evet isyan

• ismet özel'in bir şiiri; haliyle güzel br şiiri.
  
  evet, isyan
  
  demirden sağnaklar altında uyur sevdiğim
  göğsünde hazin ayak izleri eski şubatların
  onu yaralar kıpırdatıyor
  ve o sertelmektedir yaralardan
  kasıklarına boşalmaktadır nal sesleri
  saçları bukleli bir çocuğu öperek uyandıran
  içimize güneşler bırakan nal sesleri.
  keserle yontulmuş bir ağzı var sabahın
  varınca bayrakları, marşları duyuyorum
  başım çılgınca sarsılan dallarla uğraşıyor
  durup dineliyorum bütün taframla
  bütün taframla, bütün yumruklarım, bütün
  hantal yüreklerin olduğu orda.
  
  kesik kolları var aşkın
  döl ve inat barındıran.
  hırpanî bir okşayışla akşam
  yanaşınca çocuklara
  ben karakavruk yüzümün arkasında
  kırbaçlayarak büyüttüğüm ağrıyı bırakıyorum
  bana ne çerçilerden, çerilerden, kullardan
  halksa kal'am onu kal'a kılan benim
  boşanır damarlarıma yılların kahraman gürültüsü
  çünkü kavganın göbeğidir benim yerim.
  
  ay vurunca çatlatır göğsümdeki mahşeri
  çünkü kavganın göbeğidir benim yerim
  canlarım, kollarında parti pazubentleri
  dik başlar, erkek haykırışlarla
  göndere, en yukarlara çekiyorlar
  en yukarlara çatlıycak kadar aşkî yüreklerini.
  yıllardır çocuk başları akıyor yamacımızdan
  yıllardır balçıklı bir hayvan çeperlerimizde
  kentlimiz cebinde cinayet fotoğraflarıyla sofraya oturuyor
  köylü -biraz sessizlik- ne tuhaf bir kelime?
  asfalt yakıyor genzimi
  asfalt adamlarını topluyor aramızdan
  yıkılıp omuzdaşlarının seslerine
  yıkılıp bir boran içinde toplayarak çiçeklerimi.
  
  ben merd-i meydan
  yani toprağın ve kanın gürzü
  güllerin bin yıllık mezarı bendedir
  yukardan bakarım efendilerin pusatlarına
  insanların bütün sabahlarını merak ederim
  gök hırpalanmaktadır merakımdan
  ıtır kokan benim yumruklarımdır
  benim kavgamdır o, aşk diye tanınan.
  
  alanlara çok bilenmiş yüreğim alanlara
  vurulsun kösleri şu gâvur sevdamızın
  vursun isyanın bacısı olan kanım karanlığa
  zülküf de vursun.
  yüzüne ay kırıkları çarpıp uyansın sevdiğim.
• yılmaz güney^*in elinde bu kitapla çekilmiş bir fotografı vardır! ismet özel'in şairliğinde mühim yer tutan bir kitaptır.
• oui la révolte tercümesiyle fransizcasi da bulunan pek âlâ siir
  
  celle que j’aime dort sous des averses de fer
  sur son sein les traces tristes des pas des févriers anciens.
  
  les blessures la font tressaillir
  et elle se raidit sous les blessures
  des bruits de sabots se déversent dans ses flancs
  les bruits de sabots qui réveillent
  d’un baiser un enfant aux cheveux bouclés
  et qui laissent des soleils en nous.
  le matin a une bouche taillée à la serpe
  à mon arrivée j’entends les drapeaux, les marches
  ma tête se débat dans des branches qui se balancent follement
  je m’arrête et je medrese de toute ma fierté
  de toute ma fierté, tous mes poings, tous
  les cœurs pesants qui sont là.
  l’amour a des bras coupés
  qui abritent rejetons et ténacité.
  quand le soir avec une caresse en loques
  s’approche des enfants
  
  moi, derrière mon visage noir et buriné
  j’abandonne la douleur que j’ai élevée à coups de cravache
  que m’importent colporteurs, tirailleurs et esclaves
  si le peuple est ma citadelle, c’est moi qui i’ai fait citadelle
  le tumulte héroïque des ans se déverse dans mes veines
  car le cœur du combat est ma place.
  quand la lune frappe, la cohue dans mon sein éclate
  car le cœur du combat est ma placa.
  mes frères, avec des brassards du parti
  têtes hautes, cris virils
  élèvent au mât, au plus haut
  au plus haut leur cœur à éclater d’amour.
  depuis des années des têtes d’enfants ruissellent autour de nous
  depuis des années une bête boueuse à nos murs
  les gens de nos villes, des photos d’assassinats dans la poche, prennent place à table
  le paysan – un peu de silence – quel drôle de mot!
  l’asphalte me brûle les narines
  i’asphalte rassemble ses hommes parmi nous
  se renverse à la voix de mes compagnons
  se renverse dans un orage en cueillant mes fleurs.
  moi, le champion en lice,
  je veux dire la masse d’arme de tere et du sang
  le tombeau millénaire des roses est en moi
  de haut je regarde i’armure des messires
  je suis curieux de tous les matins des hommes
  le ciel est malmené par ma curiosité
  mes poings exhalent un parfum
  ce qu’on apelle i’amour, c’est mon combat.
  
