psukhe

• pythagoras ve öğrencilerinin ruhun ölümsüzlüğü ve ruh göçüne ilişkin düşünceleri, özgün birer düşünce olmayıp, herodotos'un da işaret ettiği üzere; ruh göçünün anavatanı hindistan, ruhun ölümsüzlüğü ise mısır, miken ve girit uygarlıklarında rastlanan düşünceleridir.
  
  "pythagorasçıların psukhe'yi insandaki canlılık kaynağı olarak tanımlayan söz konusu öğretisine göre, insan ruhu nefstir, soluktur; aynı şekilde dünya da canlı, ezeli-ebedi ve tanrısal bir varlık olup, varlığının devamını kendisini kuşatan sonsuz havaya borçludur." (felsefe tarihi, a. cevizci)