hesabın var mı? giriş yap

  • masamda gönülsüzce doldurulmuş bir form, üstünkörü yanıtlanmış ya da yanıtsız bırakılmış sorular. "bu görüşmede başlıca ele almak istediğiniz sorunlar" kısmı özellikle boş, anne baba ile ilgili soruların olduğu kısımlar detaysız.

    bir kurum görevlisi giriyor odaya, başka birkaç form bırakıyor öncekinin üzerine. yirmi dakikalık bir görüşmenin ardından tanı ve tedavi bilgileri yazılacak üzerine. tanınacak ve iyi edilecek, iyi oldu mu diye kontrol etmek için yeni bir randevu tarihi belirlenip yazılacak.

    bir oğlan çocuğu giriyor sonra içeri, donuk bakışlarını yerleştiriyor masamın üzerine. gözlerini yakalamaya çalışıyorum, gönülsüzce bakıyor. sorular soruyorum, üstünkörü yanıtlıyor ya da yanıtlamıyor. başlıca ele alınması istenen sorunlara yanıt yok, anne baba kısımları detaysız. formda eksik kalan görüşmede tamamlanmıyor.

    buraya getirildiği için mi tedirgin ve öfkeli yoksa buraya getirilmesini gerektiren şeyler nedeniyle mi, hiçbir fikrim yok. bir sonraki sorulacak soruyu kestiremeden bir şeyler soruyorum, her seferinde birkaç kısa birkaç cümle ile etimi koparıyor.

    on dört yaşında. annesi birkaç yıl önce kansere yakalanmış, birkaç yıldan az yaşayabilmiş. babası uyuşturucu kullanırmış, altı ay önce cezaevine girmiş. belki salınırmış birkaç aya, salınmasa ne iyiymiş. dövermiş, sadece dövse yine iyiymiş.

    altı ay bir başına yaşamış evinde, doğum günü gelmiş geçmiş. on dört olmuş.

    bir esnaf lokantasında aşçı yamaklığı karşısında karnını doyurmuş. kış zaten henüz bastırmamış, battaniyeler örtünmesine yeterli olmuş. elektriklerin henüz kesilmediği zamanlarda televizyon izlermiş, ses olsun istermiş evde. ama bir de epilepsi hastasıymış. ışık nöbetlerini tetiklermiş, televizyon ışığı mesela. evin elektriği kesilene kadar zaman zaman nöbet geçirirmiş, sonra devrildiği yerden kalkar ve battaniyenin altına girermiş. allah vere nöbetleri pek sık değilmiş o aralar. zaten allah'ın ona verdiği ancak bu kadarmış.

    söylemiş miydim; altı ay bir başına yaşamış evinde, doğum günü gelmiş geçmiş. on dört olmuş.

    sosyal inceleme raporuna göz gezdiriyorum; üç beş akrabası varmış ama ona bakacak durumları yok imiş. hem babası ile de kavgalılarmış, yüzüne bakılacak adam değilmiş. teşekkür edip telefonu kapatmışlar. oğlanın yüzüne kimse bakmamış.

    yirminci dakika olmak üzere, görüşmede başlıca ele alınması istenen sorunlar kısmı hala boş. zihnimde evde bir başına nöbet geçirişinden, düştüğü yerden kalkıp kanepesine geçişinden başka sahne yok. kaç sahne tahayyül edilebilir, kaç sahne bilinebilir ve kaç sahneye katlanılabilir, bilmiyorum.

    bilinç hep sahnede, kapandığı birkaç dakikalık nöbetler dışında. bilinç orada ve odamda. başlıca olarak ele alınması istenen sorunlarda.

    üstelik ortada bir sahne de yok.

  • bir etkinliğe katılmak için geldikleri yunanistan'ın selanik kentinde ilk olarak atatürk evi'ni ziyaret eden türeci ve şahin çifti atatürk evi'ndeki anı defterine ise, "atatürk'ün doğduğu yeri ziyaret etmek türk kökenli bilim insanları olarak bizler için bir onurdur. atatürk modern avrupa'nın öncü liderlerinden biri olarak özgür düşünce ve bilimin insanlık için taşıdıkları temel değeri anladı. 'hayatta en hakiki mürşit ilimdir' şeklindeki bilge sözüne tamamen katılıyoruz" notunu yazdı.

  • -webcam açsana oradan görüşelim
    -odanın lambası yanmıyo gözükmez
    -bi tane yeni ampul alamadın mı odana?
    -yok benim oda değil zaten...tabipler odası
    -gecenin ikisinde ne yapıyosun orada?
    -dışarısı soğuktu camı kırdım ve...
    *izmir19f logged out*

  • "normalde seni siklemezler ama beni görürlerse seni ciddiye alırlar" anlamında kullanılan yönetici ifadesi.

