çanakkale savaşı

• mustafa kemal ömrünün en kritik anlarindan birini yasadigini simsek gibi kavramisti.
  
  alayi on dakika mola icin geride birakmisti. simdi düsman ona kendi askerlerinden daha yakindi. isin daha kötüsü suydu ki eger düsman mustafa kemal'in simdi bulundugu yere gelseydi dinlenmekte olan alay, bütünüyle panige ugrayabilirdi. mustafa kemal'in sikisan dehasi bir anda en güzel kurtulus caresini buldu.
  
  kacan eratin önüne dikilerek:
  - düsmandan kacilmaz! diye haykirdi.
  askerler:
  - cephanemiz kalmadi, diye söylendiler.
  - cephaneniz yoksa süngünüz var!
  bunu söyleyen mustafa kemal, hemen askere:
  - süngü taaak! kumandasini verdi ve arkasindan da:
  - yere yat! emrini vererek onlari yere yatirdi. türk askeri süngü takip yere yatinca düsman da yere yatti.
  
  mustafa kemal, bundan sonra, alaydan ilk yetisenlerin hemen "mars mars"la bulundugu yere gelmesi icin emir subayini geriye kosturdu. iste onun kazandigi bu an, canakkale'de conkbayiri zaferinin altin kalemle tarihe yazilmasina sebep olmustu.
  
  "bir koca muharebenin ufacik bir lahzaya bagli oldugunu, hatta bir memleket hayatinin fena kullanilmis bir an yüzünden tehlikeye düsebilecegini, burada oldugu gibi iyi kullanilmis bir anin ise bir muharebenin ve bir vatanin mukadderatini iyilestirecegini o dakikayi görür gibi canlanmis bir ifade ile duymak insanin tüylerini ürpretiyordu."
  
  kutsal isyan, cilt 1, sayfa 499