red dead redemption 2

• her köşesinde muazzam detaylar barındıran oyun. bunlardan benim için en ilgi çekicisi baştan sona okuduğum "arthur morgan'ın günlüğü" kesinlikle. arthur'un kişilere ve olaylara karşı dışarı yansıtmadığı pek çok düşüncesini günlüğünde bulabilirsiniz. dolayısıyla hikayeyi ve karakterleri eksiksiz değerlendirmek için okunması şart.
  
  günlükteki üslup "honor" seviyesine göre değişim gösteriyor anladığım kadarıyla. high honor oynamış biri olarak okunması gerektiğini düşündüm bazı bölümleri derledim. arthur'un üslubunu ve karakterini çeviride kaybetmemek için orijinal halleriyle bırakacağım. zaten oyunu oynayan herkes asgari seviyede ingilizce biliyordur diye tahmin ediyorum.
  
  --- spoiler ---
  
  hosea matthews:
  
  arthur, hosea ve dutch'ı babası gibi görüyor, ancak hosea'nın iyi kalpli, nazik ve eğlenceli doğası nedeniyle ona olan yakınlığı çok farklı boyutta.
  
  "it's fun working with hosea again. the man is an artist of nonsense. even if nothing comes of it, we are having an amusing enough time."
  
  "i love dutch like a father, but in many ways, i love hosea even more. he's kind and fair and like a human being.
  
  dutch is something else."
  
  dutch van der linde:
  
  arthur'un dutch'a olan şüphelerini, sadakati nedeniyle, vokal olarak dile getirişini hikayenin sonlarına doğru görmeye başlıyoruz, ancak yeni günlüğün daha ilk girdilerinde bunun sinyallerini veriyor. blackwater'dan kaçıp karlı dağlara sığındıklarında arthur, dutch'un her zamanki gibi "planları" olduğundan ve o planların her zamanki gibi "hayaller" olduğundan bahsediyor. dutch'ın planlarını gerçekçi bulmuyor.
  
  "dutch being dutch is busy making plans and figuring out just how we're going to survive. and dutch being dutch, those plans involve robbery and dreams."
  
  micah bell:
  
  blackwater'daki faciaya dönüşen soygundan john marsten'ın red dead redemption'daki kaderine kadar kötü olan ne varsa en az bir köşesinden micah ile bağlantılı. arthur daha en baştan micah'a şüpheyle yaklaşırken dutch kolayca etkisi altına giriyor.
  
  "dutch seems very taken with micah, who is pretty hot-headed, argumentative and full of himself. hosea and i are less sure.
  
  guess we shall see."
  
  leopold strauss:
  
  yine arthur'un hikayenin sonlarına kadar vokal olarak dile getirmediği fakat günlüğüne yazdığı konulardan biri strauss'a ve strauss'un ona yaptırdığı işlere duyduğu tiksinti. bu tiksinti o kadar büyük ki ölümünün bu işlerden biri sonucu gelmesini "ilahi adalet" olarak nitelendiriyor.
  
  "herr strauss is back lending money, and i'm back collecting it.
  the work mostly revolts me and shames me. somehow, robbing people honestly with a gun and fists is less repellant than robbing them fully in accordance with the law."
  
  "whole business revolted me. bunch of sad, desperate bastards and me their worst nightmare. i'd had enough of the whole business so i ran strauss out of camp.
  
  whole business of loaning revolted me. turns out it's going to kill me, too, so i guess that's about right. "
  
  thomas downes:
  
  arthur'un strauss'un yaptırdığı işlere tiksintisini en yoğun vurguladığı bölümler aynı zamanda ölümüne de yol açan thomas downes tahsilatı. kendini şeytan olarak görüyor. hayatın acımasızlığına karşı direnme gücünü kendinde bulsa da herkes kadar tiksiniyor bundan.
  
  daha sonra downes'un dul eşi ile karşılaştığında downes'un ölümü nedeniyle kendini suçluyor ve herhangi bir kefareti hak etmediğini düşünüyor.
  
  "i went to call in a loan, some farmer, local do gooder. think i'd seen him in valentine before when i was fighting that big fella. he begged and coughed and spluttered and i beat him half to death. such is life. such is the world. his boy looked at me like i was the devil and perhaps for him, i was.
  
  the whole thing confused me. maybe that's wrong. the whole thing revolted me/my part. these sad, desperate bastards, their silly expectations of life and their tawdry reality. the unkindness of existence - i can handle that just fine. but i do not love it, nor those who try to make things otherwise, i guess."
  
