no land's song

• ülkesiz şarkılar; 1979 iran devriminden sonra, erkeklerin önünde şarkı söylemeleri yasaklanan kadınların hikayesi. ve o kadınların seslerini kadın, erkek herkese duyurma çabaları. seans sırasında orada bulunan yönetmen ayat najafi, gösterimden önce aşağı yukarı şöyle şeyler söyledi;
  
  “geçtiğimiz günlerde bu festivalde^* bir film^*, sansüre uğradı ve gösterimden kaldırıldı. ben sansürü çok iyi bilen, bu yüzden çok acı çeken bir ülke’den geliyorum. ve sansürün her türlüsünü kınıyorum.”
  
  kendi ülkesinde gösterime giremeyen, yer yer gizlice çekmek zorunda kaldığı, belgeselinden hemen önce söyledi bunu. her türlü sansüre alışık olan, alışmaya devam eden, bir ülkenin izleyicilerine söyledi. demek ki sansürün dili, dini, ırkı yok, tıpkı müziğin ve şarkıların ülkesi olmadığı gibi.
  
  izleyici dileği; filmde öyle güzel şarkılar vardı ki, keşke birileri bulup buluşturup buraya ekleseydi de hep beraber o kadınların sesini duyabilseydik.
  
  bu da filmin konusu;
  
  “iran’da kadınların (en azından erkeklerin huzurunda) şarkı söylemesi 1979 devriminden beri yasak. sansür ve tabulara karşı çıkan genç besteci (ve aynı zamanda yönetmenin kardeşi) sara najafi, kadın solistlerle resmi bir konser organizasyonu yapmak için kolları sıvıyor. sara ve iranlı şarkıcılar parvin namazi ile sayeh sodeyfi projeye katkıda bulunmak üzere, bu mücadelede kendilerine tahran’da destek olmaları için paris’ten üç kadın şarkıcıyı daha davet ediyor: elise caron, jeanne cherhal ve emel mathlouthi. böylece, fransa ile iran arasında tekrar bir müzik köprüsü kurmak amaçlanıyor. acaba bu proje başarıya ulaşacak mı? tahran’da özgürce, kol kola, kızlı erkekli bir izleyici önünde, yasaklar olmaksızın şarkı söylenebilecek mi? iran’da kadın sesi için yeni bir özgürlük kapısı açılacak mı? üç yılda tamamlanan filmle ilgili olarak, yönetmen ayat najafi “bu projeyle bugünün tahran’ını, sara’nın geçmişiyle yüzleştirmek istediğini” söylüyor.”
  
  2014 montreal world en iyi belgesel halk ödülü
  2014 noor iran filmleri festivali (los angeles) en iyi belgesel yönetmeni
  2014 dok leipzig gençlik jürisi ödülü
  2014 gijon en iyi belgesel
• aykırı sinemanın düzenlediği bursa uluslararası film günleri kapanışı bu filmin gösterimi ve yönetmeni ayat najafi’nin katılımı ile gerçekleşti. film, belgesel niteliğinde çünkü tahmin edersiniz ki hem konusu hem iran şartları gereği küçük bir kamera ve gizlilik ile çekilmiş. filmde konu edilen kadınların sahneye çıkma yasağı çok boyutlu eleştirilmiş, yaşananların gerçekliğinden mütevellit film insana çok dokunuyor; rejim baskısı, insanların baskı karşısındaki değişimleri, mücadeleleri, hepsi şu an hala yaşanıyor olduğundan da bir sürü duyguyu aynı anda yaşıyorsunuz. film ve müzik iç içe geçmiş, kesinlikle sesini bir soundtrackle daha fazla duyurur.film sonrası seyircinin biri yönetmene türkiye’ye ve türk kadınına bakış açısını sorduğunda najafi, soruyu tüm samimiyeti ile cevaplasa da onun da bizim de kalbimiz buruktu; “ türkiye değişik bir dönemden geçiyor, yargılayacak pozisyonda olmadığımın altını çizerek yaşadığınız süreçlerin bana tanıdık geldiğini söylemek zorundayım. şu an hepiniz özgürce yaşıyorsunuz, ama itiraf edelim aynı zamanda baskıyı da hissediyorsunuz. herşey böyle başlıyor, başlangıçta sessiz kalmayı tercih ederseniz bir süre sonra çok geç olacağından sessiz kalmaya mecbur bırakılabilirsiniz.”
• iran'da devrim sonrası erkeklerin önünde şarkı söylemesi yasaklanan kadın şarkıcıların mücadelesini anlatan belgesel. bir iran klasiği olarak gizli çekilen ve iran'da gösterime girmeyen belgeselle ilgili yönetmen ayat najafi ile yapılan röportaj:
  
  http://yenifilm.net/…veren-bir-film-yapmak-istedim/