ekşi tiyatro

• tamamen eksi sozluk yazarlari ile kadrosunu bulmak uzere yola cikmis bir hayal urunudur.
  
  gerceklesmesine katkıda bulunmak isteyen; ben oynarim, ben yazarim, ben tutarim, ben izlerim, ben hani bana diye aglayip durmaktan yoruldum! diyen, "en amatör duygunun insanlarina" açık bir projedir.
  
  haydi bre!
  
  edit: butun entryleri okumaya usenene sicak bakmiyor, bana direk ulasmaya ve soru sorana sicak bakmiyor... saglam vucut saglam kafa ve yapabileceklerini bilen ve bilmediklerini bilenlenlerin hastasi.... katilimcisi olanher insan gibi, mail atan, mailinde biz sormadiysak bile kendinin yapabilecegine inandigi herseyi anlatanlara cok sicak bakiyor... cok acayip bi olusum. tiyatro be!
  
  http://www.eksitiyatro.com/
• ful destek olmayı heyecanla bekledigim olusum
• ben simdiye kadar hic oynamadim, nasil olacak ki bu isler diye cekinmeden, cagrisina mutlaka goz atilmasi, "ici kimil kimil olan herkesin" ben varim demesinde bir sakinca olmayan projemizdir.
  
  hayal etmeden, gercek olmuyor hicbirsey.
• en amatör duygunun insanı bensem, ben varım diyen neden ben olmayayım dediğim oluşum
• (bkz: sözlük piyesi)
• bir ucundan tutup, içinde varolmaktan onur duyacağım oluşumdur.
• gerek istanbulla alakasız bir insan olmam gerekse arkadaşlar arasında zamanında denediğimiz ismini vermek istemediğim bir projede farkettiğim oyunculuk konusunda bir kalas oldugum gerçeği yüzünden küçük bir ihtimal dahilinde olsa da sadece izleyici olarak destekleyebileceğim oluşumdur.
• birlik beraberligin saglanması ve herhangi bir oyunun sahneye koyulmasi halinde gidip en on sıradan izleyecegim medar i iftihar..
• merkezi istanbuldur.
  
  katilimci olmak isteyenlerin
  sozlukteki nickleri,
  bi fotograflari,
  ulasabilecegimiz e mail adresleri,
  telefon numaralari ile
  annelerinin kizlik soyadlari ve atm karti sifrelerini
  eksitiyatro@esek.org adresine
  mail atmalariyla
  yolculuguna baslamis bir olusumdur.
• bir an evvel gerçeğe evrilmesini istediğim proje. bakalım ne cevherler çıkacak buralardan merakla beklemekteyim.
  
  françois truffaut' a sormuşlar 'en sevdiğiniz yönetmen kim diye?'. o da roger vadim diye cevaplamış, ardından nedenini de söyleyerek; çünkü o her zaman amatör...
  
  en güzel işler amatörlerden mi çıkar? belki öyle değil.. ama onların işi her zaman daha farklıdır daha heyecan doludur. profesyonelleşmiş tüm sanatçıların en büyük dertleri de o amatör ruhu kaybetmektir. kalıplaşmış oyunculuklar, kalıplaşmış rejiler... oysa biraz anın farkına varılsa... devrimden bahsetmiyorum, ruhtan bahsediyorum.
  
  kendim uzun süre amatör bir şekilde tiyatroyla ilgilenmiş biri olarak diyebilirim ki kolay olması gereken her şey amatörseniz daha zor oluyor. ülkemizde nedense amatör tiyatro kavramı insanların bünyesinde gecenin bir köründe banyoda görülen hamamböceği etkisi yaratıyor... onlara inat bu projenin gerçekleşmesi gerek. olur da çorbaya az biraz tuz da ekebilirsem ne mutlu bana.
  
  son olarak cadı nın ellerinden öperiz...