dallas

• küçük bir çocukken, okuma konusunda kendimi geliştirmeme çok yardımcı olmuş bir dizidir. hatta ben okumayı bu dizi sayesinde kolay belledim diyebilirim.
  
  yine birgün ailecek oturmuş evde dallas seyrediyoruz. yaz günü dışardan gelen ekodan belli ki bütün izmir de aynı diziyi izliyor. neyse dizide adam kadını öpecek şimdi diyelim, niyeti belli ki hamle yaptı, öpme ihtimali belirdi ya, babannemizden kırbaçla aldığımız zarif sülün - narin ceylan terbiyesi gereği biri öbürünün dudaklarına doğru yöneldi mi, biz çocuklar da automatic olarak aynı anda yerdeki halıların motiflerini incelemeye ya da divandaki örtünün kenarlarındaki yazıyı içimizden okumaya başlardık.
  
  okuyalım: izmir sümerbank basma sanayi tesisleri - bornova izmir. her dallas dizisinden sonra bu basma sanayi tesisleri rüyalarıma giriyordu len benim. biz bakmadığımız için artık öpüşüyorlar mı, yiyişiyorlar mı artık ne oluyorsa, babannem hemen;
  - tuh terbiyesiz adam, herkesin içinde, tüh rezil!
  babam;
  + ya anne helali değil mi, ister öper, ister yanında yatar, bize ne ya?
  
  kültür mü öyleydi, biz mi salaktık, ne bileyim işte artık ben yazayım da çocukluk psikolojimiz de bilinsin, fazla üstümüze gelinmesin.