  "she [edith downes] looked at me like i am what i am. a killer seeking out salvation. only i'm not. i don't want saving. i don't deserve it. i just want to help a few folk. and sure as shit i owe her. felt like a fraud and a fool but at least i did something."
  
  mary linton:
  
  arthur'un hikayesindeki en trajik bölümlerden biri mary linton. sırılsıklam aşık, onun için ölmeye bile hazır ama ölümüne yol açan hayattan kopmaya hazır değil. mary de o hayata dahil olabilecek biri değil.
  
  bu gerçeklerin farkında, fakat yine de ömrünün sonlarında mary'den geçmişte ona verdiği yüzüğü iade eden mektubu aldığında kalbi parçalanıyor.
  
  "saw mary again. i feel like the luckiest man alive and i feel like a fool. that woman confuses me and plays me for a fiddle like no one else alive.
  as for mary, i trust i will not make a god awful fool of myself once more but somehow i imagine i shall."
  
  " what is wrong with me? do i really think i can retire someplace nice and live a normal life with a wife? am i a big enough dolt to believe that is possible?"
  
  "got a letter from mary. what did i expect? what did i want? weren't never meant to be and never really was, and yet somehow, in the end, i discovered i had a heart because it was broken. oh, you fool. you sad, deluded fool. torn in two by different ideas of who you were, and it turns out you weren't neither of them."
  
  abigail marston:
  
  arthur, abigail'e büyük bir sevgi besliyor, hatta geçmişte abigail ile evlenenin kendisi olmadığı için ufak bir pişmanlık da duyuyor. jack'in de yaşadıkları kaçak hayattan kurtulup kendileri gibi olmamasını diliyor.
  
  "took young jack out fishing as a favor to abigail. many years ago, before she fell so hard for that fool marston, perhaps i should have married her. i think part of me has always thought that, yet, god damn you, mary!
  
  jack is a good boy. a dreamer. a boy with a momma who loves him. i wonder if he will find what we seek - peace and truth away from all this nonsense and lies. if that is what we still seek? not that that's a new development. not sure i know myself anymore."
  
  john marston:
  
  arthur'un geçmişte bir oğlu oluyor, fakat arthur uzaktayken oğlunun annesi ve oğlu 10 dolar için öldürülüyor. bir ihtimal bunun ve abigail'e olan hislerinin etkisiyle arthur, ailesini ihmal eden ve hatta bir dönem terk eden john'a karşı oldukça soğuk. ancak zamanla, john'un ailesine olan bağlılığını da göstermeye başlamasının etkisiyle, john'a yaklaşımı değişiyor.
  
  "i did it for abigail, of course, in her own way, the finest woman i know, but also for jack and i guess marston himself.
  
  i kind of like him.
  
  we've argued over the years, but i've grown to care a little for him. he's less of a fool than he was, and maybe, he can have the luck that has eluded me. jack is an innocent little boy. in him, i see what i missed."
  
  charles smith :
  
  charles'ın, kendi içindeki iyi kötü çatışmasından farklı şekilde, iyiliği en doğal haliyle içinde barındırmasından övgüyle bahsediyor.
  
  "he's a better man than me. he does not need to think to be good. it comes naturally to him, like right is deep within as opposed to this conflict between good < > evil that rages within me."
  
  sadie adler:
  
  arthur'un en fazla hayranlık beslediği kişilerden biri sadie adler. hayranlığın yanında korku ve üzüntü de var. ancak abigail ve mary'nin aksine romantik bir hayranlıktan ziyade daha çok dostluk temelinde bir hayranlık.
  
  "mrs. adler, the widow we rescued a while back, might be the craziest one of all of us. she fights like a cornered pole cat, with a rage and a blood lust that frightens the hell out of me. i ever get on her wrong side, and i am a dead man!
  
  i don't intend to - she's a fine woman, amusing and good hearted and decent and angry. "
  
  "mrs. adler fought braver than any of us. she is driven by powerful forces i scarcely understand. that's what love has done to her, i guess."
  
  sean macguire:
  
  dış dünyaya fazla göstermemeye çalışsa da yaramaz kardeşi gibi gördüğü sean'ın ölümü arthur'u derinden etkiliyor.
  
  "i'm more sad than i can admit. i loved that little loud mouthed wretch more than i knew - he was like an annoying little brother to me. what fun we had riding together - and now, he's dead."
  
  brother dorkins:
  
  arthur'un saint dennis'te tanıştığı rahip. hikayesinde ufak bir yere sahip gibi gözükse de arthur'un dünya görüşünün değişmesinde en etkili karakterlerden biri oluyor. daha iyi bir dünyaya olan inancını arttırıyor.
  
