shakespeare sonnet 151

• bir william shakespeare sonesi:
  
  love is too young to know what conscience is,
  yet who knows not conscience is born of love?
  then, gentle cheater, urge not my amiss,
  lest guilty of my faults thy sweet self prove:
  for, thou betraying me, i do betray
  my nobler part to my gross body's treason;
  my soul doth tell my body that he may
  triumph in love; flesh stays no farther reason,
  but rising at thy name doth point out thee,
  as his triumphant prize. proud of this pride,
  he is contented thy poor drudge to be,
  to stand in thy affairs, fall by thy side.
  no want of conscience hold it that i call
  her love, for whose dear love i rise and fall.
  
  çevirisi:
  
  aşk o kadar gençtir ki, vicdan nedir bilmez;
  ama kim bilmez, vicdanın aşktan doğduğunu da?
  öyleyse, tatlı hilebaz, beni sıkıştırmaya gelmez;
  kusurlarımın tatlı suçlusu sen çıkıverirsin sonra.
  sen açığa vurmak istiyorsun ama kusurumu, ben de,
  soylu yanımı çiğniyorum, bedenime boyun eğmekle.
  ruhum bedene diyor ki, sevişebilirsin dilediğince;
  et değil mi! bu sözü iki ettirmiyor bile!
  adını duyunca doğruluyor, seni gösteriyor zaferle,
  işte ganimetim, diye. zevkle, övünçle şişiniyor;
  bir garip kul olmaktan o kadar mutlu ki hizmetinde;
  dilediğinde fırlıyor ayağa; yoksa uslu uslu bekliyor.
  akılsız deme bana, "aşkım" dersem eğer ona;
  onun aşkı çünkü beni indiren de, kaldıran da.