so long and thanks for all the fish

• sanırım serinin en sevdiğim kitabı bu. --sanırım diyorum çünkü hem maceraya dalıp "dahaaa dahaa" dedirttiği için otostopçunun galaksi rehberinden vazgeçemiyorum, hem de evrenin sonundaki restorana gidip garsonun nefis,leziz kaburgalarından tutup şöyle güzelce bir sıktırmak istiyorum.--
  
  ayrıca tahminim o ki, o güne kadar pek de ilgi duymamış bir sürü insana ansızın yunusları sevdirivermiştir. bu açıdan da mühim.
  
  birileri bir yerlerde insanların garipliğinden, genel garipliklerden her bahsettiğinde kitapta yer alan aşağıdaki bölümü hatırlıyorum. -- kitabı(hatta kitapları) okumamış bir insana yalnızca bu kısımdan bahsetmeye çalışmak genelde beyhude bir çabadan öteye gitmediğinden, çoğu kez düşünüp kendi kendime kikirdemekle yetiniyorum.--
  
  kendisine "akıllı wonko" diyen, tecrit bir hayat süren wonko amca bu durumu açıklarken bir kürdan kutusundan bahsediyor:
  
  “
  işte bana en sonunda her şeyden el ayak çektiren sözcükler. aslında bu oldukça ani oldu. o sözcükleri gördüğümde ne yapmam gerektiğini biliyordum.
  "çubuğu ortasına yakın bir yerden tutun. sivri ucu ağzınızda ıslatın. iki diş arasındaki boşluğa sokun ve diş etine kadar ittirin. nazik bir şekilde ileri geri oynatın" "