• öncelikle o kişinin aklına geldiği gün sayısındaki azalmayı farkedersin, bu şaşırtır seni. sonra dinlediğin şarkıların onu hatırlatmadığını.. hatta bir zamanlar şarkınız olan; her dinlediğinde gözlerinin dolduğu, boğazının düğümlendiği, aklına yüreğine ateşler düştüğü sözlerin müziklerin bile artık acı vermediğini hissedersin. işte o zaman anlarsın unutmaya başladığını, bitmez dediklerinin bile biteceğini..
  • birini unutmaya çalışıyorsanız yapacağınız bir şey varsa o da takmamaktır zaten unutmaya kadar geldiyse olay o kişi sizi fena şekilde üzmüştür ya da sizi sevmiyordur sizi sevmeyen bir insanla ne işiniz olur ki ya da sizi üzen kişiyi neden hala sevmeye devam edesiniz bir de ona baktıkça kinlenmekten de vazgeçin bir işe yaramıyor çıkın gezin günlük yazın başkalarıyla zaman geçirin tabi flört olmak zorunda değil
  • 3 yıl olacak, her gün aklımda, gözümde.
  • insan nisyana müpteladır ...

    allah'ım ne güzel bir nimetmiş unutabilmek . vefat eden arkadaşımın ardından gezdiğimiz oturduğumuz paylaştığımız şeylerin bir anda ruhuma bedenime saldırması sonucu dünyam değişti. ne yemek ne içmek ne de gezmek keyif veriyordu. kariyermiş iş güçmüş amaaan diyordum. baktım dünya hayatı bunu kaldırmıyor.

    yavaş yavaş her şey normalleşmeye ve ben unutmaya başladım.

    ölümü unutmayı başaran bizler gideni mi unutmayacağız...
  • insanlar unutur, isterseniz test ediniz, psikolojide vardır
  • birilerini ya da bir şeyleri unutmak deyince aklıma üniversitedeki hocamız geliyor. "kullanılmayan şeyler eğer tam öğrenilmediyse unutulur. ama bir şeyi gerçekten öğrendiyseniz hafızasınız er ya da geç uzunca bir süre kullanmasanızda unutulmaz." demişti. bunun hayata yansıması şöyle bence: birini unutuyorsanız sizde kalıcı bir etkisi olmamıştır. derin izler bırakmamıştır. sadece araya zaman girdiği ve eskisi gibi kadar haşır neşir olmadığınız için unuttugumuzu sanıyoruz bence.
    gerçekten birini unutmak mümkün! ama bizim hayatımıza bir dokunuşu olmamış ise...
  • unutmak diye bir şey yok, yokluğuna alışırsın sadece.
  • zamanla olacak olan, kaçınılmaz olandır. ilk başta ölecekmiş gibi hissettirse de ölmezsiniz. ağlaya ağlaya, hayattan geri kala kala unutulur gider illa. birkaç yıl sonra zerre umrunuzda değildir belki de artık. bunu birkaç kez yaşayanlar artık şu mantığı kavramalıdır: biz kendimizi parçalasak da her şey unutulup gidiyor. bugün çok değerli, vazgeçilmez gibi olanlar yarın aklımıza bile gelmiyor. acımı illa ki yaşamam lazım diyenlere bir şey diyemem; ama bu unutma olayı kaçınılmaz, bunu hızlandırıp hayata devam etmek varken neden kendimizi hüzne boğalım? "vazgeçemem" dediğimiz her şeyden vazgeçebilir, "unutamam" dediğimiz herkesi unutabilir ve en çok da "onsuz yapamam" dediklerimiz olmadan ball gibi yaparız. ee boşuna dememişler insanoğlu çiğ süt emmiş diye..
  • sanırım ilişkinin içindeyken sevgili olduğumuzu, tutkuyu, aşkı sevgiye dönüştürmeyi unutup beceremediğimiz için daha ilişkinin içinde unutup yine de belki kurtarabiliriz diye bazı kararları ertelemişiz. o nedenle ayrılınca hassasiyetiniz normalden az olabiliyor.
  • bisiklete binmek gibidir. tam unutmuşken ansızın gelen mesajıyla kendini hatırlatır zalim kişi ve yıllar sonra tekrar gidon tutmuş gibi hatırlarsın hislerini.
hesabın var mı? giriş yap