en güzel şiir

• şu an ki ruh halime göre budur:
  
  ben sana hep üşüyordum,
  çünkü kıştım.
  nakıştım, bakıştım.
  inkar etmiyorum da bunu,
  seni sevmek gibi büyük işlere kalkıştım.
  ve lütfen inkar etme;
  sana en çok ben yakıştım.
  
  özdemir asaf
• attila ilhan’ın çok bilinen bu şiirinin en güzel şiir olduğunu düşünüyorum:
  
  ayrılık sevdaya dahil
  
  açılmış sarmaşık gülleri
  kokularıyla baygın
  en görkemli saatinde yıldız alacasının
  gizli bir yılan gibi yuvalanmış
  içimde keder
  uzak bir telefonda ağlayan
  yağmurlu genç kadın
  
  rüzgâr
  uzak karanlıklara sürmüş yıldızları
  mor kıvılcımlar geçiyor
  dağınık yalnızlığımdan
  onu çok arıyorum onu çok arıyorum
  heryerinde vücudumun
  ağır yanık sızıları
  bir yerlere yıldırım düşüyorum
  ayrılığımızı hissettiğim an
  demirler eriyor hırsımdan
  
  ay ışığına batmış
  karabiber ağaçları
  gümüş tozu
  gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar
  yaseminler unutulmuş
  tedirgin gülümser
  çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var
  çünkü ayrılık da sevdâya dahil
  çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili
  hiç bir anı tek başına yaşayamazlar
  her an ötekisiyle birlikte
  herşey onunla ilgili
  
  telaşlı karanlıkta yumuşak yarasalar
  gittikçe genişleyen
  yakılmış ot kokusu
  yıldızlar inanılmayacak bir irilikte
  yansımalar tutmuş bütün sâhili
  çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var
  öyle vahşi bir tad ki dayanılır gibi değil
  çünkü ayrılık da sevdâya dahil
  çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili
  
  yalnızlık
  hızla alçalan bulutlar
  karanlık bir ağırlık
  hava ağır toprak ağır yaprak ağır
  su tozları yağıyor üstümüze
  özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
  eflatuna çalar puslu lacivert
  bir sis kuşattı ormanı
  karanlık çöktü denize
  yalnızlık
  çakmak taşı gibi sert
  elmas gibi keskin
  ne yanına dönsen bir yerin kesilir
  fena kan kaybedersin
  kapını bir çalan olmadı mı hele
  elini bir tutan
  bilekleri bembeyaz kuğu boynu
  parmakları uzun ve ince
  sımsıcak bakışları suç ortağı
  kaçamak gülüşleri gizlice
  yalnızların en büyük sorunu
  tek başına özgürlük ne işe yarayacak
  bir türlü çözemedikleri bu
  ölü bir gezegenin
  soğuk tenhalığına
  benzemesin diye
  özgürlük mutlaka paylaşılacak
  suç ortağı bir sevgiliyle
  
  sanmıştık ki ikimiz
  yeryüzünde ancak
  birbirimiz için varız
  ikimiz sanmıştık ki
  tek kişilik bir yalnızlığa bile
  rahatça sığarız
  hiç yanılmamışız
  her an düşüp düşüp
  kristal bir bardak gibi
  tuz parça kırılsak da
  hâlâ içimizde o yanardağ ağzı
  hâlâ kıpkızıl gülümseyen
  -sanki ateşten bir tebessüm-
  zehir zemberek aşkımız
• sanmasınlar inanmıyorum
  elbet inanıyorum tanrıya
  herkesin kendi tanrısı var
  sen ölünce ölüyor o da.
  cemal süreya
• seni düşünmek güzel şey, ümitli şey,
  dünyanın en güzel sesinden
  en güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey…
  fakat artık ümit yetmiyor bana,
  ben artık şarkı dinlemek değil,
  şarkı söylemek istiyorum…
  nazım hikmet ran
• tam üç ay hasta yattım,
  kendimi bilmeden
  ve şehrin sokaklarını,
  tavlada dübeş kapısını unuttum.
  sevdiğim kızın yüzünü.
  şimdi ne güzel, yeni baştan
  yürümeye ve sevmeye başlamak!
  
  melih cevdet anday
• (bkz: arif nihat asya) (bkz: sen)
  
  "koku, tad, sıcak... sende her aradığım vardı:
  seni soğuk bulanlar, ısıtamayanlardı."
• yokluğun, cehennemin öbür adıdır.
  üşüyorum, kapama gözlerini..
• şiirin de en guzelini umut sarıkaya yazmış yine.
  #4053202
• şüphesiz
  (bkz: ahmet arif) den gelir
  
  maviye
  maviye çalar gözlerin,
  yangın mavisine
  rüzgarda asi,
  körsem,
  senden gayrısına yoksam,
  bozuksam,
  can benim, düş benim,
  ellere nesi?
  hadi gel,
  ay karanlık...
  
  itten aç,
  yılandan çıplak,
  vurgun ve bela
  gelip durmuşsam kapına
  var mı ki doymazlığım?
  ille de ille
  sevmelerim,
  sevmelerim gibisi?
  oturmuş yazıcılar
  fermanım yazar
  n'olur gel,
  ay karanlık...
  
  dört yanım puşt zulası,
  dost yüzlü,
  dost gülücüklü
  cıgaramdan yanar.
  alnım öperler,
  suskun, hayın, çıyansı.
  dört yanım puşt zulası,
  dönerim dönerim çıkmaz.
  en leylim gecede ölesim tutmuş,
  etme gel,
  ay karanlık...
  
  bu da farklı bi yorumu
  
  http://www.youtube.com/watch?v=fyb3vmmrnho
• durgun denizde bir fırtına çıkarıyorum bazen
  hayat teknesinde aciz bir yolcu olduğumu unutmuşçasına,
  boğuşuyorum, kendimle ve yine kendimle
  doğa acımasız, yol uzun, fener de yok, yol gösterende;
  
  yine umutsuzluk kaplıyor gökyüzünü, bulut değil bu,
  sanki insanlığın tüm hüzünleri içime sığmış gibi;
  ardından güneş açmış ruhumun derinliklerinde
  sonra yine bir bulut kaplıyor aydınlığı, aşk bu,
  
  ardından sıyrılıyorum, karanlığı yırtarcasına,
  sol yanım kanıyor, sanki yırtılan oymuşçasına,
  asılıyorum var gücümle küreğe
  liman yok, fırtına çok, deniz dalgalı, gücüm yok
  
  deniz kadar dalgalıyken ruhumun halleri
  ve gelgitler kaplamışken ruhumun her yerini,
  nereye sığınır, umudu sığdıramadığım bu çapsız beden
  hayat zor, çare de yok, halimde