• kız sizinle zor bi durumunu paylaşmış, fikir almak istemiş, belli ki sizin kadar insan içinde değil, paylaşacak fazla insan yok etrafında, yaşça da küçük... sizin verdiğiniz tepkilere bak. yok imla yok bilmem ne.

    az biraz insan olun be. azıcık.

    inanmadıysanız, ciddi bulmadıysanız da "ya gerçektir falan" deyip başka bir başlığa gidiverin, zor değil. bir fikriniz varsa da insan gibi entry girin, yardımcı olun.

    birine yardım etmek iyidir, insan olduğunuzu, yaşadığınızı hissedersiniz.
  • yazının içeriğini okusanız kendisinin ne kadar zor durumda olduğunu, içtenlikle anlattığını göreceğiniz bir yazarı sırf noktalama işaretleri yada kalıp gibi bir paragrafla yazdığı için eleştirrir olmuşsunuz, yazıklar olsun size. yarın öbür gün bir manşet görseniz “anne cinnet anında kızını öldürdü” diye (allah korusun) gelir buraya en duyarlı siz olursunuz ama işte sizin insanlığınız bu kadar.

    çok kötü bir durum. insan annesini sevmemekten bahsedebiliyorsa durum gerçekten ciddidir. bence annenin huyuna gidip bu durumdan çıkması için aile büyüklerinden yarıdm alınmalıdır.

    allah yardımcınız olsun.
  • (bkz: paragrafınıza sıçayım)

    ben cep telefonu mesajlarımda bile paragraf, kesme işareti filan kullanan bir insanım, önce onu belirteyim. dilbilgisi kurallarını önemsemeyenlere çok kızarım.

    çocuk nasıl bir ruh hali içerisinde, neler neler yaşamış, burada sizden yardım istiyor. bu zibidilerin derdi ne? paragraf. birileri de çıkmış, suya tükürüyormuş, annesine bunları yapıyormuş. lan çocuk 19 yaşında annesinden dayak yediğinden bahsediyor. yaşadığı psikolojik işkencelere hiç değinmiyorum. kim bilir kaç yıldır bunları yaşıyor. gene öfkesini şiddet olarak yansıtmıyor annesine. anne ona kıyabiliyorken, o bu kadarcık kıyabiliyor annesine. ben de benzer şeyler yaşadım, ben evdeki eşyaları kırmıştım. sizin ananız 30 yaşına kadar ağzınıza kaşıkla mama verdiği için anlayamazsınız. aile deyince bazılarımızın aklına cehennem azabı gibi şeyler geliyor.

    insanların neler yaşadığını bilmeden atıp tutmak çok kolay değil mi? beter olun derdim de, mübarek gün, demeyeceğim.
  • duygusuz piçler hemen gelip yazım yanlışı noktalama falan demiş. lütfen siktirip gidin. bedeninizi doldurmayı başaramamış ruhçuklarınızla gidin tdk'nın götünü falan yalayın anca tatmin olursunuz.

    başlıktaki olaya daha sonra döneceğim. bu da burda dursun şimdilik. orospu çocukları. ama ruhu orospu çocukları.

    değişik bir delirmedir.
  • (bkz: ekşi duyuru)

    okuduktan sonra gelen edit:

    1. si yazıyı tekrardan satır bırakarak düzenlersen çok daha okunaklı olur.

    2. olarak
    annenizin böyle davranmasının belli başlı sebepleri vardır.
    öncelikle tamamen kişisel.
    eski kocasıyla yani babanızla ilgili sorunlar olabilir. ayrıca eski kocasının(yani babanızın) şimdiki evililiği varsa ve iyi gidiyorsa o da psikolojik olarak sarsıntılar yaşatmıştır.
    eğer anneniz şu an başkası ile evliyse de sıkıntı olabilir şimdiki kocası ile ilgili sıkıntılar, ki bence eğer varsa sıkıntı çektiği belli.
    çünkü kendine meşgale arıyor.
    muhtemelen bu gibi durumlar var.
    ayrıca sürekli ev işi yapması da çevresinin az olması ya da başka bir faaliyeti olmaması ile ilgili de bir durum.
    sizi kaybetmekten korkup bu şekilde de kısıtlıyor da olabilir ama bu gerçekten fazla aşırı olmuş.
    bir çok aile özellikle de anneler kız çocuklarına karşı bu gibi korumacı davranışlarda bulunur fakat bana vur demesi ya da kendi kendini dövmesi biraz garip bir durum.
    fazla takıntılı ve diktatörce.

