ona küfretti

• sövmenin^* özel bir hali, allaha kitaba^* küfürle ilgili.
  
  adanalı^* arkadaşın 93 model bir skoda favorit'ini hayırlamak, motorunu açmak için toplaşıp, adapazarı'ndan da birkaç ayı alıp ağustosta güneyden marmara turuna başladık. geceyarısı oradan çıkmışken sabah-kuşluk olduğunda assos-behramkale havasını soluyorduk. taa yukarılara bir otopark kurmuşlar, aşaği bırakmıyorlar. uysallığımıza geldi, otopark görevlisine kanıp arabayı kenara çekip aşağı yürüyerek indik. meğer herkes arabalarla inmiş; sokaklar tıkılı, millet rahat ve mutlu. biraz bozulduysak da turist havasına girdik.
  
  acıktık, bir bakkala girdik merkezde. herkese çeyrek ekmek içi peynir-kaşar-salam bişeyler söyledik. bakkal, bilir, sakin suratla hazırlamaya girişti; ekmeği önce uzunluğuna ikiye böldü, sonra yanlardan göz kararı iki paralel kesme daha attı, bıçakla. biz şaşmış bakıyoruz. öyle de olur, böyle de olur havalarında o garip çeyreklere peynirleri tıkıştırır gibi yaptı, turiste caz yapmak yakışmaz diye sineye çekip ziftlendik.
  
  yavaştan birimizin özmotoru su kaynattığından hızlandık, dönüş havasına girdik, hemen arabaya dönüp gazlamak üzereydik ki, otopark bekçisi "ücret!" demez mi? hem bizi keklemiş, hem üste para istiyor, kendini bir de allah, peygamber, hakkaniyet savunmaya çalışıyor. adanalı ağzını daha fazla tutamayan kurti "senin allahını kitabını sikerim!" diye kısa devre dalınca adam elektriğe kapılıp, uzay boşluğunda gezinmeye başlamış gibi sallanmaya başladı, gözleri boş boş bakıyordu, orada nöbet tutmakta olan askerciğe "sen de duydun değil mi" gibilerden çaresiz baktı, dudaklarından dökülen, tekrarlar halinde: "o'na küfretti, o'na küfretti.." sözcükleriydi. o bilinçsizlikten, hipnotizelikten yararlanıp gazlamak şart oldu tabii.
  
  (bkz: küfür@ibisile)
  (bkz: yaşıl dinini siktiğim)
  (bkz: park ücreti isteyen görevliyi tüfekle öldüren adam)