• beni yanına alsan artık, kimsem kalmadı anne.
  • eğer saglikliyken beni hatirladigi zamanlarda yazma şansım olsaydi:
    birgün alzhimer olursan ölünceye kadar sana bebek gibi bakacagimiza söz veriyorum yazmak isterdim.
  • o taraftan bakınca okuyabiliyormusun bilmiyorum ama seni seviyorum anne... çok özledim
  • babamla beraber hayatımı mahvettiniz; ellerinize sağlık.
  • yeni yaşıma dakikalar kalmışken sen yoksun hayatımda sen gideli iki doğum günü olacak. belki dahada çok geçecek bilemiyorum.
    beni hayata hazırladın galiba onuda bilmiyorum ben aslında hiç bir şey bilmiyorum sadece seni çok özledim bundan eminim.
    bence çocukların anneleri gidince doğum günleri olmuyor , olmaya çalışıyor ama olamıyor. sadece son iki doğum günümde ağlıyorum. seni gerçekten çok özledim öyle bir şey ki bu her şeyi veririm. hediyem olarak keşke sen gelsen öpsem, sarılsam, uzun uzun sohbet etsek. iyi ki benim pamuğumsun.
  • anne kız seni çok sefiyom :) dün telefonu kapattıktan sonra yine dedim ki “iyi ki benim annemsin be iyi ki.“

    öğüt veriyor bana dün “ başarmak zor ama hep iyi biri olmaya çalış, iyi düşün ve iyilik yap.”
    o kadar şanslıyım ki şefkatini, sevgini, analığını iliklerime kadar hissettirdin hep.
    koca kadın oldum hala her gün yoklama çekiyorsun ya anne “ üstünü kalın giyin, geç yatma, ilacını aldın mı vs.” sana sonsuz teşekkür ederim.

    mis kokulu annem, yeşil gözlü sarı kedim..
    seni çook seviyorum.

    anneler günün kutlu olsun. hep bizimle kal.

    sensiz geçen 72. gün anne. seni deli gibi özlüyorum canım annecim, keşke bizi bırakıp gitmeseydin.
  • bugün ölümünün 15. yılı…
    15 yıl geçmiş. o 15 yılda neler, neler yaşadım.
    acı-tatlı, güzel-çirkin, iyi-kötü! bazen dibine kadar yaşadım sensizliği… çok üzüldüğüm çok ağladığım zamanlar oldu. bazen kahkahalarla gülüp yerlere yattığım. her ikisinde de keşke yanımda olsaydı dedim. arkadaşlarımı kıskandım. annelerinden yakındıklarında, tartışmalarını anlattıklarında ne kadar şanslı olduklarının, farkında olmadıklarına üzüldüm. ve hep söylüyorum,
    annesizliğin yaşı olmazmış.
    bazen fotoğraflar olmasa sanki yüzünü unutacakmışım gibi hissediyorum.
    15 yıl…
  • bu gün, bu gece dünyalarımızın ayrılışı üzerine tam 10 sene oluyor anne. nasıl geçti bu zaman? nasıl dayandım sensiz tam on sene aslında bilmiyorum. başlarda hep geri geleceğine yaşadıklarımın kötü bir rüya olduğuna ve uyandığımda seninle eski güzel mutlu çocukluğuma döneceğime inanıyordum. sonraları olayın derin gerçekliğini kavradığımda hemen sana kavuşacağıma, yaşadığım her şeyi dizine yatıp bir bir anlatacağıma, bak anne bana dünya çok acımasız davrandı diyeceğime inandım.

    şu an boğazıma düğümlenen ağrıdan çok göğsüme saplanan ağrı seni daha çok hatırlatıyor bana.. annelerin kaderi kızlarının çeyizidir derler ya hani, senin doktoruna gideceğim yarın, tam senin yaralandığın yerlerden yara aldım mı tam senin yaşlarında diye. seni ölüme sürükleyen o hastalık benim de içime işlemiş mi diye.

    neyse yeterince kasvetle andım seni güzel kadınım biraz da güçlü şeylerden bahsedeyim, pes etmedim hiç biliyor musun on senedir. kabul edeyim çok yaklaştım pes etmeye ama hiç atmadım kendimi o uçurumun kenarından. hatta intihar etmek ilaçlarını almamak kendine dikkat etmemek kadar basitken dişimle tırnağımla yapıştım hayatın yakasına.. niye? çünkü çektiğimiz acılara ihanet etmek istemedim. hasta yatağında benim şu an çektiğim acılardan kat kat fazlasını çekerken "ben senin için savaşıyorum güzel kızım, çok küçüksün, seni üzerler, seni harcarlar, senin için tutunuyorum" dediğin için.. sen beni bu güne getirmek için çok acı çektin, ben kendimi bu günlere getirmek için çok acı çektim ve bu bizim tüm bu çektiklerimizin bir anlamı olmalı dedim.

    günden güne iyice sana benzemenin haklı gururunu taşıyorum, dişli, biraz küfürbaz, neşeli ama acılarından ders çıkaran bir kadın oluyorum. en çok da gülüşümü sana benzetiyorlar ve bu benim bazen sadece aynaya bakma sebebim oluyor. bir gün belki anneliğim de sana benzer diye anne olmak istiyorum hatta ama hem tıbbın imkansızlıkları hem o imkansızlıkları aşsam bile o çocuğa yapacağım haksızlıklar önümü kesiyor. ah gözleri sana benzeyen bir kızım olsaydı onu bu acımasız dünyadan korumak için ne çok didinirdim bilsen..

    bazen seni insanlara anlatmaya çekiniyorum, bu kadar mükemmel bir insanın bir hayal kahramanı olduklarını düşünecekler diye. ama zaman geçtikçe seni daha iyi anlayarak derinleşiyor hayranlığım. nasıl başardın bunca şeyi hala şaşıyorum. nasıl neşeyle göğüs gerdin o hayata, nasıl bu kadar mükemmel bir ebeveyn olmayı başardın inan artık şu an neredeyse kavrayamıyorum. hem de babama rağmen, onun seni tüm varlığıyla aşağı çekmesine rağmen.

    bu sene en çok sana teşekkür etmeyi öğrendim. içimdeki ışığın için teşekkür ederim. beni başına felaketler geldiğinde köşesine çekilip ağlamayan güçlü bir kadın olarak yetiştirdiğin için teşekkür ederim. senelerce anneleriyle yaşayan onlardan ayrılmayan insanlardan daha çok anneliğine doyurduğun için teşekkür ederim. içime koyduğun sevgiye, iyiliğe, merhamete, umuda teşekkür ederim. geriye dönüp baktığımda gözlerimi ıslatan derecede güzel çocukluğum için teşekkür ederim. gözlerimi dünyaya kapatıp sana açana dek ışığımı senden alacağıma şüphen olmasın.. huzurla uyu, güçlü kadınım, kalbimde yaşıyorsun, yaşayacaksın son nefesime kadar.
  • anam, okuma yazma bilmiyor.
  • gittiğinden beri kimsesizim.
    gelicem elbet, bitecek hasretimiz.
hesabın var mı? giriş yap