çare sistem

• ülkece çareyi hep insanlarda aradık bugüne kadar. bunun en çarpıcı örneği ve iddialı olacak belki ama bu superman sendromunun (varsa böyle birşey duzeltecegim?) tetiklendigi son büyük olay birinci dünya savaşı sonrası mustafa kemal ve önderlik ettiği cumhuriyet hareketidir.
  
  bu durum bence, atıl, apolitik, ürkek bir milletin doğal seleksiyonla elenecegi yerde, bir insanın büyük vizyon, bilgi birikimi, azim ve liderligi ile hayatına devam etmesini sağlayan yapay bir secilimi tetiklemistir.
  
  amacım mustafa kemal atatürk'ü övmek değil, zira onun benim ovgume ihtiyacı yoktur.
  
  amacım mustafa kemal'in de gayet farkında olduğu gibi, ülkeyi bir kişinin kurtaramayacağı, kalkindiramayacagi, yonetemeyecegi, en azından bunu sürdürülebilir (yani uzun vadeli) şekilde yapamayacagini vurgulamaktadır.
  
  bu sendromdan ötürü "çare sarıgül"ler falan tutuyor, insanlar bir umut tayyip erdoganlara, muharrem incelere tutuluyor. sonuçta kazanan gibi görünen de ülkeyi kurtaramiyor, kaybeden zaten derdine yanıyor.
  
  peki çare ne?
  
  çare tabiki sistem, insan değil.
  
  to be continued...