• "sevip âşık olmak ezelden bahtım"
  • (bkz: onu benimnen garı bilir)
  • emir kipiyle açılmış talepkar başlık.

    (bkz: hayırlı forumlar)
  • bir kızı bir oğlu varmış, yerimi yeller almış çoktan.
  • sbf’de küba kantin denilen bir yer vardı, döküntü, soğuk, karanlık. eskiden ağbiler, ablalar orada devrim hazırlığı yaparmış, işte proletaryayı nasıl uyandıracağız, burjuvayı nasıl yeneceğiz falan.

    bizimki bana orada, o rahatsız sandalyelerde saatlerce çocukluğunu anlattı, sonra bir kızı çok sevdiğini, uzakta olduğunu, çok özlediğini, isimlerinde bile işaretlerin olduğunu, sonra biraz daha çocukluğunu anlattı, sonra buraya nasıl düştüğünü falan...

    saatler sonra o sandalyeden kalktığımda artık eski ben değildim. sanırım orada bir mühür atıldı kalbime, bu çocuğu çok sev diye, öyle işte başta aşk idi sonra büyük bir sevgi oldu, bağ oldu, bahçe oldu, bostan oldu derken derken parsel geldi o uyanık çıktı apartman dikti, ben dedim bahçeli ev severim bana göre değil apartmanlar, her katta ayrı sevdicekler falan...

    öyle öyle olanlar oldu, ölenler öldü.
  • ölüm gibi bir şey oldu ama ama ama, kimse ölmedi.
  • ilk gördüğümde odanın köşesinde oturuyor sessizce komuşulanları dinliyordu, küstah olduğunu düşünmüştüm biraz ama sonraları en yakın arkadaşlarımdan biri oldu. çok ortak noktamız vardı. dertleşir, konuşur, dinler, anlatırdık... zamanla içimde birşeyler canlandı ama imkansızdı çünkü 2 yıldır sevgilisiyle aynı evde yaşıyorlardı ve ben kendimle mücadele ederken konuşup konuşmama konusunda (çünkü herşey içimde patlıyordu artık) bir süre sonra evlenmeye karar verdiler. düğüne gittim yaşadıkları problemleri bile bile evet demesini izlemek için gittim. bana ayrılan yere oturdum salona girişlerini, ilk danslarını ve nikahlarının kıyılmasını sessizce izleyip salondan ayrıldım. bizim arkadaşlığımız onların sorunları devam etti. psikolog olan başka bir arkadaşıma yönlendirdim çift terapisi alabilsinler diye çünkü hala çok seviyordum ve benimle ya da bensiz mutlu olsun istiyordum. 4 - 5 ay geçti aradan büyük kavgalar devam ederken ayrılmaya karar verdiğini söyledi. o an hissettiklerimin tarifi çok zor hem üzüldüm yaşadığı şeyler için hem de içim içime sığmadı küçücük bir şansım olur mu acaba diye... boşanma sürecinde de yanındaydım zaman içinde konusu hiç açılmamış şeyler konuştuk iyi arkadaştık evet ama yine de herşeyden önce iş arkadaşıydık... aynıymış. en başından beri duygularımız aynıymış ben biriyle beraber diye susmuşum, o da biriyle beraber olduğumu sandığı için... 1,5 yıla yakın bir zaman geçti aradan evlendik 6 mayısta. mutluyuz. ikimizin de uzun zorlu yolları oldu birbirimize gelmek için
  • en güzel hikayem.
    aşk, anlatmaya çalışsam, anlatılmaz, aşk yaşanır.
    sevdalı olmak, hissetmek yitip gitmek, batıp batıp çıkmak, insan olarak kusurlarını sevmek anlatılmaz.
  • masallar gibiydi ve masallar gibide yalan oldu.
  • böyle aşkın ızdırabını zikerler denecek cinstendi.
hesabın var mı? giriş yap