dolores o'riordan

• sabah arkadaşlarıma dolores ölmüş çok üzgünüm dedim bana west world deki dolores mi diyen oldu cranberries ölmüş dedim o zaman anladılar hepimiz yıkıldık
• sadece 40 küsür sene yaşayıp, ardından onlarca şaheser bırakmış irlandalı buğulu ses.
  ağlattı beni bu haber, nedendir bilmiyorum ama çok derinden etkiledim.
  en kötüsü de 3 gün geçmesine rağmen neden öldüğüne dair net bir bilgi olmaması.
• din, dil, ırk ayrımı yapmaksızın her türlü savaşın ve şiddetin karşısında durmuş, bosna katliamı için bosnia'yı, 11 eylül saldırısı için new new york'u, savaşın etkilediği çocuklar için warchild'ı, ira terörü için zombie'yi, çocuk tacizi hakkında fee fi fo'yu (meğer kendi yaşadıklarıymış), john lennon için i just shot john lennon'ı yazmıştır. kendi hislerini de bol bol şarkılara dökmüş, çocukları için -benim bilebildiğim kadarıyla- sorry son, you and me, animal instinct, ordinary day, in the garden'ı, barda eşinin yanında gördüğü kadın için delilah'ı, büyükbabası için joe'yu, babasının ölümü sonrasında why'ı yazmıştır.
  
  pavarotti ile birlikte ave maria'yı söylemiştir.
  
  bilen bilir, konser performansları inanılmazdır (en efsanelerinden biri beneath the skin live in paris'tir), aşırı enerjiktir, sempatiktir, kendine özgü o tuhaf danslarını yapar. ancak son yıllarda omurgasına bağlı olarak çektiği sırt ağrıları sebebiyle sahnede gitar çalamamaya başlamıştır. son konserlerinde de genellikle oturduğu, eski enerjisinin olmadığı gözüküyor. sırt ağrıları diyafram sebebiyle şarkı söylemesini de zorlaştırdığı için iptal olan konserleri var.
  
  bir neslin gençliği, ergenliği, ilk aşkları bla bla... dünya bu duyarlı insanı, bu muhteşem sesi kaybetti. esas kayıp bu, esas üzücü olan bu.
• dolores gençliğimizdir.
  kaç gündür yazamadım bir şeyler ne yazacağımı bilemedim onun hakkında.
  efsane şarkılar yapan efsane şarkılar söyleyen hatundu.
  bizim ülkemizde daha çok sevildiği kanısındayım.
  daha söyleyecek şarkıları olsaydı keşke.
  rip.
• benim için hep animal instinct ve promises ile hatırlanacak. kızım kucağımda bir kaç aylıkken dinlediğim zombie ile bir de. erken ölümü şaşırtmadı beni, çok naif bir duruşu vardı. sanki zorla kalır gibiydi dünyada. güzelliklerinden biri daha kayboldu.
• yıl 2002. o zamanlar internet var ama bu kadar yoğun bir kullanım yok tabi. ablam sayesinde cranberries'in ilk defa türkiye'de konser vereceğini öğrenip çıldırmıştım. tabi her zamanki gibi yine ablam sayesinde beleş olarak konsere girdim :d acayip yağmurlu bir gündü. millet dışarıda sırada sırılsıklam olurken ben içeride grubun soundcheck'ini dinliyor, elemanların kendi aralarında şakalaşmalarına hebelek hübelek gülüyordum. en ön en ortada kendimi konumlandırmış kapıların açılmasını bekliyorken dolores tekrar çıka gelmişti mavi eşofmanlarıya.. gelip birkaç kez ses açma egzersizi yapıp elemanlara takıldıktan sonra kulise geçmişti. bir süre sonra kapılar açılmış, dev ekranda cnbce izletileri ile gaza gelmiştik. grup performansının enerjilerinin son derece yerinde olduğu ancak ses sisteminin azizliğine uğradıkları şahane bir konser idi. ode to my family'i sonunda canlı dinlemiş, hayran olduğum kadını canlı görmüştüm. hatta konser sonunda seyircilere attıkları bageti bile yakalamıştım. ama arkamdaki şahıs bileğimi kırma pahasına bageti çekip elimden almıştı. yılmamış konser sonunda da salonu terk etmeyerek basçılarının havlusunu edinmeyi başarmıştım. şu ekte o konserden stars şarkılarını dinleyebilirsiniz. hatta bi yerinde ben gözüküyorum :d suratımda koca bir sırıtış günlerce unutamadığım bir konser olmuştu benim için. arka cebimden sigaralarımı çalan arkadaşa da selam olsun..
  huzur içinde uyu güzel kadın..
  
  https://youtu.be/k3sbimuxf9i
• hepimizde derin izler bırakan; derin yaraları saran ya da bazen daha da kanatan aileden biri.
  onun sesi zor zamanlarda sığınak, gece korkunca anne ile babanın yatağına girmek gibi.
  ne zaman kendime dönmeye çalışsam yanımdaki birkaç sabitten biri, yeri asla dolmayacak.