
    şiddet gören kadınların bir kısmı bunu çok acı deneyimlerle öğreniyor. bir kısmıyla ise bu deneyimin paylaşılması gerekiyor.
    işte sığınmaevlerindeki psikolojik danışmanlık bu nedenle önemli: şiddet gören kadınla dayanışmak; gelecek kaygıları ya da suçluluk duyguları karşısında onu güçlendirmek; şiddet uygulayan erkeklerin özellikleri, şiddet-erkeğin barışma ısrarı-barışma-şiddet şeklinde devam eden ve herhangi bir noktada müdahale edilmezse ölümle sonuçlanabilen şiddet döngüsü konusunda kadını bilgilendirmek; şiddet içeren ilişkisine ve dayakçı kocasına bir şans daha vermek isteyen kadınlara, yeni bir şiddet durumunda kendisini nasıl koruyacağını anlatmak için.

    kötü fiziksel koşullar; eksik danışmanlık, dayanışma ve rehberlik nedeniyle çocuklarını bir daha görememe, yoksulluşma, yalnız kalma korkuları; barışma teklifiyle gelen kocanın ve sığınmaevleri yöneticilerinin alenen ya da örtük "ailene dön, yoksa sokaklara düşersin" telkinleri; tüm bunlar karşısında şiddetin ve dayakçı kocanın herşeye rağmen bilindik ve tanıdık olan olması...işte bakan şahin'in bahsettiği rızanın oluştuğu koşullar.
    bazı kocaların, sığınmaevinde ya da sosyal hizmetler il müdürlüğü'nde kadınla yaptıkları görüşmede, "tatlı" ikna çabalarının işe yaramadığını hissettiklerinde renk değiştirip savurdukları örtük tehditleri ("çocukları bir daha göremezsin", "ya şimdi eve dön, ya da bir daha dönemezsin", "benimle gelmezsen aileni öldürürüm") ise hiç saymıyorum.

    "bakan şahin'in yanıtlaması gereken sorular"

    bakan şahin'in habertürk gazetesinde yayınlanan o fotoğraf için hissettiği sorumluluğun çok daha fazlasını, ş.e.'nin sığınmaevinde kalmaya devam etmesine uygun şartların yaratılamamış ve buradan ayrıldıktan 1 saat sonra öldürülmüş olduğu gerçeği için hissetmesi gerekiyor. bakan şahin'in yanıtlaması gereken sorular var. işte bu sorulardan birkaçı:
    ş.e.'ye sığınmaevinde bulunduğu sürece onu güçlendirici, sürekli psikolojik/sosyal/yasal destek ve rehberlik sağlanmış mı?
    ş.e. savcılık kanalıyla sığınmaevine gittiyse karakolda "aileiçi şiddet olayları kayıt formu" doldurulmuş olmalı. formdaki risk değerlendirmesinin sonuçlarından sığınmaevi yöneticileri haberdar değil miydi?

    hangi sığınmaevi yöneticisi, hangi gerekçeyle, nasıl bir risk değerlendirmesinden sonra ş.e.'nin kocasıyla görüşmesini onaylamış?
    ibrahim e.'nin karısıyla yaptığı görüşmede onu tehdit etmediğinden/baskı uygulamadığından emin olunarak mı ş.e.'nin sığınmaevinden çıkış işlemleri yapılmış?
    8 ekim 2011 tarihli habere göre, ş.e. zaten kocasının bıçaklama girişimine maruz kaldığı için sığınmaevinde koruma altına alınmış. aynı tarihli başka bir habere göre, sığınmaevinde kalan diğer kadınlar, ş.e.'yi kocasına dönmemesi, yoksa öldürüleceği konusunda uyarmışlar.
    aynı risk değerlendirmesini sığınmaevi yöneticileri yapamadı mı? ş.e.'ye dayakçı ve bıçakla yaralamaya meyilli kocasıyla eve dönmesi durumunda karşı karşıya olabileceği riskler hakkında bilgi verildi mi?

    ş.e.'ye eve döndükten sonra öldürülme riskiyle bir daha karşılaşması durumunda neler yapması, nasıl hareket etmesi, kendisini korumak için hangi önlemleri alması gerektiği anlatıldı mı?

    sığınmaevi yöneticilerine yönelik bir soruşturma başlatılacak mı?

    anaakım medyanın, kadın bedenini erkek okuyucuların zevk nesnesi, kadına yönelik şiddeti ise sansasyonelleştirerek tiraj malzemesi yapması ile mücadele etmemiz kadar önemli bu soruların yanıtını aramak.

    çünkü ş.e. öldürülmeseydi, o fotoğraf da olmayacaktı...
  • habertürk bu fotoğrafı yayınlayarak şiddet maruzu şahsa ikinci bıçağı saplamıştır.

    dikkatli bakın göreceksiniz...

    (bkz: insan)
hesabın var mı? giriş yap