çıngışmak

• donma noktasına gelmiş ellerin ya da bedenin ( genel olarak ellerin ) sıcağı görünce uyuşması, karıncalanması. anadolu ağızlarında halen kullanılmaktadır. bazı yörelerde ürpermek, üpsemek manasında kullanılır. etimolojik olarak, ateş, kıvılcım manasına gelen çıngı sözcüğünden gelme ihtimali yüksektir.
• ilginç bir hissin ismi. vücudun herhangi bir bölgesinde iğne batması gibi bir acının sanki o bölgenin birkaç santimetrekarelik çapına yayılarak ve o bölgenin böyle komple sökülmesi gibi ya da sıkılması gibi bir acayip hissiyat. daha iyi anlamak için egeye gitmek gerekir.
• karıncalanmak, uyuşmak, ürpermek anlamında bedensel his. nişanyan'a göre temelini çın sayarsak ses yansımalı sözcüklerden sayılıyor. ama son sözünü söylememiştir; başka açıklama, veriler çıkabilir.
  
  çıngırak daha doğrusu cıngırak ile çıngışmak ses ve anlam bakımından bana eşmiş, yakınmış gibi geldi. (bkz: çıngırak/@ibisile)
  
  (bkz: yargınları çımgışmak), çımgışmak
• vücutta el, kol, ayak ve bacaklar başta olmak üzere bir bölgenin uyuşması sonucu ortaya çıkan hafif sancı.