ağlamak

• önce zihinden geçenler yansımaya başlar gözlere. gözler parlamaya başlar etrafında oluşan sıvı birikimi nedeniyle. renkli kısmın ortasındaki siyahlıkta bir şeyler yanar. belki bir miktar ışık, belki aşık olduğu güzellik, belki büyük acısı. her şey dışa vurulur sansürsüz. kızarmaya başlar beyazlık göz yuvarlağının altında biriktikçe tuzlu gözyaşı. damarlar açığa çıkar. içten parıltılı siyah, hafif kırmızı ve ortası kahverengi dışı koyu yeşilimsi kumrallık çıkar ortaya en duygusal haliyle. ilginç bir his yayılır gözlerden yukarı ve aşağı; tüm bedene. zihin bulanır. açılır dudaklar ama ses çıkmaz, inceden, derinden, düzensiz, kısık birkaç tını duyulur belki. ağlarken konuşulmaz ki konuşmayı bilmedikçe. kısık sesle çıkmalıdır sözcükler, böylece ses tellerinin yaratacağı sorunlar da ortadan kalkmış olur. kısık sesle, belki de sessiz, yalnızca dudak oynatarak konuşulmalıdır. zihin duyacaktır ne de olsa.azar azar birikir gözyaşı alt kirpiklerin hemen üzerinde, gözün alt sınırında. görüntü bulanıklaşmaya başlar. yalnızca gözün kırpılması kalmıştır, bir anda olup bitiverecektir ama göz kırpmak kaçmaktır da. kendi kendine sınırı aşmalıdır gözyaşı, müdahalesiz. gözyaşı bezleri göstermelidir gücünü. hüznün içtenliği, çıkarsızlığı, saflığı açığa çıkmalıdır. biraz daha, biraz daha hayal. azıcık daha romantizm, acı, melankoli, duygular, geçmiş, belki umut ve gelecek, sessizlik, boyutsuzluk, özgünlük, yalnızlık, yalınlık... güzellik...
  
  bir damla aşar sınırı ve kirpiklerin arasından süzülür yanaktaki kavisten aşağı. tek başına bir damla gözyaşı yanak üzerinde yol almaktadır. görülebilecek en büyük güzelliklerden biridir bu, o anda duruverir her şey. bir damla, tek başına, özgürce, sörf yapar gibi süzülmeye devam eder. hem çok uzun sürer, hem de aniden bitiverir yolculuğu. yanakta hafif bir ıslaklık, nem kalır iz halinde, tuzlu olduğundan ilginç bir histir bu, gözyaşından başka hiçbir şekilde bulunayacak bir his, etrafı kupkuru, kendisi nemli biraz yapışkan belki, yalın ve suratli..^*