mucit

ali ulvi kurucu

bir güzel insan. bir peygamber aşığı; ilim irfan ve şiir üstâdı.

1922 yılında konya'da doğar. ilk ve orta öğrenimini memleketinde tamamlar. arapça öğrenir, kur’an-ı kerim’i ezberler; “hâfız” olur. dini eğitimini daha iyi şartlarda tamamlayabilmek için 1939 yılında ailesiyle birlikte medine'ye yerleşir. mısır'daki el ezher üniversitesi'nde yüksek tahsil yapar; medine'de sultan mahmud ve şeyhülislam arif hikmet kütüphanelerinin müdürlüğü görevini 1985 yılında emekli olana kadar üstlenir. 2002'de, medine'de hakka yürür.

kurucu'nun aruz vezniyle yazdığı şiirleri mehmet akif ersoy'un üslubunun günümüz örneklerini teşkil eder. başta şiirleri olmak üzere bir çok eserleri kitaplaştırılmıştır.

bugün dillerde dolaşan bir çok kasidenin arkasındaki gönül de onun gönlüdür.

- sevdim seni

sevdim seni, mabuduma canan diye sevdim
bir ben değil âlem sana hayran diye sevdim
..
kıtmîriniz ey şâh-ı rüsûl, kovma kapından,
âsîlere lûtfun ferman diye sevdim

- derdimendim

derdimendim yâ rasûlallah, devâ ol derdime,
destgir ol, yâ habiballah, bu asî mücrime!..
sen şefâat kânı varken, yalvarayım ben kime?..
ben rasûl-i kibriyânın, bülbül-ü nâlânıyım.
mücrimim gerçi, cemâl-i mustafâ hayrânıyım..

- (bkz: aşka düşen pervaneyim)

devamını okuyayım »