    ayrıca açık ve net bir şekilde artık büyüdüğünüzü, özgür bir birey olduğunuzu ve bu şekilde davranmasının suç teşkil ettiğini belirtmeniz gerek, her ne kadar anneniz de olsa, yapılan her türlü hakaret, ya da el kaldırma gibi dövme gibi davranışlar aile içi şiddete giriyor.

    bir psikologdan yardım alınmasında fayda var.
    eğer gitmiyorsa, bir şekilde başka bir şehirde başka bir üniversiteye gidin.
    sizi bu gibi durumlar, daha çok üzebilir.
    çünkü bir yardım almazsa pek de düzeleceğini zannetmiyorum.

    edit: paragrafınızı sikeyim dedi genç adam azıcık fav almak için ve çözüm bulmadan, öneri sunmadan gitti.
    evet güzel yardım.
  • eger anneni psikiyatriste gitmesi icin ikna edemiyorsan; psikiyatriste sen gitmelisin ve annenin durumunu anlatip onu oraya nasil getirebilecegin konusunda destek istemelisin. o da mi ise yaramadi.. bence sen psikiyatriste gitmeye devam etmelisin. sen hasta oldugun icin degil... icinde bulundugun durumun seni hasta etnemesi icin... ve ne yapman, nasil davranman gerektigi konusunda sana en saglikli tavsiyeyi bir psikiyatrist verecegi icin.

    bu arada ben yazinin tamamini zorlanmadan okudum ve anladim. yazim seklini elestirip tamamini okuyamadigini, okuyup anlamadigini, okuyup yoruldugunu belirten insanciklara tavsiyem; biraz kitap okumalaridir. zira duzgun ve tum kurallara uygun, acik ve net bir sekilde yazilan yazilari herkes anlar. 19 yasinda bir genc kizin karmakarisik ruh haline ve hayatina uygun karmasikliktaki bir yaziyi sadece cok kitap okumus ve duygulari olan insanlar anlar.
  • şuraya gerizekalı gibi espri kasanları hiç üşenmeden tek tek seri eksiye boğuyorum. çünkü çok öküz ve gereksizsiniz. kız olabildiğince içten bi şekilde derdini anlatmış belli ki kendini yalnız hissediyor, konuşabileceği kimse yok. ne duygusuz, boş insanlarsınız bir kadın aşağılama başlığı olsaydı yardıyordunuz şimdi. evet bu yazının duyuru bölümünde olması daha yerinde olurdu da sözlüğün zaten çivisi çıkmış ne leş başlıklar var bir paragraf ayırmaya takıp zaten yaşadıklarından dolayı hassas ve yaşı küçük olan bir insanın üzerine gidiyorsunuz.

    konuya gelecek olursak çok ama çok üzücü bir durum çünkü anne bir kızın hayatındaki en önemli, karakterini en etkileyen insandır. bu ilişki de roller değişmiş resmen çocuk anne olmuş, anne çocuk. bu da doğal olarak kişiyi yorar ve yıpratır duygusal olarak. şiddet olayına yorum bile yapamıyorum.

    ama kesinlikle çözümü var. benzer gariplikler gösteren, farklı olarak zararsız, sakin ama sürekli saçmalayan bir halam vardı kuzenimin zoruyla doktora göründü ve şizofreni başlangıcı teşhisi konuldu. ilaçlar sayesinde 8 ayda kısmen normal bi insana döndü. hala fazla sakin ama zararsız.

