ali munzur

• sevda-memleket temalı -kanaatimce- enfes bir ibrahim sadri şiiri.
  
  açıldı ömrümün haritası
  bir omzu düşük ağır delikanlı
  ey ali munzur, ey dağların kartalı
  sağ yanım bıçak yarası, sol yanım hicran
  ve emanet kalmıştır bir köylü kızında kalbimin yarası
  ey ali munzur, ey dağların kartalı
  
  benim ömrümde, bir kırlangıç ağıdı vardır bildiğim
  benim ömrümde, tel örgüler kuşluk ayazında
  kör karanlık yağlı kurşun
  birde yanık türküsü anamın
  her biri bir başka seherinde güz dönümümün
  vurup gitmiştir sessizce oğulları
  şu gurbet denen şu belalı buğ yılanı, şu bilinmez sefere
  
  benim ömrümde, bir ırmak vardır
  durup önünde taş yüzdürdüğümüz ak köpüklerinde
  sesine sesimizi kattığımız
  ve anamızın patiskadan biçtiği uzun donlarımızla
  bir turna balığına gençliğimizi sattığımız
  aylandığımız,
  adamdan sayılıp delikanlı halaylarına karıştığımız
  yıldızların altında, dam bacalarında aşık attığımız
  
  benim ömrümde, yarı çıplak popil delikanlısı ortalığın
  yağmurların sevdalısı ve parlayan yusuftutan kuşları
  benim ömrümde, mor menekşe
  yediveren gülleri ve böğürtlen
  birde sen!
  içime işleyen ah sen!
  ondokuz yaşımın
  ve ırmağımın
  ve toprağımın hakkına birde sen! ..
  bulutlarıma kına yaktığım sebebin
  namerd olayım sevmedim hiç kimseyi böyle bu kadar! ..
  ya da sevemedim
  ey ali munzur, ey dağların kartalı
  sağ yanım bıçak yarası sol yanım hicran
  ve emanet kalmıştır bir köylü kızında kalbimin yarası
  
  bu da bir gurbettir yıkar adamı içine
  bu da bir rivayettir, on iki yıl bilmem kaç bin gece
  bir türkü sesinde..
  dumanlı dağları duman kaplamış
  yine mi gurbetten kara haber var?
  seher vakti bu yerlerde kimler ağlamış?
  çimenler üstünde gözyaşları var..
  benim ömrümde..
  
  şimdi vur, vur içine onca talanı
  onca sevdayı vur, vur ali munzur
  bu sol yandaki hicran yarası öyle çok ki..
  benim ömrümde çiçeğin bozamadığı
  karanlığın düşemediği yüzüm
  bana mahsus kor ayazda üşüdüğüm
  hercanın yeşili, cemilin üzüm gözlü güzeli
  ve hüzün yaprağını dökende dut ağacın
  kalbime bir gül dikeni, fikrime sevda batanda.
  kemahın istasyonuna doğu expresi demir atanda
  murat suyu fırata karışır üç gün üç gece kan akanda
  ben belki bin gece sayanda gurbet akşamlarında yıldızları
  emanetime iyi bakasın köylü kızı
  o elinde tuttuğun kanayan şey ali munzurun kalbinin yarası
  
  benim ömrümde, yarı çıplak popil delikanlısı ortalığın
  yağmurların sevdalısı
  ve parlayan yusuftutan kuşları
  benim ömrümde, mor menekşe
  yediveren gülleri ve böğürtlen
  birde sen!
  içime işleyen ah sen!
  ondokuz yaşımın ve ırmağımın ve toprağımın hakkına
  birde sen!
  bulutlarıma kına yaktığım sebebin
  namerd olayım sevmedim, hiç kimseyi böyle bu kadar
  ya da sevemedim.
  
  ey ali munzur, ey dağların kartalı
  sağ yanım bıçak yarası sol yanım hicran
  ve emanet kalmıştır bir köylü kızında kalbimin yarası
  açıldı ömrümün haritası..
• tamam ben de çok sevmem ibrahim sadri'yi ama sezarın hakkını, sezara vermeli, güzeldir ali munzur.
  memleket şiiridir, mahsundur, gururludur.
  ibrahim sadri yerine başkasının olsaydı, sayfalarca entry yazılacak şiirdir.