glass slipper

• ekşisözlük te bulamadığım ilk şarkı. dresden dolls'ın a is for accident albümünden.
  
  no one's asking to go dancing its not like that anymore
  its romantic if they mean it when they shut your fingers in the door
  its a gory sort of story thats been told a hundred times before
  it gets tricky dont be picky if the slipper fits you wear it whore
  
  how many tips can i take home tonight without them getting mad
  how many stitches do you think it takes to fix a cut that bad
  how many minutes until midnight and you get your eyesight back
  
  not to knock it i've been off it never moving very much at once
  its been awkward i still offer it when its that time of
  other girls shower but i give out flowers
  to curious strangers who throw dollars at my feet
  
  how many crimes can i try spotting dry before it leaves a stain
  how many times say that i love you til it doesnt mean a thing
  how many fittings must i sit through with my big feet blistering
  how many strips until it hits me and my big mouth strikes again
  
  i'm not asking to go dancing i'm not that dumb anymore
  its exhausting to keep smiling when your toes are bleeding through the floor
  its a gory sort of story thats been told a million times before
  don't be sorry just ignore me because honestly
  i'm too sore from fitting exactly to ride into setting suns aching to
  stand on my own two feet
  
  how many wishes do i still have left to fix the way it ends
  how many princes will it take to put a girl like this back together again
  how many instances can you point out where i was less than kind
  how many happy endings do you need to change your fucking mind
  and how much time do we have left before it's midnight and
  you see that i was never the right size?
• külkedisi'nin ^* ayakkabıları.
  
  aynı zamanda amerikalı akademisyen karen ashcraft tarafından bazı mesleklerin doğası gereği gerektirdiği düşünülen, fakat işin gerektirdiği yeterliliklerle hiç de alakası olmayan özellikleri açıklarken kullanılan analoji.
  
  bazı işlerde, işi yapan kişilerin, aynı işi yapan diğerlerine göre o işe daha doğal bir şekilde uyum sağladığını düşünürüz, üstelik de bunu düşünmemiz için o kişilerin diğerlerinden daha yetenekli, daha hünerli ya da daha yetkin olmaları gerekmez. tıpkı cam ayakkabının cinderella'nın küçük ayaklarına kusursuzca oturması gibi; o iş, o kişi için biçilmiş bir kaftandır. bunu düşünmemize neden olan özellikler genellikle o işlerin tarihsel olarak nasıl kişiler tarafından yapıldığı ve ne gibi arka planlardan gelen insanların o işleri yaptığına bağlı olarak değişir ve hatta bazen kurumsallaşır. bu da bazı özellikleri haiz olmayan insanların o işte olmasının, tıpkı ayakları cam ayakkabılara sığmadığı halde olmuş gibi yapan üvey kardeşleri düşündürür. her ne yaparlarsa yapsınlar, o iş onlara uygun değildir, bir şekilde işi almaya başarırlarsa da oraya ait olmadıkları sanki sıkan bir ayakkabı gibi sürekli kendisini hatırlatmaya devam eder.
  
  bir zamanlar forward mail, sonrasında facebook hikayesi, günümüzde ise parçalara bölünmüş twitter threadi şeklinde karşımıza çıkan o ünlü hikayelerde olduğu gibi; iş görüşmesine giderken koridorda karşılaştıkları o kişinin aslında şirketin sahibi olduğunu öğrendiklerinde şaşıranlar aslında patronun ayakları kafalarındaki cam ayakkabıya sığmadıkları için şaşırıyorlar. ya da kampüste gezerken lojmanda bulunan evlerden birine temizlik için geldiği düşünülen kişinin az sonra kürsüde ders verecek bir hoca olarak çıktığında verilen tepki benzer bir şekilde oluşuyor.
  
  benzer diger konseptler icin
  (bkz: glass ceiling)
  (bkz: class ceiling)