    kısaca zor ve üzücü bir durum ama çözümsüz değil zorla da olsa bir şekilde psikiyatriste götürülmeli.
  • eksici orospu cocuklarini eglendirir. hikaye gercek mi bilmiyorum ama bipolar olmadigi kesin. en guzel care siktir olup gitmek. bi curuk insan butun aileyi curutur. o zor seyler yasadi diye bu halde olabilir, annen olabilir. sana da zor seyler yasatarak senin hastaligin da o mu olacak? olmasin. herkesin bir hayati var. kimse kimse icin feda olmayacak.
  • öncelikle doktor değilim ya da tıp konusunda bir eğitim almadım. ancak anlatılanlara göre tedavi gerektiren bir durum söz konusu olabilir. naçizane tavsiyem eğer bu durumda kişinin yakını doktorla görüşmek istemiyorsa onun adına bir doktorla görüşülebilir ve durumun ciddiyeti anlatılabilir. ve sonrasında da işin uzmanı olan kişilerle bir plan program çerçevesinde tedaviye başlanabilir.

    not: yazıyı yazan kişi sizin takıldığınız format ya da kuralları umursamayacak kadar zor durumda anlaşılan. biraz empati kurmayı deneyelim lütfen.
  • "kendi evinizin penceresinden dışarıdaki evlerin ışıklarına baktığınızda herkesi mutlu zannedersiniz, ama o evlerin içinde ne olduğunu asla bilemezsiniz" gibi bir cümle duymuştum zamanında filmin birinde.

    hakikaten böyleyiz hepimiz. bizden başka herkesi harika hayatlara sahip, mutlu ve dertsiz zannediyoruz. belki kendi dertlerimize hak vermek için belki de bir nebze de olsun kendi hayatlarımıza acımak için. ama gerçek şu ki herkesin hayatı sorunlu ve tahmin edemeyeceğimiz kadar dert ve ihtimal veremeyeceğimiz kadar çok sorunlu kişiler var. benimki başkasının sorunu için imrenilesi, başkasının sorunu benim için "keşke derdim bu olsa" denecek kadar küçük; kimbilir belki de ötekinin derdi ibret alınacak kadar büyük, berikinin üzüntüsü halimize şükredecek kadar çoktur. kimse kimsenin hayatını, içini bilemiyor.

    tek yapılması gereken şey empati. biraz insan olup empati yapmak. türlü türlü derdimiz var hepimizin. ve benim için sabahlara kadar oturup düşünmelik derdim ne kadar özel ise diğeri için de kendi derdi öyledir. yani demem o ki kimse kimseyi derdiyle sorunu ile yargılamamalı.

    anne ile kızın ilişkisi şu hayatta hiçbir şeye benzemez. o sebepledir ki bu ilişkiye dair sorun yaratan ne varsa bence hayattaki en önemli dertler arasında yer almalıdır. başkasının sevgilisinden, ötekinin başarı hırsından daha önemli olur bu mevzular. hafife alınmamalı, çözüme ulaştırılmalı ulaştırılabildiği kadar.

    benim tavsiyem en azından öncelikle kişinin kendisi psikolojik destek almalıdır. anlatılanlardan yola çıkarsak kişinin kendisi de bu durumdaki bir ev içerisinde sağlam bir psikolojiye sahip olamaz açıkcası. önce sen psikolojik yardım almalısın ki annene nası lyardımcı olacağını profesyonel bir insandan öğrenmelisin. kendi kendini yiyip bitirmekle olmaz, bir an önce bir bilene danışmalı ve yardım istemelisin. sen kendine iyi bakmalısın ki annene de yardımcı olabilesin.en azından bir psikolog burda yazılanlardan daha çok yardımcı olur sana ve belki o psıkolog sayesinde anneni de teşvik edebilirsin tedavi olmaya.

    bu durumlar en boktan durumlardır. gitmek istesen evden .ktir olup uzakta kendi hayatını kurmak istesen bir türlu, kalsan bir turlu. için el vermez uzaklaşmaya ama kaldıkça da yaralanırsın. o sebeple allah öncelikle yardımcın olsun, sonrasında da dediğim gibi önce gidip kendin bir profesyonelden bu konuda ne yapacağına dair yardım istemelisin.

    tanım: içinde bulunmak istenmeyen zor durum
hesabın var mı? giriş yap