amour de soi

• roussesau'nun ahlak öğretisinde insanın tutkularının soykütüğünü çıkarırken iyi tutkuların iyiliğinin, kötü tutkuların kötülüğünün nereden geldiğini açıklamak için kullandığı terim.
  
  amour de soi, kendi başına ahlaki açıdan ne iyi ne de kötü olan, yalnızca bizi ayakta tutmak için gerekli ya da zorunlu olan şeyleri yapmaya yönelten tutku ve arzulardan oluşur. amour propre ise, diğerlerinin bizi farketmesi, bize hayran kalması için duyulan arzu ve tutkulardan oluştuğundan hemen her zaman kötülüğe hizmet eder. başka bir deyişle doğal, masum ya da kendini koruma içgüdüsüyle sınırlı olan amour de soi, yalnızca bizimle, bizi biz yapan genel gereksinimlerimizin giderilmesiyle ilgiliyken; doymak nedir bilmeyen amour propre, sürekli başkalarıyla yarıştığından, diğerlerinin haklarını çiğneme pahasına eylediğinden, bencilliğe ya da kendini beğenmişliğe varmaya yazgılıdır.
  
  rousseau'ya göre, tüm ölçülü ve iyi huylu tutkuların ondan çıktığı, bize başkalarını da sevmeyi öğreten amour de soi bir toplumun varlığını sürdürmesi için vazgeçilmez koşul olan "eşitlik"e hizmet ederken, tüm insanları geçilmesi gereken birer rakip olarak gören bizi körleştirip köleleştiren amour propre toplumun çürümesini hızlandırır.