tok açın halinden bilmez

• tok açın halinden anlamaz şeklinde de kullanılan bir atalarsözü.
  esâsen varlıklı kimse muhtâcın derdinin, kederinin farkında bile değildir sadedinde bir söz.
  
  insan kelimesinin ortak iki kökünden biri, nisyan yani unutmaktır ki bu bakımdan insan unutandır. işbu atasözü insanın bu yönüne de parmak değinmektedir kanaatimce. eşyâ zıddıyle kâim misâli tokluk açlıkla berâberdir, açlığın öncesidir, sonrasıdır. açlık tokun bilmediği birşey değildir haddızâtında. ama hâfıza i beşer nisyan ile mâlûl olduğundan, yaşadığına yabancılaşır bünye. dînin^* yeme(k)de aşırılıktan kaçındırıp kanaati ve perhizi tavsiye etmesinin nefsî gerek(çe)leri ve faydaları olmakla beraber sosyal hikmetleri de olsa gerektir: kul böylece bir diğer insanî hale/insanın haline yabancılaşmayacak, bencilleşmeyecektir. sırf kendini düşünmek düşüncesizliğine kapılmayacaktır. zâten insan ve din kardeşlerinin nicesinin aç olduğu/öldüğü hakîkatinin şuurunda olan, tıka basa doymağa, şikemperverliğe veremez kendisini herhalde.