öğretmen olmak

• uğrunda gençliğimizin en güzel yıllarını harcadığımız, çoğu şey gibi dışarıdan göründüğünden zor bir olay. insanı krize sokan anları da vardır. yakaladığım onca başarıya rağmen, bir gün zengin babası tarafından kafa göz dalınıp morartılmış minicik bir ilkokul öğrencisini görüşüm; bu duruma isyan etmem ama bir öğretmenin alkolizm, fabrikatörizm gibi etkenlere engel olamaması benim için en şok edici tecrübelerdendir. görevimiz tehlike vardır ya, öğretmenlik odur işte.
  
  aylarca uğraşırsınız çocukları kulak memesi kıvamına getirip bilgileri istediğiniz gibi öğrenmeleri için. sonra bir olay olur bazılarının motivasyonu dibe düşer, tekrar başlamak zorundasınızdır; artık devreye meslek değil insaniyet girer. bu yüzden işine hakkını veren saygıdeğer öğretmenlerimiz çok yorulurlar.
  
  hiç çocuğuyla ilgilenmeyen ailelerin veli toplantısı rüküş kıyafetlerle gelip "çocuum niye düşük not alıyo, niye mutsuz?" diye sormalarına dişleri sıkarak ve anlaşılmayacağını bile bile mantıklı şekilde açıklama getirmeye çalışmaktır bazen öğretmen olmak. yüzlerce örnek çıkar böyle.
  
  ya da bir iki öğrencinizin yıllar sonra bir mekanda sizi görüp örrrttmennnimmm diye üzerinize atlaması ve sarılması sizi en baba romantic comedy'den hüzünlü filmden daha çok duygulandırıp gözlerinizi yaşartabilir.
  
  zor iştir bu. her meslekte olabildiği gibi gönlü olmayanların uzak durması gereken ve para uğruna insanları kandırmaması gereken bir iştir ayrıca. dilerim ki eğitim sistemi daha iyi olur ve herkes daha iyi şartlara kavuşur.