zardoz

• john boorman' ın şahsımdan başka sevenine şu ana kadar malesef rastlayamamış olduğum muhteşem filmi. bir antiütopik bilimkurgu öykü. ölümsüzlük ve şiddet kavramları üzerinde gelişen bir uygarlık eleştirisi. bu derin felsefi içerik fazla açık bir mesaj kaygısına dönüşerek kiçleşiyor. bu kiçlik dekor ve kostümdeki hakim 70li yıllar tasarımlarındaki kiçlikle birleşince sanki film "beni ciddiye almayın" diye bas bas bağırıyor gibi. öte yandan gelecek dünyası ve toplum yapısının kurgulanışındaki ustalık ile sinemasal anlatımdaki güzellik örtüşünce film ciddiyet kazanıyor. bu gülünesi ciddiyet ve üzerinde düşünülesi pervasızlık, insanın içindeki zıt duyguları aynı anda okşuyor, güldürürken düşündürüyor, düşündürürken güldürüyor. öyle sanıyorum ki "b sınıfı felsefi film" türünün dünyadaki tek örneği.