vazgeçilmez olduğuna inanmak ^*

• trapezden düşmeden önce edinilecek bir ruh hali. düşüp tekrar çıkan dingillerde var ama ben onlara bir şey demiyorum. tabi beyin mekanizmaları eğer dalgalanmaları reddediyorsa düştüğünün bile farkında olmayabilir.
• (bkz: i$yerinde vazgecilmez oldugunu sanmak)
  (bkz: mezarliklar vazgecilmez insanlarla doludur)
• 'ilişki' cenahından baktığımızda sıklıkla düşülen bir 'erkek' hatası.
  
  nasıl, "osmanlı ne zaman gerilemeye/batılılaşmaya başladı?" sorusu belirli bir tarihe yaslanmaktansa "kaybetmeye başladığı zaman" denilerek yanıtlanıyorsa; bir erkek, sevgilisini işte tam da bu vazgeçilmezliğine kâni olduğu anda kaybetmeye başlar.
  
  bu hatanın ileri aşaması kibirle "benden iyisini bulacaksa gitsin" denecek kıvama gelinmesidir.
  
  (bkz: les cimetières sont remplis de gens indispensables)
• (bkz: narsist)
• yüksek bir egoya sahip olmak nedeniyle önüne geçilemeyen, asıl amacı kendisinin vazgeçilmez olduğuna karşısındakini inandırmak olan hissiyattır.
• aynaya çok bakıp da kendini beğenme hastalığına yakalanan kişilerin geçirdiği evrelerden biridir. günlerden bir gün, gerçekle karşılaşacağı o eşsiz ana kadar da devam eder.
• genellikle çocukluk yıllarında yeterli ilgiyi görememiş zavallıların saplantısı. gerek iş hayatında, gerek sosyal hayatta gerekse aşk hayatınızda karşılaşmaya mahkum olduğunuz insanlardır bunlar, kurtuluş yok. gezegende oksijen bulundukça rastlayacaksınız bunlara. o kadar çokturlar ki... söyleyemezsiniz yüzlerine, dünyanın, onlarsız da döneceğini, kırılmasınlar diye. hoş, söyleseniz de inanmazlar. "sen kimsin ki, zavallı" derler. "esas sen bu dünyadan yok olsan hiçbir şey değişmez" derler. "evet" dersiniz, "hiçliğim tartışılsa da, yok olursam ortadan, dünyanın umurunda olmaz" daha da sinirlenirler. ya bana çok sık rastlıyor bu insancıklar, ya da paranoyaklığımın zirvesindeyim yine bu aralar. "gerçekler vahşidir, insanların arasına salıvermeye gelmez" der ya peyami safa, umarım ısırır hepinizi o gerçekler de gerçek dünyaya açarsınız gözlerinizi.
• yüzüne tükürüldüğünde "yarabbi şükür!" diyenlerin sıklıkla içinde bulundukları durum.
  
  - hhhhğğğtt! tüüuuu!
  - hehe heee... bak necla beni unutamadı, benden vazgeçemedi, hehe heee... ne güzel tükürüyo di mi? hehe heeee...
• inanmaların en güzelidir. iyi kafa yapar. başkaca haşhaşlı çöreğe gerek kalmaz.
• bencilliğin doğruğunda gezinen insan tipinin inanışıdır. dünyanın kendi etrafında döndüğünü zannetmektedir. arkadaşları o istediği için onunla arkadaş olmuştur sanki. bu insanın ruhuna biraz eğilip dikkatlice baktığınızda dünyanın en büyük yalnızıyla karşılaşırsınız. o, yalnızlığını, tek olmakla, eşi benzeri olmamakla cilalamaktadır. böylece herkesle istediği zaman ilişki kuracağını, arkadaş olacağını sanmaktadır. bazen kendine muazzam güvenen tavrıyla aşırı hareketler yapar, arkadaşlığı bitirir, sevdiği insandan ayrılır. ama sonra yalnızlığını gizlemek için sürdüğü cila soluklaşmaya başladığında bu insanın vazgeçilmezliğinden eser kalmaz. keşke böyle olmasa dersiniz, onun bu değişimindeki telaşından, önceki tavırlarıyla bugünküler arasındaki çelişkiden siz rahatsız olursunuz. onun adına üzülürsünüz. ama nihayetinde değişiyorsa iyi birşeydir. kendi gerçeğiyle yüzyüze gelir, sınırlılıklarının, yeteneklerinin farkına varır. iyi bir insan olur vesselam. daha ne diyim ya bu kadar işte.