yurdumu özledim ^*

• gulten dayioglu'nun, almanya'daki turk i$cileri anlattigi bir cocuk romanidir.
  atil yilmaz ve ailesinin almanlarin arasindaki ya$amini anlatir.
• hala hatirlarim bu kitabi, hatta sonunu bile hatirliyorum ama yakismaz yazmak. oglan'a bir alman kadini ders veriyordu, cocuk tuvalette altina kacirma tehlikesi ile karsi karsiya kaliyordu, evden cikip alisveris merkezlerine kaciyor kaybolmamak icin de bir duraga ip bagliyordu falan filan. gulten teyze iste, az okumadik kucukken.
• atil'a ders veren kadinin ismi frieda idi yamulmuyorsam. yasli kadin sokakta alisveris torbalari ile du$uyor, ve atil eve kadar kendisine yardim ettigi icin pek sevi$iyorlar, kayna$iyorlardi. sonra da bu hanim teyze bizim cocuga almanca ogretmeye ba$liyordu. (ilk ders "otur-kalk" idi, hic unutmam, alman kurdu egitir gibi)
  bir de hans ve eva vardi, iki karde$. once atil hans ve arkada$larindan bir alman dayagi yiyordu fakat sonra bir vesile ile bari$iyor, karde$ karde$ oynuyorlardi.
  oyuncak tabanca almaya giderken kaybolan atil, ba$ka bir kisimda da evde yangin cikartiyordu.
  
  bir de koyde nine ile biraktiklari karde$i vardi atil'in, ay$an diye..
• gülten dayıoğlu'nun bir çocuğun gözünden almanya'da yaşayan türklerin durumunu anlattığı romanı. 10 yaşındayken çok etkilendipim için birkaç kere okumuştum. şimdi tekrar aklıma geldi, evde aradım ama bulamadım ve üzüldüm. ana karakter olan çocuğun türkçeyi unutmaya başladığı anlar aklıma kazınmış ve bir türk gazetesi bulunca yaşadıkları sevinç. düşününce bir çocuk romanı olarak bakılırsa epey kasvetli bir romanmış.