alıp başını gitmek istemek

• senin de başını alıp gitmeni istemeyen biri olabilir. (bkz: sen de başını alıp gitme ne olur)
• her alıp başımı gitmek istediğimde pessoa'nın şiiri gelir aklıma. "yola çıkmak, yitirmek ülkeleri... bir başkası olmak süresiz..." ancak bu kadar güzel anlatılır alıp başını gitmek isteği.
  
  yola çıkmak! yitirmek ülkeleri!
  bir başkası olmak süresiz,
  yalnız görmek için yaşamaktır
  köksüz bir ruhu olmak!
  
  kimseye ait olmamak, kendime bile!
  durmadan gitmek, sonu olmayan
  bir yokluğun peşinde
  ve ona ulaşma isteği içinde!
  
  böyle yola çıkmaktır yolculuk.
  ama ben açık bir yol düşünden öte,
  bir şeye gerek duymuyorum yolculuğumda.
  gerisi sadece gök ve toprak.
  
  (bkz: fernando pessoa)
• bazı filmleri izledikten sonra özellikle yapmak isteyeceğiniz eylemdir. (bkz: into the wild)
• bazı şarkılar vardır,
  (bkz: gurbete kaçacağım)(bkz: başka türlü bir şey) dinlenirken insana kendini valiz hazırlarken buldurur.
  hah işte tam da o an hissedilendir.^*
• gidemiyorsun arkadaş başını alıp gidemiyorsun
  hepsi seninle beraber geliyor
  sen uzaklaştığını sanıyorsun
  kendini kandırıyorsun
• tecrübe etmiş biri olarak söyleyebilirim ki; gidecekseniz o başı almadan gideceksiniz.. yoksa hiçbir şey değişmiyor.
  
  şehrin yorgunluğu, uzaklaşma arzusu sonucu bunu hayata geçirebilirsiniz ama sonuçları hiç de beklenildiği gibi değil. neden peki? çünkü insan beyninden geçenleri kafasından atamıyor, geçmişini silemiyor, insanları hayatından çıkaramıyor, sonuç olarak başlanılan noktaya geri dönülüyor. başta soğuk ama girince alışıyorsun desem büyük bir yalan olur.
  
  ayrıca teknoloji ayrı bir bela, yine haber okuyorsun, yine sinirleniyor ya da üzülüyorsun. bulunduğun ortamdan uzaklaşman, cumhurbaşkanlığı seçimleriyle ilgilenmemen anlamına gelmiyor, ışid'i duymayacağın anlamına gelmiyor. annenin arayıp derdini anlatmayacağı anlamına gelmiyor, bulunduğun ortamdaki insanlara kızmayacağın ya da onlara kırılmayacağın anlamına gelmiyor. yani demem o ki; o hep hayal kurduğun ve yaşamak istediğin yere gittiğinde bir müddet sonra kendini "şuralardan uzaklaşsam da ıssız bir yere gitsem" derken yakalayabiliyorsun ki daha ıssız neresi olabilir? belki çok uzak dağlarda bir köy.. dilini hiç bilmediğin bir ülke.. ama bütün bunlar o beyin boş olmadığı müddetçe sana hiçbir şey kazandırmıyor, hatta herhangi bir sorunla karşılaştığında ve sevdiğin insanlara ihtiyaç duyduğunda yanında olmamaları daha çok yaralıyor. küçücük bir sorun tek başına olduğun ve düşünecek çok fazla zamanın olduğu için beyninde daha da büyüyüp normalinden çok daha fazla can yakıcı olabiliyor. yalnızlaşıyorsun, yalnızlaştıkça aslında istediğin şeyin bu olmadığını fark ediyorsun. geçmişe bakıp sinirlendiğin ve üzüldüğün şeyleri düşündüğünde yine de aynı tepkileri verebileceğini fark ediyorsun. beyin gevşemediği müddetçe değişen hiçbir şey olmuyor, yıllarca kazınmış huylar ve düşünceler mekan değiştirince değişmiyor maalesef. yani tebdil-i mekanda ferahlık yok dostum.. tünelin ucu bombok bir yere çıkıyor.
• son 1 ay ağırlıklı olarak 2 yıldır yapmak istediğimdir.
  
  son bir ay içerisinde yaşadığım şeylerin kiminin görüşüne göre beni büyüttüğü, kimine göre taş kalpli yaptığı söylenebilir.
  
  bunların benim için laf kalabalığından başka bir şey ifade etmediği gerçeğini elimizde tutarak diyebiliriz ki.
  
  yaşadığım şeyleri siz yaşamadınız, benim o anlarda düşündüğüm şeyleri siz görmediniz-bilmediniz, o yüzden de gidin şu köşede oynayın...
  
  alıp başımı gitmek istiyorum evet; dilini, dinini, soyunu, sopunu bilmediğim bir yere gidip çalışmak hayatımı sürdürmek istiyorum.
  bunun istekten öteye geçemeyecek olduğunun bilincinde bir insan olarak istiyorum..
• başını alıp^* gidememekle sonuçlanır.
  
  nereye gidiyorsun? kolay mı öyle? yollarlar mı?
  
  her şey istediğin gibi şekillenmiyor maalesef, akıllara süt filmini getiriyor.
• gün içinde birden fazla defa akla geliyorsa allah kurtarsın durumuna gelinmiş demektir.
• varmak istediğim tek bir nokta var ona da ulaşmak imkansız. yine de, hala, ısrarla alıp başımı gitmek istiyorum o huzurlu uykulara.