• youtube'a yüklenenleri anında silinmektedir. indirip dinlemek isteyenler için bir özel mesaj kadar yakınım.
  • öyle büyük bir opeth fanı sayılmam eyvallah da yaşasın 70'ler ahey ahey tribi dışında sevilecek bir yan bulamadım. dream theater'ın "hadi şimdi prog olalım" kastığı gibi bir samimiyetsiz prog ruhu var şarkıda. neyse watershed'e de çok uzun süre sonra alışmıştım gerçi, ama bu şarkı üslup açısından beni umutlandırmadı.

    editimla: hayır osi şarkısı değil orjinalini dinledim.
    eiditimla2: yok vallla bi halta benzetemedim. prog rock da dinlerim emme bilemedim gari. bi son kısım güzel.
  • osi nin blood albümünde akerfeld'in söylediği bir parça vardı. o parçayı bu parça diye salmışlar yutuba. eğer dinlediğiniz parça 3-4 dk boyunca elektro cozurtusu vermiyorsa yanlış yerdesiniz.
  • bir çok metal kafa opeth fanının beğenmeyeceği ya da anlamakta biraz güçlük yaşayacağı yeni opeth eseri. malum ortamlara düşen versiyon radyo rip olduğu için sesi kötü, ama fikir veriyor. şarkının örgüsü, sade tonlanmış davulu, kendine özgü gitar tonları, çok iyi vokal melodileri ve finaldeki harika gitar solosuyla albümün devamını çılgınca merak ettirmektedir.

    edit: heritage, per wiberg'in opeth ile yaptığı son albüm olma özelliği taşıyor.
  • çok ilginç bir şarkı. bir sikim anlamadım ama üç beş dinlesem yine taşağını yerim mikael'in.
    şimdiden çok güzel şarkı.
  • bayağı umutlandırdı beni. şu heyecansız hayatım, eylüle kadar heyecan ile heritage'i bekleyecek. bu kafalarda bir albüm geleceğini tahmin ediyordum ve şarkı ilk dinlemede hoşuma gitti. opeth müziğinde death metal ve brutal vokali şart koşan bir dinleyici asla olmadım, her zaman progresif yanları beni heyecanlandırdı. bu ayarda bir albüm gelecekse, çok güzel olacaktır diye düşünüyorum. progressive rock, king crimson falan çok tatlı, munis şeyler.
  • olmuş lan olmuş. bir 70'ler prog-rock fanatiği olarak zaten beni direkt tavladı. ama öyle olmasaydım da 5-6 dinleyişten sonra gene severdim bu şarkıyı gibi geliyor. çünkü tüm bu camelvari yaklaşımın yanında, opeth'in bilmem kaç kilometreden tanımamıza sebep olacak tınıları duymak da mümkün. ve bu iki farklı tutum bence çok kıvamında harmanlanmış. bundan dolayı da ortaya pek güzel bir sonuç çıkmış. albümü merak ettim iyice.
  • yine dinledikçe güzelleşen bir opeth eseri.ben camel 'ın tarzına yakın progressive rock esintili bir albüm bekliyorum daha çok;ancak bu şarkı sanki dream theater tandanslı gibi lan.ne kadar mike farklı farklı desede yine bildiğimiz opeth elementleri de var şarkıda.diğer şarkıları şimdiden ölesiye merak ediyorum.
  • opeth'in ne cevherlere sahip bir grup olduğunu belirten deryanın bir kıyısı.
  • ghost reveries'le başlayıp watershed'le devam eden tıkanıklıktan sonra opeth adına bir nebze umut veren şarkı olmuştur. lakin öyle çok coşacak bir durum da yok. ortalama üstü bir progressive şarkı. camel,riverside,pain of salvation klasikleri ile boy ölçüşemeyecek seviyede. umalım ki albümü tamamlayan parçalardan biri olsun.
hesabın var mı? giriş yap