  • (bkz: genius sperm bank)

    bu olay 1980 ile 1999 yılları arasında gerçekten yaşanmıştır. robert klark graham adında bir adam sadece belli bir iq seviyesinin üzerinde donörleri kabul ediyordu ve bu donörlerin arasında nobel ödülü almış meşhur insanlar da mevcuttu.
    yanlış hatırlamıyorsam annelerin de belli bir iq seviyesinin üzerinde olması gerekiyordu, bu donörlerin çoğunun belli bir sanat dalında da üstün yetenekleri vardı.

    geçen sene bunun belgeselini izlemiştim ve bu yöntemle dünyaya getirilen çocuklarla konuşmalar yapmışlardı, bu çocukların çoğu da bir sürü konuda yetenekliydiler.

    vikipediden baktığıma göre 218 çocuk bu yollarla oluşturulmuş.

    *bahsettiğim belgesel the discovery channel'ın genius sperm bank adlı 2004'te yayınlanmış bir belgeseli.

    edit: ek olarak kendi görüşümü belirtirsem yapılması dahilinde insanlığın sonunu getirme konusunda hızlanmış bir adım olur. zaten zamanında yapılan bu sperm bankası olayının yasaklanmasının sebeplerinden biri bu biri de bunun bir çeşit ayrımcılık olması.

    uzmanlar zaten kuşakları x, y, z olarak ayırdılar ve y kuşağının x kuşağına nazaran daha hırslı daha yaratıcı tipler olduğu kanıtlandı. 2000 ve sonrası doğumluları kapsayan z kuşağı zamanında herkesin gözünü korkutan y kuşağına göre çok da öte bir toplum olacak. teknolojinin ilerlemesiyle benim iki yaşındaki akrabam bile resmen benden iyi ipad kullanıyor, bu yeni nesil çocuklar doğdukları an süper bir teknolojiye yetişiyorlar.

    şimdi düşünün ki dahi çocuklar yapmak için sperm bank olayı bir işe kalkışılıyor ve ilk başta düşük zekalı sonra da normal zekalı derken iq'su belli bir seviyenin üstünde olmayanlar toplumdan eleniyor. dünya daha iyi değil daha köyü bir yer olur, belli bir iq'nun üstünde olan adam bazı işleri yapmayı kendine yediremeyecek, oysa normal yolla üreme sayesinde dünyada her çeşit mesleğe yönelim oluyor. çalışma aşkıyla yanıp tutuşan adamların hor gördüğü meslekleri kimse yapmazsa vay halimize. dünyadaki tüm bireyleri benzer zeka seviyesine getirmeye çalışmak da budur, herkesi aynı kefeye koymak gibi bir şeydir.

    tehlikelidir, yapılmamalıdır.

  • işten çıkmış, minibüse binmişim ve burnumdan soluyorum. minibüs kalabalık, ayakta ve ön taraftayım. cebimden bir milyon çıkarıp şoföre bir kişi alır mısın deyip para üstü olan 250 binlirayı bekliyorum. bu arada para uzatanlara kıl kıl bakıp, verilen paraları hiç konuşmadan şoförün önüne atıyorum.

    bu sırada soför 10 milyonun üstü deyip elime paraları tutuşturuyor. tüm kıllığımla “on milyonun üstü” diye ünleyerek ve kafamı bile çevirmeden parayı arkaya uzatıyorum. parayı kimse elimden almıyor. biraz daha yüksek bir tonla “on milyonun üstü” diye bağırıyorum, yanıt yok. “hey allam ya” deyip şoföre parayı geri uzatıyorum ve “al abicim, istemiyorlar demek ki para üstünü” diyorum. soför parayı şaşkınca alıyor ve aynadan yolculara göz gezdirip bir kez de o soruyor "on milyonu kim vermişti” diye.

    bu sırada gözümün önüne dört beş görüntü aniden flashback ler halinde çakıyor. işten çıkış, bakkalda 10 milyonu bozmayan amca, bu yüzden dergi alamayış, başka paranın olmadığını hatırlama...
    evet, o 10 milyonu ben vermiştim.. ben...ben...en.nn...

    o kıl sert halimden nasıl yavşak moduna geçtiğimi de anlatmıyor, sözlükçülerin hayal gücüne bırakıyorum. oy oy oy oyy...

  • marmaray'ın,3.köprünün ve daha nicelerinin halktan alınan vergilerle yapıldığını bilmeyip,tayyip kendi parasıyla yapıyor zanneden insanlara ters gelen durum:/

  • sırf dinlediği müzik türünden farklı diye dünya çapında başarısını fersah fersah kanıtlamış grupları yazan yazarları seri eksilediğim başlık. sen dinlemeyince abartılmış mı oldu anlamadım ki. yazılan gruplara bakınca köşeye çekilip ağlamak istedim bunlar yazılır mı vicdansızlar.

    (bkz: queen)
    (bkz: radiohead)
    (bkz: muse)
    (bkz: the beatles)
    (bkz: coldplay)
    (bkz: nirvana)
    (bkz: pink floyd)