gecicen bunlari

bir demet tiyatro

çocukken yediğim ekmeğin tadı, muhabbet kuşumun mavisi, geceleri yanarken tavanda turuncuyu dans ettiren soba, annemin yeleğinin kokusu, her fırsatta daldığımız bahçenin en olgun meyvesi, gerek mahalle maçları, gerek bisiklet sevdasına dizlerimden hiç eksik etmediğim yaraların kabuğu, dolaplı kanepemiz, sobanın arkasından hiç eksik olmayan ıslak ayakkabılarım, altı delik çoraplarım, pazardan taneyle aldığımız muz, gri tırtıklı mahalle duvarları, yaz tatilinde gece 1'de saklambaç oynamanın verdiği sonsuz zevk, beslenme sepetinin kokusu, komşunun çocuğunun kırmızı lambalı ayakkabıları, ilk espri denemeleri, haluk levent'in mavi kasedi, kargo'nun arabik fahişesi, güneşte çatlayan tenim, yana yatıramadığım saçlarım, ilk mp ayakkabılarım, alabildiğine toprak kokusu, mahallenin abisine yaptırılan uçurtmam ve kısaca çocukluğumu barındıran her özleme, her anıma her şeyime ait olan dizi. 90'lara ait olan her rengi, her tadı, her hissi barındıran, bir nesille beraber büyüyen, devleşen yapım. geçmişe duyduğum özlemin ta kendisi, bana ''o dönemleri yaşat'' deseler göstereceğim ilk şey.

[http://soundcloud.com/…r-demet-tiyatro-jenerik-m-zi http://soundcloud.com/…r-demet-tiyatro-jenerik-m-zi]

edit: bonus olarak bir la traviata calismasi; kaybettiklerimiz.

devamını okuyayım »