ekşi itiraf

• içimde demlendiğinden mütevellit her bir şey, pek bir rahatlıkla olmasa da yazabilirim ama yazmıyorum
  
  çünkü
  
  tüm ibadetlerimi cennetteki yerimi sağlama almak için değil, onunla olan mutluluğum zeval görmesin diye yapıyorum
  zaten onu sevmek tüm ibadetlerin başlangıcı.
  güneş her zaman onun kapısına doğarken ilk, benim boylamım onun koynunu boylar. yalnızlığım kollarında feshedilir her gece.
  
  yazamıyorum çünkü acımın iki yüz dildeki karşılığını gömdüm kimsesizler mezarlığına.
  
  ki ben de kimsesiz kaldım kendi memleketimde,onun yokluğunda..
• o kadar bunaldim ki. nefes alamiyorum.
  her yerde kotu haber.
  astim hastasiyim ve elimden herkes gibi telefon dusmuyor. her an kotu haber, yasak, olum, felaket.
  sozluge giriyorum korka korka okuyorum. sanki hem hazirlikli olayim ama iyi bor sey bulup kendimi rahatlatiyim diye.
  yok arkadas yok!
  icim ne zamandir sikiliyordu ust uste bu kadar kotu haber gelince hayata kustum desem yeridir. tam da mezuniyet ve tatili birlestirmisken biraz olsun rahatlayacakken.
  tatil falan da yalan oldu. kafani bosaltamayip yaninda goturunce tatilin anlami yoktur ama bu seferki surekli anksiyete ile gecti.
  gercekten beni eglendirecek ya da az da olsa gulumsetip umutla baktiracak bir haber ya da olay bulamamakfan korkuyorum. keske sozlukte mutlu gibi bir baslik olsaymis da guzel haberler okusaymisim.
  yildan cikarmak istemiyorum mutsuzlugumu ama bu kadar ust uste olay. ben yildim...simdiden yildim.
• yaşasın, bu dünya yok oluyor!
• "istemeden varım, istemeden öleceğim. olduğum şeyle olmadığım şey arasında, hayal ettiğim şeyle hayatın beni yaptığı şey arasında bir hiçliğim."
• değişiyorum ama pozitif anlamda
• son günlerde sözlüğe sadece "ulan acaba yine bir yerlerde deprem oldu mu bir bakayım.." düşüncesiyle girdiğimi fark ettim. eserinle gurur duy 2020, sayende delirdik.
• yıllllaaar yıllar önce, taa ergenliğimde çok sevdiğim, sadece ortamda bulunmasından bile acayip keyif aldığım, gerçek manasıyla neşe kaynağı bir arkadaşım vardı. bir çok ergen beraber takıldığımız bir ortamda ortak arkadaş vasıtasıyla tanışmıştık. ortak arkadaşlarım bana onu nedim diye tanıtmıştı, herkes ona nedim diye seslenir kendisi de hiç şikayet, itiraz etmezdi. öyle omuz omuza kavgaya girişmişliğimiz, dert paylaşmışlığımız falan da yoktu ama severdik yani birbirimizi. en fazla ben onu evde ağırlamışımdır o da bizi.
  orta halli ve kalabalık bir ailenin ferdiydi, çorap işi yapıyorlardı, tertemiz ve dümdüz insanlardı, yalan dolan, hesap kitap 0. tertemiz anadolu insanları. malatya pütürgelilerdi. kuzeniyle de çok vatik geçirdim, iyi ahbap olduk. velhasıl, dediğim gibi tertemiz insanlardı.
  sinema televizyon tutkusu gibi görünüyordu. lisedeyken hevesle kamerayla bir şeyler çekiyordu hatta ben ve ortak arkadaşıma da rol biçmişti biz de onu kırmayıp oynamıştık, keyifliydi her zamanki gibi.
