öz şefkat

• eckhart tolle bir gün kendimden nefret ediyorum diye düşünüp duruyormuş. sonra ufak bir aydınlanma yaşamış. hangi kendim? nefret eden kim?.
  
  işşizken, parasızken, çirkinken, güçsüzken, hastayken, hata yaparken, başarısızken, başkaları seninle dalga geçerken ya da hakaret ederken, yalnızken, üzgünken, hayal kırıklığına uğramışken, aldatılmışken, ihanete uğramışken, dışlanmışken, kendi işini göremeyecek kadar yaşlıyken vs... her durumda kendini sevmek mümkün müdür?. koşulsuz bir öz şefkat mümkün müdür?. çoğumuz bu durumlarda depresyona girip kendimize zarar verici davranışlar sergiliyoruz.
  
  her alanda başarılı olmalısın. daha rekabetçi olmalısın. sevilmek için başkası olmalısın. kişisel gelişimini sürekli devam ettirmelisin gibi düşüncelerin varsa hayatında daha fazla sefalet yaşayacaksın. toplum, gelenekler, zamanın ruhu ve etrafındakiler sana kim olman gerektiğini dikte edecek. kendinden daha da uzaklaşacaksın. uzaklaştıkça öfken de artacak.
  
  ama basitçe gözlem yaparsan göreceksin ki her öfken kendine olan öfkendir. öfkeye konu olan kişi ve nesnenin bir önemi yoktur. kendinle kurduğun ilişki ve başkaları ile kurduğun ilişki aynıdır. aslında "başkası" diye bir şey yoktur. kendine acımasızsan başkalarına şefkatli olamazsın. kendini affedemezsen başkalarına da kinci olacaksın.
  
  "kendini seviyorsan şaşıracaksın: kendini sevmek, benliğin yok olması demektir. kendini sevmede benlik asla bulunmaz. paradoks budur: kendini sevmek tamamen bencillikten uzaktır. bencil değildir çünkü ışığın olduğu yerde karanlık yoktur ve sevginin olduğu yerde benlik yoktur.
  
  gerçekten kendini sevmeye başladığında çok şaşıracaksın. çünkü başkaları da seni sevecek. bu sevginin megolamanlık ve kibirlenme ile de ilgisi yoktur. tam tersine sevginin sıcaklığı donmuş bir buz kalıbı gibi olan benliğini eritecektir."