başın göğe ermesi ^*

• ki$i abesle istigal etmek konusunda kendini a$tiktan sonra ula$mayi bekledigi durum.
• insanoğlunun bazı hususları, birtakım eylemleri, bir kısım tavır ve duruşları analiz ettiğinde başvurduğu, göndermede bulunduğu bir eşiktir. eşikler, merhaleler, seviyeler, düzeyler, aşamalar eğer idrak edilebiliyorsa, yaşanılabiliyorsa mümkündür. aksi durumda eşikten bahsedilemez. dolayısıyla "başı göğe mi erdi" sorusu umarsızca havanda su dövmenin bir başka adıdır. insanın, bokla püsürle, içindeki sıvı ve bedenine giydirilen deri libasıyla başının göğe ermesini beklemesi hayal bile değildir. demek ki yukarıda bahsedilen şeylere ilişkin olarak "başın göğe ermesi" eşiğine müracaat ederek fikir beyan etmeye imkan yoktur. başka bir deyişle, "başı göğe mi erdi" sorusunun sorulduğu her durumda olumlu ya da olumsuz bir hükme varmak en hafif tabirle gayrı kabildir.
  
  zamanla sınırlı ve mekanla kısıtlı olan ve fakat kendine atfettiği değerle sonsuz olduğunu zanneden insanın bir hinliğidir, başın göğe ermesi standardı. yapılanın, edilenin bitip tükendiği, geçmişe dönerek kelebek etkisi fantazisi ya da fantazmasının yaratılmasına imkan olmadığı bilindiği ve insanın da belli koşullar çerçevesinde fail ya da savsaklayan olarak oluşumuna katkı sağladığı tarihsel geçmişe dair sorumluluk sahibi olduğu hesaba katıldığında başın göğe ermesinin işlevselliği bir başka açıdan selam eder. kullananı, başvuranı, göndermede bulunanı adeta iktisattaki farksızlık eğrisi üzerine koyarak objektif bir aura yaratarak rahatlatır, sorumluluk hissinden kaynağını alan vicdanın ağlamalarını sızlanmalarını susturur. yalancı bir objektivite, vicdanın ah-u eninlerinden ileri gelen subjektiviteyi sessizliğe mahkum ettirir.
  
  kısacası, insanın kendini aldatma araçlarından sadece birisidir başın göğe ermesi standardı, eşiği ve sorusu.