materyalist ve determinist olarak yaşamak

• dante'nin ilahi komedya'sında filozoflar erdemli, örnek insanlar olmalarına rağmen cehennemin ilk katı olan limbus'ta yaşarlar. bunun nedeni, bazı düşünürlerin isa'ya yetişememiş olması olarak belirtilir. ama hepsinden öte onların yüzyıllarca kilise tarafından lanetlenmesine neden olan evrensel ilk nedene dayalı^*, materyalist^* düşünürler olmaları ve öte dünyaya inanmamalarıdır^*. filozoflar çoğunlukla mutsuzdurlar böylece.
  
  dünyada mutlu olmak için aptalca umut etmek gerekir. mesela bir defasında şöyle bir şey okumuştum. insanlara kalp krizinden, beyin kanamasından, böbrek yetmezliğinden, trafik kazasından, silahlı saldırıdan ölme ihtimallerini sorarak bir anket gerçekleştirmişler. genelde insanlar, gerçek hayatta bu nedenlerle ölme olasılıklarının çok çok altında bir olasılık söylemişler. mesela kalp krizinden ölme ihtimalleri gerçek hayatta %20 ise, onlar %2 filan tahmin etmişler. insanlar hayat hakkında genellikle iyimserdirler. doğaüstü şeylere inanırlar. bu kadar milyar insanın tek bir kere bile, ispata dayalı bir doğaüstü olay gözlemleyememiş olmasına rağmen bu tarz efsanelere inanmaya devam etmeleri bunun apaçık bir kanıtıdır.
  
  insan olmanın numarası aptalca düş kurmaktır. böylece cennete gidebilirsin. determinist bir bakış açısı da sırf bu yüzden şeytani bir sıfatla anılır: laplace'ın şeytanı mesela.