  "met a monk. helped him free a couple of poor bastards from the islands someplace who were kept prisoner. the monk - what was his name? brother something or other, was a good fellow. one of these innocent people who make you feel better about human beings and even about yourself a little. must be odd to see all that goodness in the world. place always seemed dark and brutal to me."
  
  mother superior calderón:
  
  brother dorkins'e benzer şekilde genel hikayede ufak bir yere sahip gibi gözükse de sister calderon da arthur'un dünya algısına katkıda bulunuyor. brother dorkins daha iyi bir dünyaya olan inancını arttırken sister calderon arthur'a o dünya (ve sonrasındaki dünya) içindeki yeriyle ilgili umut veriyor. arthur; dorkins ve calderon'la olan diyaloglarında çok belli etmiyor ancak günlüğünde o sohbetlere ne kadar önem verdiğini vurguluyor.
  
  "after putting him on the train, i bumped into that nun, sister calderon, bound for mexico. she gave me a few home truths about existing in this world and perhaps the next.
  
  maybe i have got something to hope for. anyway, it all sounded very pretty, and took away all the dread i been feeling."
  
  kieran duffy :
  
  kieran'a karşı her zaman nazik olmasa da onu kurtaramadığı için pişmanlık duyuyor.
  
  "kieran that poor kid we spared from o'driscoll's gang up in the mountains is dead, killed by the bastards. he saved my life and i could not save his."
  
  rains fall:
  
  eski arthur ile yeni arthur arasındaki en büyük farklardan biri rains fall'a yaklaşımı. rains fall'un barışçıl, pasifist ve sabırlı tutumunu eskiden olsa zayıflık olarak nitelendirecekken artık hayranlıkla karşılıyor.
  
  "he's a man who not so long ago i would have found weak and pathetic, and now i see as wise and thoughtful and sensible.
  
  i would love to help him, or at least stop dutch pushing his son to do something real stupid."
  
  tüberküloz:
  
  verem hastalığına yakalanması arthur'un hayata bakış açısını değiştiriyor. kendi içindeki iyiliğe inanmasa da dünyadaki iyiliğe inanıyor. yaptığı tüm kötülüklerden sonra kurtuluşu bulup bulamayacağını, kurtuşu hak edip hak etmediğini sorgulamaya başlıyor. ömrünü sorguluyor ancak ölümün kendisinden korkmuyor.
  
  "turns out, i'm not very well. got tuberculosis. doctor did not know how long i would last. all them bullets shot at me, all them horses threw me, all them fights and it was beating up that pathetic little fella downes that killed me, i reckon. he's the only man i been near was real sick. he begged for mercy and i beat the bastard and he died. and now i'm dying, too. the way of the world. my mind is racing, of course. that monk and that nun, downes's widow, abigail, mary, dutch when i first knew him, hosea, my dead pa, the no good bastard, the whole crowd of people. and what kind of man have i been? what kind of man am i? what world is this we live in? a land of fury or a place of love? am i being prepared for eternal damnation? am i past any kind of saving? is that all fairy tales?
  
  man ain't got much good in him. i ain't got no good in me, i don't think, and yet, i see goodness. i see it, if not in me, in good folk. in abigail and her love for jack. in that silly monk. in downes, i guess. begging, not for himself but for the poor, even though he was near starving himself.
  maybe i don't want salvation. part of me has always longed for death. well, here it comes, i suppose."
  
  final:
  
  arthur günlüğündeki final sözlerini hayatta kalan sevdiklerinin kurtuluşunu ve mutluluğunu dilemeye ayırıyor. aralarında geçen her şeye rağmen en son sözü de dutch'a ayırıyor, onun da doğru yolu bulmasını diliyor.
  
  uzun zaman alsa da dünyanın gerçek yüzünü gördükten sonra kalan az zamanında biraz bile olsa iyilik yapabilmiş olmanın arzusuyla ölüme gidiyor.
  
  "i hope john has more brains in his head than sometimes i fear he does.
  i should have, well, it's a bit late for regrets. there's a whole lot i should have done and even more i shouldn't have done.
  but i suppose every man has enough regrets as to let him die happy.
  just hope i did some good once i learnt to see the world for what it was.
  ain't my fault the process took quite as long as it did!
  oh, mary! be happy, please be happy.
  tilly, mary-beth, save karen if she ain't too far gone.
  john, protect abigail and jack.
  rains fall - save your son as you could not save your people.
  dutch, start listening to them as really loved you."
  
  --- spoiler ---