  pour les places publiques, mon cœur est taillé pour les places publiques
  qu'on frappe les tambours de notre amour hérétique
  que mon sang frère de la révolte frappe i’obscurité
  que zülküf aussi frappe
  que celle que j’aime s’éveille frappée au visage par les éclats de la lune.
• "boşanır damarlarıma yılların kahraman gürültüsü
  çünkü kavganın göbeğidir benim yerim. "
  
  bu müthiş dizenin yaratıcısının bugün yerini şaşırdığını bilmek ne tarif edilemez bir kederdir bu ülkenin kahramanları için.
• senelerdir sadece tek bir dizesi ezberimde olan şiir...
  
  "kırbaçlayarak büyüttüğüm ağrıyı bırakıyorum"
• delinin biri, gözüpek efendi,
  böyle de enfes işlemiş bu şiiri.
  
  http://tinyurl.com/38rnfc
  
  -neden yıldızlı bakınız yapacakmışım mahlasını?-
• ismet özel’in 1967 yılında kaleme aldığı sert ve dahi devrimci şiiridir. ismet özel’in, bazen anlamakta zorluk çektiğim “karşı-duruş” evriminin en bâriz tanımlamasıdır “evet isyan...” aynı zamanda içtenlikli bir şekilde devrimci ideoloji ve aşk’ı bir yoğuran ancak ikisinin de dozunu tam ayarlayan, benim gördüğüm en iyi şiir, galiba da göreceğim en iyi şiirdir.
  
  “demirden sağnaklar altında uyur sevdiğim
  göğsünde hazin ayak izleri eski şubatların”
  
  “1917 şubat devrimi” burada bahsedilen. bilindiği gibi 1905 yılında rusya’da cereyan eden büyük hareketliliklerden sonra, 1905 devriminin tezgâhında işçilik yapan rus proletarya, artık çarlık rejimi’nin [çarlık emperyalizmi] yıkılması gerektiğini hem de yüksek sesle dile getirmeye başlamıştı. 18 şubat günü, petrograd şehrinde başlayan grev; 24 şubat gününe girildiğinde 200.000’yi içine alarak genişlemişti bile. zaten akabinde gelen üç gün sonrasında, yani 27 şubat günü ayaklanan işçi ve askerler, bakanları ve generalleri tutuklamaya başlamışlardır.
  
  şiirin yazılış tarihinin de 1917 devriminin 50. yılına denk gelmiştir ki bu da tesadüfle değil şahsi fikrimce hissedişle alakalıdır. demirden sağanakların da rusya içinde ve dahi bütün dünyada, devrimcilerin üzerine yağdırılan “mermi kovanları veya çekirdekleri” olduğunu söylemek mümkündür. “isa olsa neler demezdi”…
  
  “ay vurunca çatlatır göğsümdeki mahşeri
  çünkü kavganın göbeğidir benim yerim
  canlarım, kollarında parti pazubentleri
  dik başlar, erkek haykırışlarla
  göndere, en yukarlara çekiyorlar
  en yukarlara çatlıycak kadar aşkî yüreklerini.”
  
  alanlarda bulunmayanların bu şiiri anlaması bir miktar zor olabilir kanaatimce. uzun ve soylu kalabalıklar içerisinde yürürken ve haykırırken, göğsünüzün kocaman bin yayla olduğunu hissedersiniz ve kavganın göbeğidir orası, mahşer kalabalığının sevinci, biraz öfke, sonra dirlik; partizan… yürekler mi, çatlıycak kadar aşkî’dir elbette.
  
  ismet özel’in en çarpıcı ve arı/saf duygularının coşkusu yatar bu dizelerde devrimciliğe dair. zaten o zamanlarda [ve belki şimdi de] “yukardan bakarım efendilerin pusatlarına” diyerek karşı duruşunu temellendiren öğeleri belirtmiştir. belki de ismet özel’in “neden devrimci olduysam o yüzden islamcı oldum” sözlerinin altında da yatan budur: sonsuz başka-oluş istenci veya dürtüsü. evet ki tanrı’ya kulluk ile sonsuz karşı-duruş/başka-oluş aynı değiller ancak ismet özel’in, islamcılıktan aldığı dinamizm ve devrimcilikten aldığı güç arasında ismet özel açısından farkı yoktur. şu sıralar ne anlatıyor, ne konuşuyor ilgilenmiyorum ve pek de iyi şeyler söylemiyor biliyorum. şiirlerini okumaya devam ediyorum, asfalt yakıyor genzimi, yazıyorum hafif hırpani, evet nisyan...
• (bkz: the people yes)
• gelmiş geçmiş en iyi dizeleri barındıran ismet özel şiiri. bir mayıs arifesinde okunmalı;
  "boşanır damarlarıma yılların kahraman gürültüsü
  çünkü kavganın göbeğidir benim yerim. "
• bir fotografında yılmaz güney'in elinde tuttuğu muazzam bir ismet özel kitabı.