  sonra liseler bitti, herkes yoluna gitti. nedim de sinema/tv kazandı bir anadolu kentinde bir arkadaşımla(benim için daha "arkadaş" olanı) ve araya büyüüük çok büyük boşluklar girdi. askerlik, hayat gailesi vesaire nerden baksan bi 10 yıl görüşmemişizdir. arada bi tophane yapmıştık galiba? planlarımızı güleryüzle dinlemişti yanlış hatırlamıyorsam. sonra nedim doğru kararlar almaya başladı, daha ciddi bir üniversiteye geçiş, ilk ciddi kısa filmler falan, başarı kaçınılmazdı, çünkü nedim tanıdığım en üretken ve en çalışkan insanlardan biriydi. biz öyle değildik. biz bi nevi serseri olduk. velhasıl nedimin yolculuğu doğal olarak büyük bir kanalda bol rating'li bir dizinin yönetmenliğine kadar geldi çattı. valla sonuna kadar hakkıydı bana kalsa, medyapımla mı neyle çalışıyordu? neyse çok mühim değil.
  mevzu bunun üstüne mi bundan önce mi oldu çok hatırlamıyorum, çok önemli de değil zaten. gerçek arkadaşım nedimin evlenmek üzere olduğunu söyledi acayip mutlu oldum, nikah akabinde eşli dostlu bir yemek yapacaklarmış "ulan" dedim ne güzel arayı kaparız, güler eğleniriz. bizzat davete de gerek yoktu ben koşar giderdim ama nedim sağ olsun bizzat davet etme inceliğini gösterdi, klas adam. acaba?
  bilinmeyen numara. açtım, sese anında ayıktım. "kanka" dedi "naber? dedim "vay! nedimim iyiyim sen nasılsın?"
  "yalnız nedim değil, nadim" evet, adamın adı nadimmiş. bu uyarı için bi 15 sene geç kalınmamışmıydı sanki? keşke ben bunu sen nadim olduktan sonra değil de zaten nadimken öğrenseydim mesela? daha şık olmazmıydı?
  he işte fransız sokağında yemek yeriz içeriz de nikahtan sonra falan da bilmem ne. he dedim "nadim" he. yeriz "nadim" yeriz.
  oraya işim olduğu için değil senin götünün kalktığı için gelmedim "nadim". hiç de pişman değilim. senin de sikinde olduğunu sanmıyorum ama bu da benim itirafımdır. burada da yazıyorsun -ortak meraklarımızdan biriydi ekşi sözlük-, gerçi artık yazmıyorsundur, çok büyük adamsın ya hani belki okuyorsundur da bi şey demek istersin belki...
  deme.
  yazık.
• bugün alışveriş yapmak için markete yöneldiğimde kapıda emziren bir anne köpek gördüm.yanımda küçük bir paket köpek maması vardı köpeği severek köşede mamasını verirken yolun ortasındaki arabadan genç bir kadının beni izlediğini farkettim.gülümsedim ve gülümsedi.ben de giderken o köpeği gördüm ama yanımda bir şey yoktu aklım kalmıştı,sizden bir şey rica edebilir miyim yanlış anlamazsanız dedi ve yanına çağırdı.engeli olduğunu ve kalkamayacağını belirtti.para uzatıp marketten mama almak istediğini söyledi siz alabilir misiniz dedi ben de hemen alayım geleyim dedim bir koşu gidip alıp getirecektim mamayı.kadın ben gidiyorum dedi afalladım ,dedim nereye mama bende kalacaksa ben kendi paramla alırım lütfen alın dedim hayır lütfen dedi camını kapadı ve gitti.mamayı aldım tabi ben çıkana kadar köpek diğer koyduğum mamayı yiyip gitmiş,gezdiği yerlere koydum mamayı.
  ama kadının yaptığı tüm gün aklımdan gitmedi.
  
  umarım hayatında bundan sonra hiçbir engelle karşılaşmaz ve o güzel kalbi gibi geçer hayatı.
• efe, sana yanığım hafiften.bul beni.
• bazen samimi olduğumuzu düşündüğüm insanların gerçekte benimle o kadar da samimi olmadıklarını çok çok geç fark ediyorum.
  ve bu bana çok koyuyor.