01011001

• ilk izlenim olarak, arjen lucassen'in daniel gildenlow'a yazık ettiğini söyleyebileceğim albüm...öyle bir ses o kadar mı az kullanılır, ben the human equation'da yaptığı gibi daniel'ı james labrie gibi ana vokalist olarak kullanacağını düşünüyordum, birazhayal kırıklığına uğradım açıkçası...jorn lande domine etmiş gibi geldi hafiften albümü...kendisinin çok klasik "ımmmmmmmmhmmhmmm" ve de aralara serpiştirdiği iğrenç "yeaaah" laflarıyla tanımlayabilirsiniz kolayca...katatonia'nın vokalisti jonas renske, ilk parçada ağzımıza bir parmak bal çalıp gidiyor gibi sanki, sonraki parçalarda çok fazla partisyonu yok kendisinin...bir de o kadar çok vokalist var ki, ve hepsi de o kadar başarılı ki, insan düzgün şarkı dinleyemiyor adamlar kim diye ayırt etmeye çalışmaktan...gerçi arjen'in besteciliğini çok fazla benimseyemediğimden olsa gerek, parça düzenlemelerini ve melodilerini fazla standart bulmaktayım...bu düşüncem bu albüm için de geçerli, birbirine çok benzeyen şarkılar yine oldukça fazla. bunun yanında, bu albümde efekt kullanımını baya geliştirmiş olduğu gözüme çarptı kendisinin...biraz daha dinleyelim bakalım neler olacak...
  sun caged'in ikinci albümü artemisia gibi bu da the human equation'dan sonra biraz hayal kırıklığı gibi sanki...
  
  edit: waking dreams parçası jonas için ayrılmış, keyif aldım dinlerken çok