• normal bir insan evladı hissiyatıdır. herkes gibi biz de çocuktuk filan vs. biliyorum ama terörist gibi davranan arsız piçler değildik; gecenin bi köründe bağıra çağıra saklambaç oynamıyor, apartmanın içine işemiyor, arabaları çizmiyor, her yeri boyayıp masum kılığına bürünmüyorduk. çocuklardan değil aslında ailelerinden iğreniyorum ama bu tarz çocuk görünümlü küçük magandaların da kanserojen içerikli besinler yemelerini, şişmanlayıp çirkin ve yanlız hissetmelerini, ceplerindeki son parayı da iphone gibi şeylere yatırmalarını, para ile satın alıp tüketemedikleri herşey için kendilerini ve ailelerini sonsuz mutsuzluklara boğmalarını istememde şu yaz sıcağında bir beis göremiyorum. ilerde zaten böyle olacakları için kötülemezseniz mesut olurum canlar. biri sosyal içerikli ve nefret dolu mesaj kaygısı mı dedi?

    (bkz: levent kırca)
  • bende 4 yaşını doldurmuş çocuklar bu kapsama girer.

    "o daha çocuk" safsatası benim için boş söylemdir.

    kıran, döken, sürekli gürültü yapan, can yakan, inadına bile bile zarar veren bir canlıyı mantıken sevemem.

    bir çocuk biliyorum 3,5 yaşında sürekli yetişkinlerin gözüne ya eliyle ya cisimle bilerek indiriyor.. bir gün sordum ebeveynine... ya bir gün birini kör ederse ? diye beyinsiz orospu çocuğunun verdiği cevap: "o daha çocuk"
  • bir çocuk düşün ki uyurken burnuna yelleniyor. yemek yedikten sonra böğürüyor. yataklarda zıplıyor. istediği kanal açılmayınca zırlıyor. bu çocuğun ailesini ne kadar sevsem de çocuk itici be. genel olarak çoğu çocuk şımarık ve aptal. bunların dışındaki özel çocuklara kurban olayım
  • simarik, simartilan ve ailesinin terbiye vermeyi birak, yapma cocugum bile demedikleri cocuklari sevmiyorum, evet.

    komsu cocuklari da sansima bu duyguya yardimci oluyorlar.
    tam tepemde oturan sahsin var bi tane, tum aksam tum gece, yorulmadan sarji bitmeden evi bastan sona at gibi kosturuyor mesela. adeta beynimin icinde kosuyor. ailesi de bir kere bile demiyor ki, yapma cocugum, asagida insan oturuyor, burasi hipodrom degil.

    en ust katta da var bi tane. sanirim babasinin gelme saati olacak, cocuk kurulu saat gibi, her aksam 8de, kapiyi acip, 15 dakika boyunca kimooo kimooo kimooo diye çin iskencesi gibi apartmani yankilatiyor pespese bagirarak. ki kapilarda diafon diye bir sey varken. apartmana girenin en ust kata hitaben beniiiim diye bagirma sansi yokken. buna da demiyorlar ki, cocugum apartmanda oyle bagrilmaz, zaten yanki yapiyor, bak burada diafon diye birsey var, oradan sor, bagirma oyle ayip diye.

    bi tanesi var, yazin o cehennem sicaginda, apartmanin onune su koyuyorum hayvanlar icsin diye, cocuk gidip gelip usenmeden ya o suya tukuruyordu, ya tekmeliyor deviyordu surekli, bi defa yakaladim suya iserken. kac defa uyardim, bak soyledir boyledir, yazik bak onlar bu sicakta susuyolar bilmemne, yok anlamiyo. ailesi nasi yetistirdiyse.

    iste ben maalesef bu cins ailelerin bu cins cocuklarini sevmiyorum.
    fazla sevgi kelebekligine luzum yok, bazisi seviliyor bazisi sevilmiyor iste.
  • nedeni, komşu çocukları
  • aslinda onlari mizmiz, simarik, dedigim dedik yetistiren ebeveyne duyulan nefrettir o.
  • gürültüden nefret etmenin yanında bonus olarak gelen nefret çeşidi.
  • tüm çocukların mükemmel masum varlıklar olduğu varsayımını pek seven moralfaglerce karşı çıkılan his.
  • ben de bunlardan biriyim. ama ben şımarıklarından, o tatlı görünüşünün altında bilgisayarımı almak isteyen benim hakkım olanı yemek isteyeninden nefret ederim. bir yakınımın çocuğu mesela aşırı düzgündür, nerde durması gerektiğini bilir ve ben de o ne zaman gelse ona bilgisayarımı seve seve veririm ama bunu ben istiyorum ve ben alıcam, bu benim hakkım çünkü dünya benim üzerimden dönüyor egosundaki klasik çocuklara yapmıyorum ve sevmiyorum çünkü klasik çocuklar iğrençtir.
  • ahah mahluk denmiş el kadar bebelere utanç verici bulunmuş. güldürdü.

    hiç çocuk olmamış, hiç çocuk neşesi bilmemiş gibi, ne acı.

    bunca kepazeliğin, yalan dolan riyanın, ahlaksızlığın, vasatlığın kol gezdiği bu gezegende buluna buluna çocuklar itici bulunmuş.

    koca bir evcilik oyununda suni duygularla hayatlarımız körelirken onların masum dünyalarına dil uzatmışız.

    iflah olmayız.

    o zaman büyükler de, büyüklük de sizin olsun. masumiyet onlardan başka kimsede yok bize küçüklerle küçük olmak kalsın.
hesabın var mı? giriş yap