bemollü tonlar

• diyezli tonlardan daha ciddi fakat içten içe çok daha derin tonlar.
  bu karara varmak için tonlarla kafayı kırmak yeterli sanıyorum. elbette diyezli tonlarda da tapılan tonlar var müzik tarihi boyunca mi majör - do diyez minör gibi. fakat do diyez minör ben melankoliğim, ağlağım diye bağırırken, mi majör ise ben mutluluk kaynağıyım diye bağırıyor. kısacası dönüp dolaştırmadan, hisettirdikleri duyguları direkt yansıtıyorlar.
  oysa ki 3 bemol alan do minör - mi bemol majör öyle mi? bir kere do minör müzikten hiç anlamayan birinin dahi hissedebileceği bir ciddiyet ve kapalılığa sahip. üzerinde yazılan bir eserin doğrudan vıcık vıcık bir melankoli vermesi cidden çok zor. do minör'ün derinliğini tartışmak istemiyorum fakat do diyez minör ile arasındaki bu farkı umarım ki anlatabilmişimdir demekteyim.
  
  yazmışken hangi tonlar olduğunu da yazalım bu tonların.
  
  1 bemol: fa majör - re minör
  2 bemol: si bemol majör - sol minör(ölürüm)
  3 bemol: mi bemol majör - do minör
  4 bemol: la bemol majör - fa minör (ikisine de biterim)
  5 bemol: re bemol majör - si bemol minör (ikisine de ölürüm)
  6 bemol: sol bemol majör - mi bemol minör (bunlar hakkında ayrı konu açmayı düşünüyorum)
  7 bemol: do bemol majör - la bemol minör (üvey evlat gibiler ve gereksizler, diyezlileri çok daha az arızalarla mevcut zaten)
  
  majörün gelebileceği son nokta, ruhani ve sihirli olduğunu düşündüğüm tek ton ise:
  (bkz: sol bemol majör)