iz bırakan kitap cümleleri

• “bütün medeni ülkelerde aynı şikâyet: okumuyoruz. kitaplar çoğaldıkça okuma sevgisi azalıyor. ama, yine de birçokları için okuma bir hastalık. böyleleri incelemek, düşünmek, dinlemek, eğlenmek için okumaz; okumak için okur. ne sanat heyecanı ararlar, ne zekâlarını geliştirme emelindedirler. çok okurlar, ellerine geçeni okurlar. sabırsızdırlar, sırtlarından bir yük atmak isterler sanki. okuduklarını reddetmek veya tartışmak ihtiyacını duymazlar. kitap kapanır kapanmaz içindekiler unutulur. en büyük zevkleri kitap değiştirmektir. her matbua’ya saldırırlar. kimi yarısını okur kitabın, kimi yalnız sonuna bakar. kimi de bir baştan bir başa okur (meselâ gazete tiryakileri.) okur gibi yapanlar da caba. hepsi de rüya görür gibi okur.” bu tiryakilik tembelliğin marazi bir şeklidir, yazara göre. “okuma delisi birçok şeyleri anladığını vehmeder. başkalarının sözleriyle yetinmek, her konuda başkasının anlayışına, başkasının fikirlerine başvurmak, alışkanlıkların en kötüsü. “kitapta okudum, gazete yazıyor” gibi sözler iradenin ve kişiliğin yokluğunu gösterir. aşın ve düzensiz okuma hafızayı, düşünce mekanizmasını bozar. hasta gündelik hayattan kopar, çevresinde olup bitenleri göremez, anlayamaz. marazı okumanın belirtilerinden biri hafıza zayıflamasıdır. hasta gerçek hâdiseleri unutur, okuduklarını hatırlar. realiteden uzaklaşır, kitaptaki olaylara bağlanır. düşünceleri birbirine karışır. kendi başına muhakeme edemez olur.”
  
  -okumak üzerine-
  shf 115
  bu ülke- cemil meriç