ilhan demiraslan

• ay ışığı sonatı
  
  "
  birinci şiir
  
  bütün ışıkları söndürdüm,
  ardına kadar açtım penceremi.
  nasıl beklediğimi bilirsin
  unutma, e mi?
  
  bir beyaz kedi gibi gel pencereme
  öyle sessiz gir içeri.
  yalnız oturamıyorum artık,
  sıkılıyorum geceleri.
  
  bir kilim ser odama, dört köşeli
  üstünde asma yaprakları olsun;
  dost yüzlü gölgeler içinde,
  misafirim olursun.
  
  ~
  
  ikinci şiir
  
  küçük avuçlarımı hatırlarsın,
  babam için dua ettiğim günler,
  parmaklarıma bakma şimdi,
  sonradan büyüdüler.
  
  sen benim çocukluğumun ışığı,
  hiç değişmedin değil mi?
  sokul şöyle yanıma, sokul
  tut ellerimi.
  
  gör nasıl büyüyor insan,
  benim için geçmede yıllar.
  senin boyunsa hala
  pencerenin boyu kadar.
  
  ~
  
  üçüncü şiir
  
  kimseye söylemediğim şeydir,
  ben artık eski ilhan değilim.
  gündüzleri bir şey değil,
  geceleri artıyor garibliğim.
  
  küçük çıplak ayaklarla, sessiz,
  aklıma geldi mi sevdiğim,
  iki ucunda iki iplik,
  sabun misali kesilir yüreğim.
  
  öyle bakma yüzüme, bakma,
  benim iyi kalbli ayışığım.
  bilmelisin artık. bilmelisin,
  zil zurna âşığım."^*