inzivaya çekilmek

• pek kolay sindirilemeyecek bir istektir bu... inziva düşü her çalışanın sapmaz dileğidir... yıllarca her argınlığı, her bunaltıyı, kimi zaman her eğlenceyi tattıktan sonra "yalnız başına yaşamak"tır... ütopyadır, acayip zordur.
• bak yine ben incelemişim, kusura bakma ben; inzivaya çekilmek ne skim bir terim arkadaşım. "çekilmek" ikincil bir gücün olduğunu ifade eder, birinin inzivada bulunup diğerini inzivaya çekmesi söz konusu, oysa ne diyorlar "hayattan bunalan demirbaş inzivaya çekildi", ortada kimse yok, inzivaya çekildiği söylenen arkadaş tası tarağı toplamış kendi başına eywallah demiş gitmiş, bu nasıl inzivaya çekilmek, "gitti", "yalnız yaşamaya karar verdi", "herkeslerden kaçtı" falan diyinsene, kim, kimi inzivaya çekiyor bu çağda...
• munzevi olmayi ara sira insan icine inip ayarini alip donmeyi iceren bir eylem. "dusmeseydim essekten inecektim zaten ben" soylemi hakimse de nasrettin hoca hazir cevapligi acarligi namevcuttur.
• inzivaya cekilmenin bir de su sekli vardir:
  
  tibette himalayalarin iclerindeki gizli manastirlarda insanlar astral bedenlerini serbest birakmak icin kendilerini bir odaya kapattirip ustlerine duvar ordurturler. kisi bu kucuk hucrede iki ila bes yil arasi bir sure kalir. bir kere iceri girildiginde cikmanin iki yolu vardir ya sure doldugunda cikabilirsiniz ya da tabutta.
  
  iceri hic bir sekilde isik sizmayan bu hucrenin zemin seviyesinde cok kucuk bir deligi vardir, o delikten disardaki bakiciniz size gunde bir kere ekmek ve su verir. en buyuk sorun bakici öldügünde yasanir. zaten cogu yasli olan bakicilar disardaki hayat sartlarina dayanamaz olurse^*, bu sizinde icerde olmeniz anlamina gelir. eger bakici olene kadar astral bedeninizi serbest birakabildiyseniz yakindaki bir diger manastirdan yardim isteyebilirsiniz ama dagin tepesindeki manastira ulasmak bile iki uc gun surdugunden buyuk ihtimalle onlar yetisene kadar gene de olmus olursunuz.
  
  tabi bu odaya girmek kadar cikmak da bir derttir. sureniz doldugunda eger hala sag iseniz bakiciniz once odanizin duvarina igne ile cok ince bir delik acacaktir. bu igne deliginden iceri sizan isik sizde tarif edilmez acilara sebep olacaktir. cunku yillardir karanlikta yasamanin otesinde gozbebekleriniz taslasmis ve isiga gore uyum yapma yetenegini yitirmistir. aglamalar ve hafif kanamalar esliginde gozunuz biraz alisinca bir kac gun sonra bakici deligi biraz daha buyutur ve sonra biraz daha. en sonunda da duvari tamamen yikarak sizi disari cikartir. iki uc yildir yikanmamis, kirk kilo civarinda yerdeki tasi bile kaldiramiyacak bir vucut ile dis dunyaya cikan bu kisiler ya disarinin sartlarina dayanamaz olurler ya da tekrar hucreye donup ustlerine duvar ordururler. eger sag kalan olursa o da dervis guru hoca falan olur.
  
  (bkz: tibete nasil gidilir)
• (bkz: invizaya cekilmek)
• üniversitede vizeler, yok yok daha çok finaller öncesi öğrenci milletinin ; evlerde odalarına, yurtlarda ise(bkz: ç.s.) lere kapanmaları sonucu, kendilerini hayatta bir süreliğine soyutlamaları amacıyla kullanılan türkçemizin güzel bir kalıbı.
• incelemeleri daha dikkatli ve ince ince yapmakta fayda var. burada çek-il-mek bir ikinci şahsı gerektirmemekte, çünkü kişi kendisini inzivaya çekmektedir. türkçe'de edilgenlik yanında, kendi kendine/kendi kendini manasını da vermektedir bu -il; bir dakika düşünülürse birkaç örnek bulmak hiç de zor değildir.
• dönüşün muhteşem olması umuduyla yapılan bir çeşit isyandır sessiz, asla yerini alamaz sevdiceğin nefesiyle dolmuş bir odada uyanmanın huzurunun. ha! ihtiyaç halinde imkanlar dahilinde yapılması iyidir, faydalıdır, canım insanlardan sıkılmakla onlarsız yapılamayacağının içselleştirilmesi arasındaki bir zaman dilimine de takabül eder çoğunlukla. belki yazılacak şarkılara, kısa öykülere, sahneleri kafada beliren film senaryolarına ve hayata dair denemelere kaynaklık eder ama hep canım insanlarla ilgilidir tüm ürünleri.
• antenleri indirip (algılamayı minimize edip), savunma mekanizmalarını kırmızı alarma geçirip (kişisel güvenliği artırıp), her şeyden elini eteğini çekmek (kendini hayata yabancılaştırmak).
• tarikat seyhlerinin her sene bir ay yaptiklari eylem. inzivada surekli dua etmekteler. allah'a yaklasmanin baska bir yolu olsa gerek.