bilmekteyim

• ceyda görk'ün şiiri;
  
  bilmekteyim…
  
  kör bir kuyu sessizliğine
  bürünse de kelimeler/in
  yer altında
  bir hücre karanlığında
  sırra kadem bassa da gözlerin
  yüreğinde eksilmedim
  
  ve yokmuş/um gibi
  kendini kandıramayacaksın asla
  sen azal/t/maya çalışırken benden kendini
  büsbütün çoğaldığımı
  bilmekteyim…
  
  adımlarının götürdüğü
  en uzak yerlere git
  ve geriye dönme
  her nerede karşılıyorsan akşamı
  orda seninleyim…
  
  sabah çayının deminde
  cuma selalarında
  her akşam eve dönüşün yorgunluğunda
  bir parça ben varım
  bilmekteyim…
  
  biliyorum can
  adım gibi biliyorum
  her duyuşunda ferahnak peşrevini
  ya da bir tanbur dolaşırken hüzzam perdelerini
  gözlerinin dalıp gittiği yerlerdeyim…
  
  yüreğinden geçen benim
  inkar ederken sevmeleri
  yok sayarken tüm şiirleri
  emrah’tan bir koşma gibi
  ansızın
  aklına düşen benim
  
  hak gibi
  bayrak gibi
  vatan gibi
  yüreğindeyim...
  
  unuttuğunu
  ve unuttuğumu zannettiğin
  nokta üstüne nokta koyup
  yazdığın mealin
  çektiğin eliflerin sorduğu ben/im
  
  dokunuşlarda
  öpüşlerde
  bir başka tende
  ve bir başka eskimiş sevişte
  ansızın saplanan sancıların içindeyim
  
  koyulan sohbetin orta yerinde
  ismi geçtiğinde şehrimin
  
  yakasını düzeltirken aynada gömleğinin
  eğilip sigaranı söndürürken tablada
  
  koltuğun arkasına astığın ceketini
  alıp giyerken....o anda
  düşüyorum aklına
  bilmekteyim…
  
  iftar arasında ilk tütün
  ve huzurlu avlusunda bir külliyenin
  serin suyuna bırakmışken avuçlarını
  dudaklarına götürdüğün
  son yudum ben/im…
  
  çarptığın kapıların
  örttüğün camların
  ördüğün duvarların
  dışında değilim…
  
  paslansada vurduğun kilitler
  gönül kapılarında
  
  siyahındayım kirpiğinin
  dilinin ucunda ismim
  ve odanın bir köşesinde duruyor hasretim
  
  hak gibi
  bayrak gibi
  vatan gibi
  yüreğindeyim...