exenic

• 9.nesil sabırta$ı gaziantepli yada gaziantep de ya$ayan yazar. içiyk tama yorum zirvesinde görücez numaralarını...
• exen isminin kutsal sözlükte olmamasına rağmen alamadığım için exenic olarak kullanmak zorunda kaldığım isim.
• bilmem kaç yaşından sonra (yok lan o kadar yaşlı değil - ehe) bilmem kaç yıldır yaşadığı şehri bırakıp istanbul'a taşınma cesaretini takdir ederken kıskançlıktan çatlıyorum. bi de orada evlenirse tam olacak ^*.
• ilkokulu ya bitirmiş ya da bitirmek üzereydim. karşımızdaki iki katlı evin alt katına, benim ve kardeşimin yaşlarında iki erkek çocuğu olan bir aile taşındı.
  
  "hemen ilk günden arkadaş olduk" diyemeyeceğim zira o kadar iyi hatırlayamıyorum. ama çocuklar ilk günden sokağa çıkmaya ve oyunlarımıza katılmaya başladılar. büyük olan benden bir yaş küçük, küçük olansa kardeşimden bir yaş büyüktü. abi abiyle, kardeş de kardeşle arkadaş oldu ve küçük çetemiz böylece kuruldu.
  
  aileler de zaman zaman oturup kalkıyordu, normal bir komşuluk ilişkisi başlamıştı ama biz aileleri görmüyorduk bile. okul zamanı okuldan çıktığımızda, yazları ise sabahın köründen akşamın geç saatlerine kadar sokaklardaydık. mahallede bilmediğimiz bahçe, girmediğimiz delik, yağmalamadığımız meyve kalmamıştı. işin başı biz abilerdik ama suyu samanın altından yürüten de bizdik. bütün azarı da dayağı da kardeşlerimiz yiyordu.
  
  oyunların yanı sıra okuduğumuz kitapları ve özellikle çizgi romanları konuşmaya, izlediğimiz filmleri tartışmaya, yeniden canlandırmaya(!) doyamıyorduk. tek kanalın siyah beyaz trt olduğu, renkli yayının yeni yeni başladığı zamanlardı. karşılıklı evlerimizde seyrettikten sonra sokağa çıkıp üstüne saatlerce konuştuğumuz, oyunlarını oynadığımız superman, indiana jones ve star wars'ın yeri bende bu sebeple apayrıdır, bambaşkadır. ağaçlarda yaşama planlarımız ve denemelerimiz ile o ağaçların üstünden aşırtarak evden eve çektiğimiz ilkel haberleşme hattı, şifreler, parolalar şimdi bile capcanlı duruyor gözümün önünde.
  
  bir gece parktayken nereden aklımıza geldiyse, kan kardeş olduk. acıdan ve korkudan elimizi gerçekten kesip kanattık mı, hatırlamıyorum ama kanlarımız çoktan kaynamıştı.
  
  sonra bir gün babalarının tayini çıktı. o zaman evlerde bile telefon nadirdi, büyükler bir şekilde haberleşirdi belki ama biz bir daha birbirimizden haber alamadık. aradan yıllar geçti. yıllar derken, harbiden yıllar... yirmiden fazla. üniversiteye başladım, o mahalleden taşındık, bir trafik kazasında babam öldü, askere gittim, kardeşim evlendi, bir yeğenim oldu, istanbul'a yerleştim... daha bir sürü şey... ilk dostum, kan kardeşim hep aklımdaydı ama nasıl olur da bulunur, bilemiyordum.
  
  sonra facebook denen şey girdi hayatımıza. haliyle, önce ilkokul aşklarımı falan aramaya başladım, hemen sonra da kan kardeşimi... yoktu.
  
  ara ara denemeye devam ettim ve bir gün aynı isimde birisi denk geldi. bir mesaj attım merakla ve bingo; bulduk birbirimizi. ayrı şehirlerdeydik, yüzyüze görüşme imkanımız olmadı, yazıştık, konuştuk. o da benzer şeyler yaşamış hayatında mahalleden taşındıktan sonra; üniversiteye gitmiş, bir trafik kazasında babasını kaybetmiş, ondan önce kardeşi evlenmiş ve bir yeğeni olmuş... o sırada henüz istanbul'a yerleşmemişti ama sonra o da oldu.^*
  
  istanbul'a geleceğinden de nikah davetiyesi üzerine haberim oldu. hiçbir şey demeden kalktım gittim nikaha. orada karşılaşınca güleyim mi, ağlayayım mı bilemedim. sonra annesini gördüm, elini öptüm, kardeşine sarıldım. kısaca açıklamaya çalışmışsa da eşi o anda anlayamamıştır herhalde, neden hem güler hem de ağlar gibi bunların suratları diye düşünmüştür.
  
  şimdi her gün görüşüyoruz, çocuklarımız beraber büyüyor demek isterdim ama o istanbul'un bir yakasında, ben öbür yakasında. kardeşlerimizden sonra biz de nihayet evlendik, birer çocuğumuz oldu, araya pandemi girdi, çocukların büyümesi, okulu, telaşlar... ara sıra mesajlar belki. ama biliyoruz ki çocukluğumuz da insanlığımız da yakında bir yerde, yandım anam desek yetişeceğiz.
  
  hem sözlük sayesinde ne yapıyor, aklından ne geçiyor, günlük olarak takip edebiliyorum. bu vesileyle hem facebook'a hem de sözlüğe teşekkür ederim.
  
  tanım: varlığını bilmenin yettiği, düzgün, dürüst, aklı başında, eğlenceli, vicdanlı bir adamdır, kan kardeşimdir.