çocuklukta yazılmış günlüğü okumak

• kafamı ocakta kaynayan makarna suyuna sokma hissi uyandıran, pişmanlık yaratan eylem. kendimi 25 sene önceki papatyadan soyutlamayı başardığımda ise dudaklarımdan dökülen :
  
  (bkz: salak yemin ederim geri zekalı bu çocuk)
• çok da bir şey değiştirmiyor, hala aynı şekilde yazıyorum. bugün bunlar oldu, şöyle hissettim, şunu istiyorum vb. diye yıllardır devam ediyor. gene de eskilere bakınca ne safmışım yazacak başka bir şey bulamamış mıyım diyordum.
• güldürür. aynı zamanda da hüzünlendirir. özlem depreştirir. masumiyeti hatırlatır. malum kirlendi insanlar ve dünya.
• salaklığını anlama sebebidir. okuyunca "iyi bari biraz gelişme göstermişim" diyebilirsinz. iç rahatlatıcı.
• çocukken de ne kadar üşengeç olduğumu yüzüme vuran eylem.
  çok güzel bir günlüğüm vardı, yani görsel tasarım olarak. büyük hevesle aldırmıştım aileme, geçen ne yazmışım bir okuyayım dedim.
  
  ilk yazım;
  2004: sevgili günlük bundan sonra sana her gün yazmaya karar verdim.
  bir sonraki sayfa;
  2005: baştan geçen bir olay ve tekrar günlük sana yazmaya karar verdim yazılarım.
  bir sonraki sayfa;
  2006: günlük seni biraz ihmal ediyorum ama( 3 yılda 3 kez yazmışım gerçekten de biraz ihmal) sana yazmaya karar verdim.
  bir sonraki sayfa;
  2007: sana yazmayalı uzun zaman oldu günlük ama karar verdim bundan sonra her gün yazacağım.
  ve en son 2007’de yazmışım. düşündüm de günlük değil ama yıllık olmuş gibi.
• bugün annemi mutlu ettim çünkü ödevimi yaptım ve babam ile fişleri saydık cümleleri nedendir bilmem yüzümde buruk bir tebessüme sebep oluyor. belki biliyorum da yazsam şimdi çok efkarlanacağım için demiyorumdur, olsundu. sonuç olarak iyi ki yazmışım. bizimkilere de hala içten içe minnettarım o zamanlar benden habersiz okuyup yazma hevesimi kırmadıkları için zira hala yazıyorum günlük diyemesem de tam olarak, ehe.
• sonu hüzünle bitse bile büyülü bir andır..
  o dönemlerde kullandığınız el yazılarınız,seçtiğiniz defterler,hayatınızda artık yeri olmayan onlarca insan,unutulmuş anılar herşeyiyle karşınızdadır.ilk aşk ve hatta sayfalara düşmüş gözyaşları bile..günlük tutmaya benim gibi erken yaşlarda başlayıp büyüdükçe sayısız defter bitirdiyseniz eğer birgün hepsini okumaya karar verdiğinizde çok şaşıracaksınız..ben artık yazmıyorum..çünkü sadece kötü anılarımı,çaresizliklerimi,hayal kırıklıklarımı yazmışım onca zaman..geriye dönüp hatırlamamak daha kolay geliyor artık sanırım..insan büyüdükçe kendini korumayı öğreniyor kendinden bile..
• vakti zamanında en yakın arkadaşımla birlikte günlük yazardık, hala yazarız, benim henüz alışamadığım ve olayı tam kavrayamadığım dönemlerdi ve günlüğü bitirme amaçlı en yakın telefon kataloğunu alıp gördüğüm tüm nokia e serisi modellerini alıp günlüğün sayfalarına yapıştırıp tanıtım ve yorum yazmıştım... her konusu açıldığında dalga konusu olur, kısmen utanç ama bir o kadar da kendimi anlamaya çalıştığım bir durumdur.
  bir de kişisel günlüklerimin yıkıklığı var. platoniklerime yazdığım sayfalarca aşk mektupları ve üstüne salladığım gerçek anlamda terkedişlerim ve bunlar yetmezmiş gibi çektiğim restler.. tadından yenmez cringe sayfalar....