tecrit günlüğü

• 22 aralık 09.15
  
  kolum yok... kimse yok..... ses yok... sadece kulaklarımda çığlıklar... çığlıklar....
• tarih; yok, saat; anlamsız
  
  hatırlar mısın günlük, dışarıdayken denize koşardık her fırsatta. kokusunu çekerdik ciğerlerimize. elimizde ya sevgilinin eli, ya bir dostla karşılıklı içtiğimiz çayın bardağı.. sanki bin yıl olmuş gibi geliyor. sanki rüya.. artık rüya da görmüyorum.. her yer kabus her yer zindan..
  
  bir pazartesi sabahıydı -bunu hiç unutmuyorum- bir basın açılamasına gitmek için evden çıktığımda.. annem hissetmiş gibi sıkı sıkı öpmüştü beni.. bilemezdim annemin yüzünü daha çook uzun seneler göremeyeceğimi.. bileydim uzun uzun bakmaz mıydım ezberleyeyim diye, bilir miydim anamın yüzünü unutacağımı..
  
  daha iki dakika olmamıştı beyazıt meydanına gireli.. okulda panel yaptık diye bize verilen cezaları protesto edecektik.. daha ağzımızı bile açmamıştık.... sonra sonrasını hatırlamıyorum.. dişim mi kırılmıştı dilimi parçalayıp?? yok o 19 aralıktaydı.. sonrası tutuklandığımı duydum annem bayıldı, annem bayıldı ben annemin gözlerinin rengini unuttum.
  
  ne zor günlerdi koğuşta geçenler, bilebilir miydim daha beterinin olacağını.. okuma hakkım için alandaydım, okumayı unuttum, konuşmayı unuttum...
  
  yalnızlığın anlamını bilmezmişiz hiçbirimiz.. öğrendik... düşünmeyi de unutu muyum acaba???
• sevgili günlük;
  
  keşke insanlar sapla samanı karıştırmasa, hayat bayram olsa, herkes ama herkes mutlu olsa..
• sevgili günlük;
  
  insanlar ahlaksız ve yalancı.. bu kadar kötü niyetin başka sebebi olamaz. utanmaz ve yalancı. çirkef ve yalancı. demagog ve yalancı. insanların kalpleri simsiyah ve yalancılar. yalancılar.
• burası kim, adım kaç, yaşım neresi????????
• -------------------- gerçektir ---------------------
  
  8 yıldır hapis, bu 8 yılın 6sını f tipinde geçirmiş birinin, yıllar sonra isnad edilen suç kanıtlanamadığından tahliyesine karar verilir. mahkemeden geri hapishaneye götürülecek, ardından tahliye olacak, özgürlüğüne kavuşacaktır. hücrede son saatlerini geçirirken düşündükleri şunlardır;
  
  "tahliye! dışarı çıkıyorum. ama bir sürü işim var burada benim. yarım kalan hikayem ne olacak, ya kitabım? limon çekirdeğinden büyüttüğümüz fide? çıkmasam mı? dışarıda ne yapacağım ki?? çok kalabalık.. dışarı çıkmak istemiyorum ben. istemiyorum.."
  
  tam 8 yıl sonra kavuştuğumuz insan, karşılaştığımızda bir robot gibiydi. tam 12 gündür dışarıda ama herşeyden korkuyor.. dışarıda olmak kalabalıkta olmak onu korkutuyor.. özlemleri yok, hayalleri yok, kurmak istediği bir gelecek yok...
  
  ---------- gerçektir ------------------