baba

• en sevdigimdir aslinda.
  
  ama son iki gunde ogrendiklerimden sonra... bilemedigimdir... ama galiba hala en sevdigimdir.
  
  11 yasindaydim. annemle babam kavga edip birbirlerine saldirdiklari gun. babamin baska bir sevgilisi varmis. babam is icin istanbula gelecekti, biz de onunla gelecektik ama son anda ne olduysa, siz gelmeyin demis babam. annem de o kadinla gidecegini dusundu/ogrendi/anladi. dogru mu degil mi bilmiyorum.
  
  o gece benim hatirimda, birbirlerine birsey yapmasinlar diye sakladigim catal, bicak, makaslar... varan otobusunun yeni kokusu, bolu daginda icilen soguk domates corbasinin koyu eksiligi... ertesinde ise simdi gitsem taniyacagim sokak sokak istanbul.
  
  sonucunda... erkeklerden korkan bir kiz. surekli aldatilma/terkedilme korkusu yasayan bir kiz. korktugu icin herkesi terkeden bir kiz olustu. emdr ile o geceyi silmeye calissam da hafizamdan, eternal sunshine of a spotless minddaki gibi bir silme yontemi bulunmadigi surece unutmayacagimi biliyorum ben aslinda.
  
  ama yine de... herseye ragmen... iyi ki babamsin baba...