stonehenge

• "kesinlikle birleşik krallık ın ve belkide tüm dünyanın en ilgi çekici görüntüsü ve gizemi" diyor. hmmm..
  
  önce salisbury e trenle gidilir. burada biraz afalladıktan sonra stonehenge giden otobüslerin her yarım saatte bir (çeyrek kala ve çeyrek geçeye denk gelen zamanlarda) kalktığı öğrenilince yemek yemek için şehre inilir. tüm uzak doğu kültürlü lokantalardan sıyrılıp en "tamam, burası" diye düşünülen pub bozması yere girip oturulur. o kadar kalabalıktır ki bi salata için yarım saat bekleyebilir bi insan ve sıradaki otobüsü kaçırabilir. salata bitirilip 5 i çeyrek geçe otobüsüne binilir ve yola çıkılır. uzaklardan ilk gözünüze çalındığında "vay" dersiniz, yaklaştıkça heyecanınız artar ve bir anda gözünüze çok güzel görünür. civarınızdaki insanlardan merlin esprileri duyarak otobüsten inersiniz ve ilk hamleniz tellere doğru yürümek olur. yine bi afallamayla tel hizasınca yürür yürür ama bi girişe varamadığınız gibi peşinizden size güvenerek gelen diğer turistleri de oraya kadar sürüklemiş olursunuz. bi yirmi dakka sonra girişi bulur ve paralı olduğunu fark edersiniz. tam giriş ücretini ödeyip koridor boyunca ilerlerken "dünyanın en rahat ayakkabısı bak vallahi" diye dolduruşa gelip aldığınız converseleriniz ayağınıza vurmaya başlar. garip garip, yarı yalpalayarak, yarı sendeleyerek taşların yanına vardığınızda "dur, burası orası mıydı ya*" derseniz artık bir boşalma yaşıyosunuz demektir. hayal kırıklığı da üzerinize çökünce bir tam turu bile tamamlayamadan ve o civarda stonehenge den sonra o gün için en çok ilgi çeken şey olarak çimlere uzanırsınız. "oh bak çimler rahatmış hocam" derken son otobüsün 6 ya çeyrek kala arabası olduğu aklınıza geliverir ve ne tam koşarak ne de tam yürüyerek, giden otobüsü bağıra çağıra durdurursunuz. bi yer bulup oturur ve "oh" dersiniz "gördüm ve bitti".
  
  şimdi izninizle o çok sevimli tur rehberi kitabımın pek kıymetli cümlesini değiştirmek istiyorum efendim: "kesinlikle bütün dünyanın ve belkide birleşik krallık ın en büyük hayal kırıklığı ve ve ayak acısı"