mutlu bir evlilik için ilk şart

• açılın arkadaşlar,10 yıllık evli bir sözlük yazarı olarak birinci ağızdan yazıyorum.
  
  belki yüzlerce kişi "saygı,sevgi,güven" vs. yazmış. elbette ki olmalı,ama onlar da yetmiyor arkadaşlar. "evliliğe yatkın" biri olmalısınız. öyle söylendiği gibi; kafa dengi olsun,ruh eşim olsun,başını omzuma yaslasın... olaylarına hiç girmeyeceğim.bu toz pembe hayaller en fazla 2 yıl sürüyor.
  
  hayatımda herkese karşı son derece saygılıyımdır, eşime de öyleyimdir. ama bu evlilik olayı bambaşka bır şey. öyle saygıyla, sevgiyle, güvenle, parayla vs... mutlu olunmuyor.
  evlilik "kısıtlama" demek en başta bunu bilin. "tahammül"demek hatta tahammülden öte "sabır" demek...
  
  işte bunları benim bünyem kaldıramıyor. tabi ben bunu çok geç anladım. ben evliliğe uygun birisi değilim. ama sorsan beni tanıyan herkes "harika bir eşsin " der, hatta eşime birçok arkadaşı "ne şanslısın, eşin anlayışlı, evine bağlı, her işi yapar,beyefendi, kibar...vs. " şeklinde söylemiştir.tabi aynı şeyler eşim için de söyleniyor. bana sorarsanız tanıdığım en iyi öğretmendir kendisi,mesleğinde tartışmasız harika,ikili ilişkilerde kibar,düşünceli, gönlü inanılmaz bol,cimriliğin en ufak kırıntısı bile yok. vs...epey meziyetleri olan birisi. yani dışardan bakınca örnek bir evlilik bizimkisi.birbirimizi tamamlıyoruz, harikayız ,süperiz falan...
  
  ama biliyoruz ki bir gün ayrılacağız, hatta geçen gün eşimle yürüyüş yaparken bana " sence ne zaman ayrılalım? küçük oğlan beş yaşına gelince iyi mi? dedi. ben önce sessiz kaldım ,sonra bakalım zaman ne gösterir dedim.öyle de medeniyiz, asla tartışıp da birbirimize " senden boşanacağım,defol git...gibisinden sözler etmedik,hakaret hiç etmedik.
  
  ciddi manada kavgamız olmadı hiç, hâlâ beraber film,dizi izliyoruz,müzik dinliyoruz, çocuklarla oynuyoruz, şakalaşıyoruz, geziyoruz,eğleniyoruz vs... normal yaşantımıza devam ediyoruz. ama ikimiz de biliyoruz ki bir gün ayrılacağız.
  
  mutlu olmak nedir tam olarak?
  bir şeyleri elde edince sanki değeri kalmazmış, belki bizimkisi de öyle...kıymet bilmiyoruz belki.
  birçok insanın hayal ettiği yaşam koşullarına sahibiz, işimiz gücümüz var,mal,mülk vs. var,çocuklar desen dünya tatlısı...ama...
  ama mutlu muyuz ?? belki de mutluyuz biz farkında değiliz.
  
  son olarak diyeceğim şu arkadaşlar; evliliğe uygun bir insan olduğunuza emin olun. ben böyle birisi olmadığımı çok sonra farkettim. evlilik bana göre değilmiş.hatta bir kadınla bir erkeğin birlikte yaşamını devam ettirmesi imkansız geliyor bana. yani ben de dahil şu an evliliğini sürdürenler "imkansızı başarıyor" bence.
  
  evlilik hayatta herşey değil, şimdiki aklım olsa asla ama asla evlenmezdim. sakın ola ki aile baskısı, elalem ne der,artık birisi olsun da evleneyim falan gibi durumlara düşmeyin. çok iyi düşünün, yalnızken de çok mutlu olabilirsiniz, yahu şu an yalnız olmayı ne çok isterdim.ama iş işten geçti, çoluk çocuğa karıştık, onların büyütülmesi, eğitimi, geleceklerini düşünmek vs... vallahi bekârların tek derdi evlenecek birisini bulmak,evlenince dertleriniz 10 katına çıkıyor haberiniz olsun.
  
  evlilikte her daim mutluluk yok , bunu kafanıza iyice yazın.
  sabır,ama sonsuz sabrınız varsa evlenin...